Qərb dialektlərində suyun əkin sahəsindən çıxıb ətrafı yumasına şuara deyirlər. Farslarda şostən (yumaq) məsdərinin əsası şu (şuy, şur) sözüdür və şua
Fars mənşəlidir, “şad”, “şən”, “toxunulmamış” və s. mənalarda işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Kişi adlarından biridir, şülən kəlməsinin fonetik variantıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Rusca сушилка sözünün bizim dialektlərdə təhrifindən ibarətdir. Pambığı qurutmaq üçün olan binadır. (Bəşir Əhmədov
Şıltaq (və ya şərəşur) kəlməsi ilə qohumdur. “Səs-küy salan” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farscadır, “əkilmiş yer” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Mənbələrdə şımar kəlməsi var, feildir, “hamar olmaq” kimi açıqlanıb. Şım sözü var və “hamar” kimi izah olunub
Ərəb mənşəlidir, bizdə onun yerinə tel və köz işlədilib. Mənbələrdə “gün közü” birləşməsi “günəş şüası” kimi şərh olunub
Farscadır, “çiçək” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Bu söz “Dədə Qorqud”da, Aşıq Ələsgərdə və s. mənbələrdə işlədilib. İndiki dillə desək, “banket”, “ziyafət” deməkdir
Farscadır, ağac (palma ağacı) adıdır. Bizdə şəmşad (“boylu-buxunlu” deməkdir) şəklində oğlan adı kimi işlədilir
Farsca şoru kərdən (başlamaq) sözünün kalkasıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farscadır (əsli: şevid ), türk aləmində “duraqotu” kimi işlədilib. (“Zapor” mənası “duruq” sözü ilə əks etdirilib)
Farsca taftən (isinmək) məsdəri ilə bağlıdır. Tabistan – “yay” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəb mənşəli olan tənbəki sözü ilə qohumdur (tənbəki yarpağına oxşayır). Tütün isə türk mənşəlidir, tüstü ilə qohumdur
Buna təknə də deyirlər. Tabaq ərəb sözüdür, təbəqə sözü ilə qohumdur, “qab” deməkdir. Mənbələrin verdiyi məlumata görə, boşqab yerinə də tabaq (təbəqe
Ərəbcədir, təbəə sözü ilə kökdaşdır. Tab sözü də var, farscadır, “dözüm” mənasını əks etdirir. Mahtab tipli sözlərdə isə tab (farsca: tabidən) “isti”
ing. tabloid – kiçikölçülü, sıxılmış
1. Tağalamaq feili olub və “катить” anlamında işlədilir. Tağalaq ondan törəmiş isimdir. Ehtimal ki, təkərləmək sözünün təhrifi ilə bağlıdır
-ıq şəkilçisi adlardan feil düzəldib. Tağ+ıq “dağa qalxmaq” demək olub. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
“Paz” mənasında işlədilib (balta tiyəsi sapında möhkəm dursun deyə çalınan paza deyiblər). (Bəşir Əhmədov
Əsli ərəbcədir, daxil sözünün dəyişmiş formasıdır. İdxal, mədaxil, daxil sözləri kökdaş kəlmələrdir. Türk dillərində taxıl yerinə qabaqlar tartın deyi
Qədimdə sünbülü döyməklə, əzməklə dəni ayırırdılar. İfadə bununla bağlı yaranıb. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
1. “Zolaq” mənasında işlədilir (“beş taxtadan bir tuman çıxır” deyirlər), farscadır, “doska” anlamlı söz də taxta ilə bağlıdır
türk. takır – hamar, çılpaq
yun. taxis – yerləşmə
yun. taxis – yerləşmə + yun. nomos – qanun
Söyüd ağacının adlarından biri olub. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti) “Budaq” mənasında işlədilən talı sözü yunan mənşəlidir (dal kimi də işlədilir
Qaraqalpaq dilində “kurqan” (korğan) mənasında işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ad-feil omonimdir: sözün kökü tala feilidir, talanmaq məchul növdür, talan olmaq isə “dağıtmaq”, “gəlir əldə etmək” deməkdir
Ərəb sözüdür. Bizdə onun yerinə özlək sözündən istifadə olunub. Tale, tülu ərəbcə eyni kökə malikdir, doğulmaq anlayışı ilə bağlıdır
alm. tal – dərə + alm. weg – yol
Ərəbcədir, əsli təma kimi olub, “acgöz” mənasına uyğun gəlir. Bizdə onun yerinə umacaq sözü işlədilir
Ərəbcə kifayət, bəsti sözlərinin sinonimidir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Yəhudicə “xurma ağacı” (sərv boylu) deməkdir.
Tam (təam) və arzu kəlmələrinin birləşməsindən əmələ gəlib, “təam arzulamaq”, “dadını bilmək arzusu” deməkdir
Ərəbcədir, “gözəl’, “baxımlı” deməkdir.
Latın mənşəlidir, “əzab verən” deməkdir.
Gülümsün, quraqsımaq, günsümək, susamaq tipli sözlərdəki -sün, -sı, -sü, -sa şəkilçiləri adlardan feil düzəldib və arzu, istək, meyil anlamlarını ifad
Mənşəyi haqqında iki mülahizə ola bilər: 1. Tanımaq feili ilə bağlıdır, “tanınan”, “sitayiş edilən” deməkdir
lat. tautalum – kimyəvi element + yun. lithos – daş
Ağac budaqlarından hazırlanır, şumu hamarlamaq üçün istifadə olunur. Taptamaq, tapalamaq feili ilə qohumdur
Təqlidi sözlə, silahın çıxardığı səslə (taap...) bağlıdır.
Kərəntinin, bıçağın ağzını tapdayıb itiləmək üçün yerə çalınan xüsusi dəmirdir. Daraq qəlibi üzrə tapdamaq feili zəminində yaranıb
Tapdamaq feilinə -ala şəkilçisi artırmaqla düzəlib. Tapda -ala (saitin biri ixtisar olunub). (Bəşir Əhmədov
Təpik sözü ilə qohumdur, “ayaqlamaq” anlamını əks etdirir.
“Otu yeyilmiş və ayaqlanmış təpə” deməkdir, otu tapılla cümləsi də var: balaca təpə halında yığmağa deyirlər
Yəhəri atın belinə bağlamaq (bərkitmək) üçün toqqaya bənzər qayışdır. Kalmık dilində tatpur kimi işlədilir
Tapmaq feili ilə bağlıdır (nəyisə tapmaq üçün fəaliyyət göstərmək). Tapınmaq feili ilə də bağlamaq mümkündür (tapınmaq sözünün “iş görmək”, “xidmət
Bu çalğı alətinin adı farscadır, tar “sim” deməkdir (simli alət olduğu üçün belə adlanır). (Bəşir Əhmədov