Толковый словарь азербайджанского языка

  • ÜDÜLƏMƏ

    “Üdüləmək”dən f.is

    Полностью »
  • ÜDÜLƏMƏK

    f. dan. Boş-boş danışmaq, çərənləmək, naqqallıq eləmək.□ Üdüləyibtökmək – bax üdüləmək

    Полностью »
  • ÜFLƏMƏ

    “Üfləmək”dən f.is

    Полностью »
  • ÜFLƏMƏK

    bax üfürmək. Gülsüm xala uşağın ağzını əli ilə örtüb, üzündən üflədi. Ə.Haqverdiyev. Xəlil acı-acı gülümsədi, papirosunun göyümtül, qatı tüstüsünü kül

    Полностью »
  • ÜFUNƏT

    is. Pis iy, pis qoxu. Nə küçələrdə üfunət, nə döngələrdə zibil var. Ə.Nəzmi. Otağı iylənmiş dəri qoxusu kimi bir üfunət bürümüşdü

    Полностью »
  • ÜFUNƏTLƏNDİRMƏ

    “Üfunətləndirmək”dən f.is

    Полностью »
  • ÜFUNƏTLƏNDİRMƏK

    f. Üfunətlənməsinə, pis qoxu verməsinə səbəb olmaq; iyləndirmək. Səliqəli maldarlar çöldən naxır qayıdan zaman oğul-uşağı düzərlər qapılara ki, camışl

    Полностью »
  • ÜFUNƏTLƏNMƏ

    “Üfunətlənmək”dən f.is

    Полностью »
  • ÜFUNƏTLƏNMƏK

    f. Pis iy, pis qoxu vermək; iylənmək

    Полностью »
  • ÜFUNƏTLİ

    sif. Pis iy verən, pis qoxulu, üfunət yayan, pis iyli. [Həsən] həyətdə paslı tənəkələr arası ilə keçib, üfunətli pilləkənə yanaşdı

    Полностью »
  • ÜFÜQ

    is. [ər.] 1. Göyün yer və ya su səthi ilə bitişik kimi görünən xətti. Ulduzlar tökülür dənizə bir-bir; Üfüqdə açılır səhərin gözü

    Полностью »
  • ÜFÜQİ

    sif. [ər.] Üfüq xəttinə paralel, şaquli xəttə perpendikulyar olan. Üfüqi xətt. Üfüqi səth

    Полностью »
  • ÜFÜRMƏ

    “Üfürmək”dən f.is

    Полностью »
  • ÜFÜRMƏK

    f. Dodaqlarını büzərək ağızdakı havanı şiddətlə bir şeyə yönəltmək. // Bu işi yanmaqda olan bir şeyi söndürmək və ya qızışdırmaq, ya da qızğın şeyi so

    Полностью »
  • ÜQAB

    is. [ər.] köhn. Qaraquş, qartal. Çığırma, yat, ay ac toyuq, yuxunda çoxca darı gör! Sus, ay yazıq, fəzadəki üqabi-canşikarı gör! M

    Полностью »
  • ÜQƏLA

    is. [ər.] köhn. Ağıllı adamlar. Hər nə görsən, görəcəksən üqəla və füzəla; Hamı təsdiq edəcək, hər nə buyursa üləma

    Полностью »
  • ÜLƏMA

    is. [ər. “alim” söz. cəmi] Alimlər. Üləmalar üz döndərib xudadan. Q.Zakir. Şəhərin böyük üləma və dərvişləri [Nəsiminin] ziyarətinə getməyə başladılar

    Полностью »
  • ÜLFƏT

    is. [ər.] 1. Qarşılıqlı, xoş, mehriban münasibət, yaxınlıq, əlaqə, ünsiyyət, dostluq. [Nadir bəy:] İnsanlar arasında ülfət ziyadələşdikcə, şübhəsiz, k

    Полностью »
  • ÜLGÜ

    is. 1. Paltar və ya ayaqqabı hissələrini biçmək üçün nümunə; ölçü-biçi, əndazə. Paltar ülgüsü. // Nümunə model

    Полностью »
  • ÜLGÜC

    is. 1. Tük qırxmaq üçün iti bıçaq. Dəllək kisəbəndindən enli ülgücünü çıxarıb qırxırdı. Çəmənzəminli

    Полностью »
  • ÜLGÜCLƏMƏ

    “Ülgücləmək”dən f.is

    Полностью »
  • ÜLGÜCLƏMƏK

    f. 1. Ülgüclə qırxmaq. Üzünü ülgücləmək. 2. köhn. Ülgüclə çərtmək, ülgüclə qan almaq. Dalını ülgücləmək

    Полностью »
  • ÜLGÜÇÜ

    is. Ülgü tutan, model düzəldən; modelçi

    Полностью »
  • ÜLKƏR

    is. Dana bürcündə yeddi ulduz topasının adı; Sürəyya. // Ümumiyyətlə ulduz. Karvan-karvan göydən ulduzlar köçür; Öz bəxtinə hər kəs bir ülkər seçir

    Полностью »
  • ÜLUM

    is. [ər. “elm” söz. cəmi] klas. Elmlər. O əsrə nisbət hələ ülumun və sənayenin ziyadə tərəqqisi yox idi

    Полностью »
  • ÜLÜŞ

    is. məh. Arasına halva qoyulmuş yuxa, lavaş

    Полностью »
  • ÜLVİ

    sif. [ər.] 1. tənt. Yüksək, ali, uca, müqəddəs. Ülvi amal. – [Nizami:] Sən bilirsən, anacan, dünyada ən yüksək, əm ülvi şey nədir? M

    Полностью »
  • ÜLVİLİK

    bax ülviyyət. Qulam müəllim yaşaran çocuq gözlərini təsəvvürünə gətirir, burada bir ülvilik və qüdsilik görürdü

    Полностью »
  • ÜLVİYYƏT

    is. [ər.] tənt. Yüksəklik, alilik, ucalıq, ülvilik, müqəddəslik. Məcnunluq gözəldir! “Bu nədir?” – deyə; Hər cahil anlamaz bu ülviyyəti; Yazıq o kəsə

    Полностью »
  • ÜMDƏ

    sif. [ər.] Ən əsas, ən mühüm, başlıca, birinci. Ümdə məsələ. Ümdə vəzifə. – [Nuxulular:] Əvvələn, o cənabın ziyarəti ümdə mətləbdir

    Полностью »
  • ÜMƏRA

    is. [ər. “əmir” söz. cəmi] klas. Əmirlər, hakimlər. Sən dur ayaq üstə, demə bir söz ümərayə; Caiz deyil insanca danışmaq füqərayə

    Полностью »
  • ÜMİD

    is. 1. Arzu edilən bir şeyin ola biləcəyinə inanma və bu inamdan doğan daxili fərəh, xatircəmlik hissi; güman

    Полностью »
  • ÜMİDGAH

    is. klas. Ümid bağlanılan yer və ya adam. Vüsalə rəğbətim artır çəkəndə hicr qəmin; Xilasi-yol dilərəm öz ümidgahimdən

    Полностью »
  • ÜMİDLƏNDİRMƏ

    “Ümidləndirmək”dən f.is

    Полностью »
  • ÜMİDLƏNDİRMƏK

    f. Ümidvar etmək, ümid vermək, arxayın etmək

    Полностью »
  • ÜMİDLƏNMƏ

    “Ümidlənmək”dən f.is

    Полностью »
  • ÜMİDLƏNMƏK

    f. Ümidvar olmaq, ümid bəsləmək, ümid etmək, arxayın olmaq

    Полностью »
  • ÜMİDLİ

    sif. 1. Bir işin yaxşı qurtaracağına ümid verən; ümidverici. Ümidli məsləhət. – [Qəhrəman] o gözlərdə, o dodaqlarda silinməz, ümidli və səmimi bir təb

    Полностью »
  • ÜMİDSİZ

    sif. və zərf 1. Heç bir ümid verməyən, ümid edilməyən, arxayın etməyən. Ümidsiz cavab. 2. Ümidini kəsmiş, məyus, naümid

    Полностью »
  • ÜMİDSİZCƏ

    zərf Ümidsiz halda, ümidini itirmiş halda, ümidsizliklə. Ümidsizcə cavab vermək. – Bu xain və rəhmsiz zərbə ümidsizcəsinə qayalar arxasında can çəkişə

    Полностью »
  • ÜMİDSİZCƏSİNƏ

    zərf Ümidsiz halda, ümidini itirmiş halda, ümidsizliklə. Ümidsizcə cavab vermək. – Bu xain və rəhmsiz zərbə ümidsizcəsinə qayalar arxasında can çəkişə

    Полностью »
  • ÜMİDSİZLİK

    is. Heç bir ümid olmadığı hal; naümidlik. [Kamran:] O çöhrələrdə, o gözlərdə ümidsizlikdən bir əsər varmı? H

    Полностью »
  • ÜMİDVAR

    sif. 1. Ümidli, ümid edən. □ Ümidvar etmək – bax ümidləndirmək. Ümidvar olmaq – 1) ümid etmək, arxayın olmaq

    Полностью »
  • ÜMİDVERƏN

    sif. 1. Bəslənilən ümidi doğruldacaq, gələcəkdə kamil bir insan olacağına ümid bəslənilən, gələcəyi olan

    Полностью »
  • ÜMİDVERİCİ

    sif. 1. Bəslənilən ümidi doğruldacaq, gələcəkdə kamil bir insan olacağına ümid bəslənilən, gələcəyi olan

    Полностью »
  • ÜMMAN

    is. [ər.] 1. Böyük dəniz, dərya, okean. Bir fırtına quşu olub; Baş vurmuşam ümmanlara; Dənizdə dürr axtarmışam

    Полностью »
  • ÜMMƏT

    is. [ər.] 1. Xalq, camaat. Açdın gözünü rəncü məşəqqət görəcəksən; Millətdə qəm, ümmətdə küdurət görəcəksən

    Полностью »
  • ÜMUM

    is. [ər.] Hamı, hamısı. Ümuma aid məsələ. – [Anisimin] ixtirası keçmiş, ümumun təqdirini qazanmışdı. S

    Полностью »
  • ÜMUMBƏŞƏRİ

    sif. [ər.] Bütün adamlara, bütün bəşəriyyətə xas olan, aid olan, bütün insanlar üçün əhəmiyyəti olan

    Полностью »
  • ÜMUMDÜNYA

    is. [ər.] Bütün dünyaya, dünyanın bütün ölkələrinə aid. Ümumdünya əhəmiyyətli kəşf. Ümumdünya konqresi

    Полностью »