(Meğri) hərləmək. – Dilx: az yoğala
(Sabirabad) yaxın. – Qalxoz dirrigi otduğumuz yerdən yoğmağaldı
(Dərbənd, Tabasaran) qatıq. – Sütə çalası vuradig yoğurt olmağa (Dərbənd); – Bir yoğurt satan kişi var (Tabasaran)
(Cəlilabad, Qax, Ordubad, Şərur) dəfə. – Kino verməyə ayda dört yol gəlillər (Şərur); – On yol gəlmişəm (Cəlilabad)
(Lənkəran) 1. yol, səmt, istiqamət 2. qayda. – Bizim gəlin yol-tərəcə bilən dögü
(İmişli) 1. yol, səmt, istiqamət 2. qayda. – Saηa yol-yolağasın öyrədərəm
(Tərtər) bax yol-yolağa. – Yol-yolağın bilsəm, gedərəm
(Cəlilabad, Salyan) cığır, yol. – Uşağ yolağnan gedirdi (Salyan); – So:ra dedilər: “Dörd adam gedməlisüz bı yolağnan qabağa” (Cəlilabad) ◊ Yolağ qoyun
(Sabirabad, Zəngilan) bax yolağ. – Cahanın qapısınnan yolağa var, ordan gəlin (Zəngilan)
(Cəbrayıl, Kəlbəcər) bax yolağ. – Təkə görür ki, ovçu yolaxda duruf (Kəlbəcər)
(Karvansaray) sürüdən geridə qalan arıq qoyun. – Mə:m bir qoyunum yolantaxdı
(Bərdə) yol açma, valideynin ərə getmiş qızının evinə ilk gedişi. – Qızı ərə verənnən so:ra yolaşmıye:dirix’
(Bərdə, İrəvan) yoldüzəldən, asfaltbasan maşın. – Bərdədə yolbasar çoxdan var (Bərdə); – Bu yolbasar çox qıymatdı şeydi (İrəvan)
(Qazax) əl fənəri
(Ağdam, Bakı, Füzuli, Şuşa, Tərtər) uşaq oyunu adı. – Ay uşaxlar, gəlin yoldaşsənikimapardı oynuyax (Tərtər)
(Şuşa) cehiz düzəltmək üçün nişanlı qızın ailəsinin oğlan evindən aldığı pul. – Yolizə mis qazan, simavar, teşd, qaravat, mis abigərdən, mis sapılca,
(İmişli) toy üçün şərtləşmə, qız evi ilə razılaşma. – Gedəllərdi qız evinə yolkəssiyə deyəllərdi: “Bizzən na alacağsan?”
(Gədəbəy, Zəngilan) razılaşmaq, razılığa gəlmək. – Yollaşın, ver gessin, indi heyvan çoxdu (Zəngilan); – Necə yollaşdıη? (Gədəbəy)
I (Çənbərək) dəridən əl ilə yolunmuş yun. – İki dəridən bir kilo yolma çıxdı II (Bakı) biçin. – Gülxa:m, bayır günörtadu, orağu vər mənə gedim yolmıya
(Tovuz) ağıllı
(Gədəbəy, Xanlar, Kəlbəcər, Qazax, Tovuz) yabanı bitki adı. – Yolotu daddı otdu, tişin dərmənidi (Gədəbəy)
(Qarakilsə) bax yolma II
(Bərdə) cehiz düzəltmək üçün nişanlı qızın ailəsinin oğlan evindən aldığı pul. – Qızın dədəsi oğlanın dədəsinnən yolpulu alır toydan qavax
(Kəlbəcər) çayın dayaz yeri. – Çayın dayaz yerinə yolum deyəllər
(Şuşa) bax yoliz. – Qızın atası oğlanın atasınnan yoluz alardı keşmişdə
(Qazax) uyuşmaq. – Elə çətin sözdü, demə, mənim dilimə yo:maz
(Lənkəran) susuz əkin
(Qazax) əzilmək. – Qazanın böyrü yomruluf
(Borçalı, Çənbərək, Gədəbəy, Qazax, Tovuz, Zaqatala) gödəkboylu. – Yomsa adam çox yol gedəmməz, tez yorular (Borçalı)
(Qazax) bax yomsa. – O, yomsara qızdı
(Xanlar, Qazax) atın dırnağını yonmaq üçün işlədilən alət, kəsər. – Atın dırnağın yonajaxnan kəsəllər (Qazax)
(Salyan) yalvarmaq. – Mının ma:liyeti bir şey dögür axı, gedim o:a yoncıyım
(Ağdam, Borçalı, Çənbərək, Füzuli, Gədəbəy, Qax, Oğuz) bax yoncımağ. – Çox yoncudu ma:, bir şey çıxmadı (Ağdam); – Qardaşdığı muna çox yoncudu (Füzuli
(Quba) kəpək, mişar kəpəyi. – İsdiyən yonğanı yığadu, su:ra lazım ulanda yandıradu
(Gəncə) yonmaq. – Götü bu ağaşdarı yonqarra
(Qazax, Ordubad) yonqar, rəndə ağzından çıxan qırıntılar
(Ağsu) yonmaq. – Get ağacı yonta, talaşasın gət qala ocağa
(Tovuz) yonmaq, yonub düzəltmək. – Usda, bu ağajı yordımla ver, çərçivə qayırax
(Naxçıvan) çöl quşu adı. – Yorğatoyux yeməli olur
(Qax) beşik döşəyi
(Zəngilan) yavaş-yavaş qaçmaq. – Biz bərk yeriyəndə olar dalımızcan yortavlıyırdı
I (Qax) əxlaqsız (qadın) II (Şəmkir) qayda. – A bala, köhnə yortuynan getmə, da: o sən görən zamana döy
yortuş at: (Kürdəmir) löhrəm at. – Yortuş at mimməkdən piyada getməy yaxşıdı
(Biləsuvar, Cəlilabad, İmişli, Kürdəmir) alçaq (daxma). – Qabağ bu yerrərdə yosma daxmalar çox olub (Biləsuvar); – Bu yosma kümədə bir oğlan var (Cəli
(Füzuli, Ucar) gödəkboylu. – Yosmalax Kərimin sənəti-subutu yoxdu (Ucar)
(Gədəbəy) görkəm. – Yosunu da elə bil, dəli Aloysardır
(Qarakilsə) oxşar, bənzər. – Qoyun yosunnu bir şeydi
(Kürdəmir) yaxın vaxt. – Qardaşım bı yo:uğmacalda gələcək
(Ucar) bax yozzağ. – Yo:- uzdax heyvanı naxıra, sürüyə buraxmarıx, qapıda saxlarıx
(İrəvan) bit. – İndi heş kimdə yovşax yoxdu