safa olmax: (Ağdam) gecikmək (mövsümə aiddir). – Bitgi safa olan ili gec yetişir
(Cəbrayıl) sağlam, salamat. – Bəbir safbədirdi
(Salyan) sağlam. – Xalxın safçillə uşağın apararsan, xəsdələnər
(Gəncə, Tərtər) üzüm növü adı. – Safdadurmaz sap şirin üzümdü (Tərtər)
(Ağdam) qaçmaq. Safqarıldı, ya:nı hamısı qaşdı
(Başkeçid, Bolnisi) 1. çömçə 2. abgərdən
(Ordubad) tülküyə oxşar vəhşi heyvan adı
(Salyan) vasvası. – Sabir kişi safsafıydı
(Qazax) lap dolu, ağzına qədər dolu. – Qavı safsilələmə dolduruf apardı
I (Quba) içərisinə iynə, sap və s. qoymaq üçün küləşdən hörülmüş sandıqça. – Fatimə xalanün safudi itib, uni axtaradəm II (Quba) küləşdən toxunmuş pap
(Meğri) daşın üzərində təbii yaranan çuxur
(Yardımlı) alaquyruq. – Bi sağal tülkü girib lölə <hinə>
(Bakı) saxsı. – Tükanda yəxşi sağalu qablar var
(Gəncə, Tovuz) iri dərin boşqab
(Oğuz) bax saqan. – Sağanada boğda da saxlıya bilərix’, qarğıdalı da
I (Şamaxı) yeməli yabanı bitki adı. – Sağanağı ətə tökəllər II (Salyan) dəhrənin sapına taxılmış halqa
(Şuşa) toxmaq
(Mingəçevir) solaxay olmayan, qeyri-solaxay
(Bakı) sağlam. – Mərziyyə çux sağçillə adamdü
(Qafan, Şəki) sağılan heyvan
(Şəki) sağmağa yarayan (heyvan). – Sağınnıx inəy aldım
(Yardımlı) yetim. – Olar uşağlığdan sağır bö:giblər
(Quba) quş adı. – Saği gecələr uxuyədü də həmişə
(Qazax) çox qüvvətli, çox güclü. – Mə:sim sağquatdı oğlandı
(Borçalı, Qazax) ulduz adı
(Qazax) xəncərin qınına çəkilən dəri
(Göyçay) sərnic növlərindən birinin adı. – Anam sağsərnicə inəgi sağdı
(Əli Bayramlı, Gəncə, Qazax, Kürdəmir, Mingəçevir, Sabirabad, Ucar) yarıxəstə, yarımsağlam. – Sağsökəl gəzirəm (Ucar); – Hələ də sağsökəl yatıram (Gən
(Qazax) bax sağsökəl. – Mehrivan sağsöykəm yate:r
(Quba) cəftə. – Qapunin sağuli xarabdu, düzəltədəm
(Naxçıvan) üzüm növü adı. – Sahabi qızarıbdı
(Başkeçid, İmişli, Qazax) bax saxan. – Sahanda qatıx var (Qazax)
I (Cəlilabad) yan. – Gedə elə pətşahın evinin sahmanına çatanda, pətşahın qızı görir ki, bi dənə oğlan əlində kağız gətirir II (Cəlilabad) qohum
(Şəki) 1. görkəm, forma, görünüş 2. boy-buxun, qamət. – Bu:n saxasına bax, özünə bax!
(Göyçay, Oğuz) boy-buxunlu, qamətli. – Yaxşı saxalı bir gamışımız varıydı (Oğuz)
(Şamaxı) səxavətli. – Xəlil çox saxali adamdi
(Borçalı) dərin mis qab
saxaş eləməg: (Bakı) sakitləşdirmək, sakit etmək
(Şamaxı) sakitləşmək, sakit olmaq. – Bir az keçdi, ara saxəşdi
(Gəncə) ehtiyat üçün saxlanılan şey. – Nə saxlancı varsa, hamısını sandığa qoyur
(Gəncə) bax saxlanc. – Bu sandığı saxlaşdan ötəri almışam
(Gəncə) ehtiyatlı. – O, çox saxlaşdı arvatdı
(Qax) qısa paltara əlavə edilən hissə
(Ağdam) 20 dərz taxıl
(Hamamlı, Tovuz) qıyıq, iynə. – Saxsıyı ver döşə: sırıyım (Hamamlı)
(Şəki) səhəng. – Saxsıçəp süyü serin saxliyi
(Salyan) çətinlik çəkmək. – Pıl olannan so:ra heç nedən örti saxsımır
(Qax) bayılma
(Şəki) 1. b a x sağsökəl 2. narahat. – Saxsökər canım var, o sa:t xasdələnnəm; – Be:caz yaman saxsökər yatmışam
(Salyan, Yardımlı) münasibət. – Onnən saxtım yoxdi (Yardımlı); – Mə:m Səlimnən heç vaxt saxtım olmıyıb (Salyan)