Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • ŞULUQ

    sif. 1. Nadinc, dəcəl, şuluqçu. Şuluq uşaq. 2. is. Dələduz. Yoluğun nəyi var, şuluğa versin. (Ata. sözü)

    Tam oxu »
  • ŞULUQÇU

    sif. və is. 1. Şuluq eləyən, nadinc, dəcəl. Şuluqçu uşaq. – [Sabir:] Bizdə bir Məmmədağa var, çox yaman şuluqçudur

    Tam oxu »
  • ŞULUQÇULUQ

    bax şuluqluq

    Tam oxu »
  • ŞULUQLUQ

    is. 1. Nadinclik, dəcəllik. Şuluqluq eləmək. 2. Hərc-mərclik, araqarışma, qarışıqlıq, çaxnaşma, iğtişaş, özbaşınalıq

    Tam oxu »
  • ŞULUM

    sif. məh. Pinti, səliqəsiz

    Tam oxu »
  • ŞUM₁

    sif. [ər.] klas. Uğursuz, məşum, nəhs, bədbəxtlik gətirən. [Zəhra Sənana:] Məndə, bilməm, nədir bu talei-şum! Sana halım deyilmidir məlum? H

    Tam oxu »
  • ŞUM₂

    is. Şumlanmış torpaq. Yaz şumu. Payız şumu. – Şumdan qabaq …hər hektara 5 kiloqram fosfor gübrəsi verilmişdi

    Tam oxu »
  • ŞUMAL

    sif. 1. Hündür, düz, sərrast. Şumal çinar. Şumal ağac. – Tikildi divarlar, şumal dirəklər. M.Müşfiq. [Yunis:] Bu taxta qurudur, şumaldır

    Tam oxu »
  • ŞUMALTI

    sif. k.t. Şumlanmış torpağın alt qatı. Şumaltı lay

    Tam oxu »
  • ŞUMLAMA

    “Şumlamaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • ŞUMLAMAQ

    f. Torpağı kotanla sürmək, şum eləmək, yumşaltmaq. Cütçü batıb qantərə, yer şumlayır; Şumladığı tarlasını şumlayır

    Tam oxu »
  • ŞUMLANMA

    “Şumlanmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • ŞUMLANMAQ

    məch. Şum edilmək. Maya ətrafda şumlanaraq payız əkinləri üçün hazırlanmış tarlaların arxlarını yoxladı

    Tam oxu »
  • ŞUMLANMIŞ

    f.sif. Şum edilmiş. Traktorla şumlanmış zəmi. – Qızlar belləri qapıb təzəcə şumlanmış sahənin traktor tuta bilməyən qırağını belləməyə başladılar

    Tam oxu »
  • ŞUMLUQ

    is. Şum edilmiş, şumlanmış yer

    Tam oxu »
  • ŞUR₂

    is. [fars.] 1. Vəcd, şövq, cuşa gəlmə; coşqunluq. Dili-divanə sevər cantək o zülfisiyəhi; Başının şurini gör, eşqdə sevdasına bax

    Tam oxu »
  • ŞUR₁

    is. [fars.] Azərbaycan klassik muğamlarından birinin adı. “Rast”, “Şur”, “Segah”, “Şüştər”, “Çargah”, “Bayatı-Şiraz” və “Humayun” Azərbaycan musiqisin

    Tam oxu »
  • ŞURA

    is. [ər.] 1. Hər hansı bir məsələni, işi və s. müzakirə etmək, məsləhətləşmək üçün bir yerə yığışma; müşavirə, məclis

    Tam oxu »
  • ŞURALAŞMA

    “Şuralaşmaq”dan f.is. bax sovetləşmə

    Tam oxu »
  • ŞURALAŞMAQ

    bax sovetləşmək. Ölkəmiz şuralaşanda Mirzə Mustafa üzünə pərdə çəkib qırmızılaşdı, özünü kommunist qələmə verdi

    Tam oxu »
  • ŞURƏVİ

    sif. [ər.] tar. Sovetlərə, sovetlər ölkəsinə, sovet adamlarına xas və aid olan. Şurəvi qardaşlar, bizim sözlərimizi eşidin və şura fəhlələrinə yetişin

    Tam oxu »
  • ŞURF

    is. [alm.] Mədən yataqları tapmaq üçün qazılan quyu

    Tam oxu »
  • ŞURİŞ

    is. [fars.] Qarışıqlıq, qarğaşalıq, iğtişaş, şuluqluq. Qazax mahalının vəkili Pənah ağanın zamanında bir para şuriş və inqilabın vüquinə görə Qazax ma

    Tam oxu »
  • ŞURUP

    is. [alm.] Burğulu mıx, vint

    Tam oxu »
  • ŞÜA

    is. [ər.] 1. Günəşdən və başqa bir işıq mənbəyindən çıxan işıq telləri. Günəş şüası. İşıq şüası. – İlk baharın yeni həyatverici günəşi, özünün ilıq və

    Tam oxu »
  • ŞÜALANDIRMA

    “Şüalandırmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • ŞÜALANDIRMAQ

    f. 1. Şüa buraxdırmaq, şüa saçdırmaq. 2. fiz. Radioaktiv elementlərin təsirinə məruz buraxmaq

    Tam oxu »
  • ŞÜALANMA

    is. 1. “Şüalanmaq”dan f.is. 2. fiz. Radioaktiv elementlərin şüaburaxma xassəsi

    Tam oxu »
  • ŞÜALANMAQ

    f. Şüa buraxmaq, şüa saçmaq, şüa vermək. Elektrik aparatlarında sərbəst elektronlar mənfi kontaktın səthində şüalanır

    Tam oxu »
  • ŞÜALI

    sif. Şüaburaxan, şüaverən, şüası olan. Şüalı ulduz

    Tam oxu »
  • ŞÜAR

    is. [ər.] 1. Siyasi partiyanın müəyyən tarixi şəraitdə kütlələr qarşısında irəli sürdüyü rəhbər ideyanı, vəzifəni və ya tələbi qısa və aydın şəkildə i

    Tam oxu »
  • ŞÜARÇILIQ

    is. Əməli hərəkət, iş deyil, ancaq şüar irəli sürməklə kifayətlənmə. …Cabbarlının əsərlərindəki ictimai fikir daha da dərinləşir, aktual mövzu şüarçıl

    Tam oxu »
  • ŞÜASAÇAN

    sif. Şüaburaxan, şüayayan

    Tam oxu »
  • ŞÜASAÇICI

    sif. Şüaburaxan, şüayayan

    Tam oxu »
  • ŞÜASAÇMA

    bax şüalanma 2-ci mənada

    Tam oxu »
  • ŞÜAVARİ

    sif. Şüayaoxşar, şüa kimi

    Tam oxu »
  • ŞÜBHƏ

    is. [ər.] Bir şeyin gerçəkliyinə xatircəm olmama, bir şeyin həqiqətə uyğun ola biləcəyi haqqında fikir, güman, şəkk, tərəddüd

    Tam oxu »
  • ŞÜBHƏLƏNDİRMƏ

    “Şübhələndirmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • ŞÜBHƏLƏNDİRMƏK

    f. Şübhə oyatmaq, şübhəyə salmaq, şübhə doğurmaq. Onun haqqında eşitdiyi bəzi şeylər Büləndi Camaldan şübhələndirirdi

    Tam oxu »
  • ŞÜBHƏLƏNMƏ

    “Şübhələnmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • ŞÜBHƏLƏNMƏK

    f. 1. Bir şeyin gerçək olub-olmadığını kəsdirə bilməmək, şübhə etmək, şəkk etmək, inanmamaq. Seyid Əhməd mədaxili az görüb yoldaşından şübhələndi… Ə

    Tam oxu »
  • ŞÜBHƏLİ

    sif. 1. Şübhə oyadan, şübhə doğuran, şübhəyə səbəb olan. Şübhəli adam. Şübhəli məsələ. – Katibin yumşaq rəftarı Salmana bir cür gəlir, şübhəli görünür

    Tam oxu »
  • ŞÜBHƏLİ-ŞÜBHƏLİ

    zərf Şübhəli halda, şübhə edircəsinə, şübhə ilə. Bağban şübhəlişübhəli Həcəri nəzərdən keçirtdi… S.Rəhimov

    Tam oxu »
  • ŞÜBHƏLİLİK

    is. Şübhəli olma, şübhəli şeyin halı

    Tam oxu »
  • ŞÜBHƏSİZ

    1. zərf Mütləq, şəksiz. Şübhəsiz mən də gələcəyəm. Şübhəsiz bu gecə yola düşməliyik. – [Gəray:] Beləliklə o tabe olsa bizə; Şübhəsiz baş əyər hər əmri

    Tam oxu »
  • ŞÜCAƏT

    is. [ər.] İgidlik, rəşadət, cəsarət, cəngavərlik, qoçaqlıq, bahadırlıq, mərdlik. Səxavət olmayan kəsdə şücaət feli nadirdir; Kərəmsiz kimsəni hər yerd

    Tam oxu »
  • ŞÜCAƏTLİ

    sif. Cəsarətli, cəsur, bahadır, qoçaq, igid. Övladları qeyrətlidir, damarlı; Şücaətli, hünərli, etibarlı

    Tam oxu »
  • ŞÜƏRA

    is. [ər. “şair” söz. cəmi] klas. Şairlər. Əgərçi Sədi və Hafizdən sonra İranda şeir qayətdə tənəzzülə düşüb, şüəranın əşarı küllən biməzmun və məhz pu

    Tam oxu »
  • ŞÜĞL

    is. [ər.] klas. İş, məşğələ, məşğuliyyət. [Pəri xanım:] A qadan alım … sözümə qulaq as, o qədər şüğlüm var ki, səni görmək olmur

    Tam oxu »
  • ŞÜĞÜLZÜMMƏ

    is. [ər.] köhn. din. Müsəlmanlıqda: Allah qabağında günahkarlıq, təqsirkarlıq. □ Şüğülzümmə eləmək (etmək) – günaha batırmaq, günahkar eləmək

    Tam oxu »