(Lənkəran, Masallı) zənbil toxumaq üçün istifadə edilən yabanı bitki adı. – Miri zəmbil püzəsi qırmağa gedib
(Cəbrayıl, Kürdəmir) barama təmizlənərkən quru yarpaq qarışıqlı çıxan zibil. – Püzgə heş nəyə gərək döyül, barama zibilidi (Kürdəmir); – Bu püzgəni bı
(Meğri) qif. – Nəft tökəndə ləmpiyə rahatını qoyeylər ləmpənin ağzına
(Meğri) üzərinə tənək budaqları atlanmaq üçün 2-3 metr hündürlükdə düzəldilən talvar
(Başkeçid, Bolnisi, Borçalı, Hamamlı, Qazax) bax iraqqı. – Gülnaz öydən raqqını gəti, əlimi yüəjəm (Qazax); – Raqqıyı ver, əlimi yu:m (Hamamlı)
(Qax) şəlalə
(Meğri) xış və ya kotanın torpaqda açdığı şırım
(Quba) sapa düzülmüş qax
rasgələ olmax: (Meğri) qarşılaşmaq, rastlaşmaq. – Tərbiznən bazarda rasgələ oldum
(Qax) nazik bağırsaq
(Bakı, Ordubad) hərdəmxəyal, sözünün üstündə durmayan, fikrini tez-tez dəyişən. – Bircə onu dindirmə, raybaray adamdı o; – Ada, sən nə raybaray adamsa
(Lənkəran) qarağac. – Meşədə razdar ağacdarı doludu
(Lənkəran) quru balıq
(Kürdəmir, Qafan, Yardımlı, Tərtər) bax irəd. – Bu rəd ceyran rəddidi, bu rədnən gedək (Qafan)
(Qafan) itmiş heyvanı izi ilə axtarıb tapan adam, izçi. – Əhməd yaxşı rədcildi
(Meğri) izləmək, izə düşmək, izlə getmək. – İnəx’ləri dərə boğazına kimin rəddədıx
(Yardımlı) soyuq münasibət bəsləmək, yan gəzmək. – Neşin mənnən rədə vereysən?
(Lənkəran) sıra
(Meğri) itmiş heyvanı izi ilə axtarıb tapan adam, izçi. – Qabaxlar heyvan itəndə rədqovannar tapeydi
(Barana) işgüzar. – Babam çox rəfcər adamıydı
(Ağbaba, Basarkeçər, Beyləqan, Şərur, Ordubad) bax rəhətə. – Rəfətəni qonşu apardı (Beyləqan)
(Ordubad) təndirə çörək yapmaq üçün işlədilən alət. – Biz əli çörəx’ yandırmasun deyə parçadan rəfidənə tikərix’
(Lerik) təndirə çörək yapmaq üçün işlədilən alət. – Rəftə olmasa, lavaş bişirmək olmaz
(Çənbərək) təndirə çörək yapmaq üçün işlədilən alət. – Təndirə çörəyi rəhətiynən yapırıx
(Ordubad) qənd torbası. – Bizdər rəx’dəni parçadan tikərıx
I (Qax) daranmış əl boyda yun II (Qax) tütün qurudulan yer
(Qazax) pəltək
I (Tovuz) bax irəmə III II (Salyan) qayada ayaq qoymaq üçün düzəldilmiş yer
(Salyan) pay, hissə. – Nənəm hamımızın rəsətin vermişdi
(Bərdə, Göyçay) üzüm növü adı
(Salyan) zirəkləşmək, qoçaqlaşmaq. – Bu gün deyəsən yaman rəşiddəmmisən
(Çənbərək, Gədəbəy, Tovuz) bax irəşmə
(Lənkəran) içalat. – Balığın rəvə-rüvəsini ləvəngiyə qatıb pişir
(Gədəbəy) bax irəvzə
(Yardımlı) ədəd, dənə. – Torbada bi rığə qət <qənd> qalıb
(Yardımlı) möhkəm, davamlı. – Cəhrənin kirişi rıxdım olsun gərəg
rımız eləməx’: (Meğri) işarə etmək, göz eləmək. – Sən elə bizə rımız elə, soralıynan işin olmasın
(Bakı, Lənkəran) sıra, cərgə. – Xirdən cəmi səggiz rısa soğan olardi ki, çəğərtdim (Bakı)
(Dərbənd) bax irişbaba
(Meğri) köməkçi, çoban köməkçisi. – Bizim çobanın bir rızavanı vardı
(Ordubad) bax rəfidənə
(Dərbənd) bax irişbaba. – Mənü bağda rişbaba çoxdu
(Meğri) yalan, saxta. – Səmi, rivayi danışeysan axi
(Xanlar) güney yerdə bitən bozyarpaqlı və xırda yeməli meyvəsi olan kol. – Bizim güneylərdə rizagilasi çox olur
(Lənkəran) zolaq-zolaq, cızıq-cızıq
(Ordubad) yod
(Meğri) bax rana. – Üş-dört yol demişəm ki, alt öküzdərin ronada saxla
ru elemeg: (Bakı) bostanda və ya dağda olan məhsulu axırıncı dəfə tamamilə yığmaq. – Olar bosdannarını ru elədilər
(Dəvəçi) 10 puda bərabər çəki vahidi
rucah eləmax: (Qax, Yardımlı) rast gəlmək, calamaq. – Seni mağa rucah elənin öyü yıxılsın (Qax)