is. Ədəb və tərbiyə nöqsanı, tərbiyəsizlik, nəzakətsizlik, qanacaqsızlıq. Ədəbsizlikdən doğan kobudluq
is. [ər.] 1. Say, hesab. Ədədlərin dörd əməlindən bəhs edən elmə hesab elmi deyilir. – Daha sonralar say prosesində insan konkret cisimlərdən uzaqlaşı
sif. [ər.] riyaz. Ədədlərlə ifadə olunan. Ədədi kəmiyyət. Ədəbi nisbət. – Diferensial tənlikləri təqribi həll etmək üçün müxtəlif qrafik və ədədi meto
sif. Saysız-hesabsız, sayıhesabı olmayan
sif. dan. Yaxşı, kamil, əməlli-başlı, ciddi. [Mədəd] ədəllibədəlli oğlan, evli-eşikli kişidir. Ə.Vəliyev
is. [ər.] klas. Yoxluq. Yəni ki, “vücud dami-qəmdir; Azadələrin yeri ədəmdir”. Füzuli. [Xəyyam:] O fəzalar belə müzlim pərdə; Bir ədəm dalğası var hər
is. [ər. ədəm və fars. …gah] tənt. Yoxluq aləmi. [Şeyx Sənan:] O da bir karivan, axıb gediyor; Bir ədəmgaha doğru əzm ediyor
is. [ər.] 1. Mərcimək dənəsi. 2. Gözlük, durbin, zərrəbin və s. optik cihazlarda işlənən, ortası qabarıq və kənarları nazik şüşə; linza
sif. Ədəsəsi olan, linzalı. Ədəsəli durbin
bax ədviyyat. Şahzadə gördü ki, yaxşı toyuqplov, bütün ədəviyyəsinən, … yüz manat da pul. (Nağıl). Nanə xalanın özü də qoluçırmaqlı, əlində qaşıq xörə
is. [ər.] 1. Yazıçı, nasir. Azərbaycan ədibləri. – Möhtərəm ədibimiz ingilislərin imlasının adını qoyur “əcib”, amma bizim imlaya heç olmasa “bir az ə
sif. [ər. ədib və fars. …anə] klas. Ədib kimi. // Ədəbi dillə, ədəbi tərzdə. Əlli sənə … millətin keçəcək və istiqbalını, nicat və səadətini şairanə v
zərf Ədib kimi, ədib tərzində. Ədibcəsinə danışmaq
is. Ədəbi yaradıcılıq. Ədibliklə məşğul olmaq. Ədiblik etmək. – Qələmdaniməlahəti anlamaq üçün bəzən ədiblik kifayət etməz
[ər.] bax ədalət. Çünki olar ədlə xələl qatdılar; Mən yazığı mal kimicə satdılar!… Ə.Nəzmi. Cahan cahan deyil daha, zülmə aşiyanədir; Qalıbsa ədlü rəh
is. [ər.] bax ədalət. [Şah:] Cəm olaq, həmlə edək, həbs eyliyək bu zalimi; Ta gərək ədl-ədalətlə ona olsun cəza
is. [ər.] hüq. Mühakimə işlərinə baxan dövlət orqanlarının məcmusu, məhkəmə orqanları sistemi. Ədliyyə orqanları
sif. və is. [ər.] klas. 1. Alçaq, rəzil, nanəcib. Şah Abbas cabbarlığının ədna əlaməti bu idi ki, bir oğlunu öldürdü, ikisinin dəxi gözünü çıxartdı
is. Alçaqlıq, rəzillik, nanəciblik; alçaq hərəkət. Gözlənməyən ədnalığın icadına ciddən; Himmət edən insanlarına şükr, xudaya! M
is. klas. Düşmən. Ey eşqə ədu və hüsnə münkər; Təzvirlə çəkmə bunca ahı. Nəsimi. Əgər bütün bəşəriyyət əduvvi-canım ola; Ürək süqut eləməz aldığı məta
[ər.] bax ədviyyat. Xörəyə ədvə tökmək
bax ədviyyat
top. [ər.] Xüsusi dad, xoş iy, bəzən də rəng vermək üçün xörəyə və şirniyyata qatılan, ya vurulan darçın, hil, sarıkök, mixək və s
sif. Ədviyyat qatılmış. Ədviyyatlı şirni
bax ədviyyat. Ədviyyə vurulmuş xörək. – Sağ gündə dolar taxta-tabaq ədviyyə ilə; Onda ki, nənəm sancılanar, zəncəfil olmaz
“Ədviyyələmək”dən f.is
f. Xörəyə ədviyyə vurmaq (qatmaq). Xörəyi ədviyyələmək
“Ədviyyələnmək”dən f.is
məch. Ədviyyə vurulmaq (qatılmaq, tökülmək, səpilmək)
sif. Ədviyyə səpilmiş, ədviyyə vurulmuş. Ədviyyəli plov. Ədviyyəli bozbaş. Ədviyyəli qoğal
is. [rus.] Yataq ləvazimatı, yüngül yorğan. Çoxu yatar, mürgülər, bürünüb ədyalına; Anam yatar, bürünüb yun saçaqlı şalına
is. [ər. “din” söz. cəmi] klas. Dinlər. [İblis:] Min hiylə quran tülkü siyasilər, o hər an; Məzhəb çıxaran, yol ayıran xadimi-ədyan; Onlar əvət, onlar
sif. dan. Əldən düşmüş, iş görə bilməyən, əlindən iş gəlməyən, ətalətli; maymaq. Əfəl adam. – [Koxa:] Bax, bu zatıqırıq, yaramaz, əfəl; Demək, əl qald
dan. “Əfəlləmək”dən f.is
f. dan. Əfəl olmaq, əldən düşmək
dan. “Əfəlləşdirmək”dən f.is
f. dan. Əfəl hala salmaq, əldən salmaq
dan. “Əfəlləşmək”dən f.is
f. dan. Getdikcə, yaxud tamamilə əfəl olmaq, əldən düşmək
is. dan. Əlindən iş gəlməmə, atillik, düşkünlük. Əyri adamın bacarıqlı olmağı, düz adamın əfəlliyindən cəmiyyət üçün daha qorxuludur
is. [ər. əsli yun.] 1. Sünni ruhanilərinə verilən ləqəb. Oğlan evi əfəndidən, molladan və s. qohum-əqrəbadan bir dəstə camaat dəvət edib, qız evinə ni
is. köhn. Əfəndi ünvanı, əfəndi adı
is. [fars.] klas. Fəryad, fəğan. Oyadır xəlqi əfğanım; Qara bəxtim oyanmazmı? Füzuli. Hər qədər, kim artıq əfğan eylərəm, əfğan gəlir
is. [ər.] 1. Rəngi sarı, başı üçbucaq şəklində iri zəhərli ilan. [Rizvan] qapının birindən daxil olan əfi ilanlara düçar olur
bax əsim-əsim. Əfil-əfil əsmək
is. [ər. “fikr” söz. cəmi] Fikir. [Qətibə:] Bu tədbir azərbaycanlıların bizim əleyhimizə olan hər bir təşəbbüsünə son qoyar
is. Əfqanıstanın əsas əhalisini təşkil edən, İran dilləri qrupuna daxil xalq və bu xalqa mənsub adam
is. Əfqanıstan əhalisinə mənsub adam
is. [ər. “fələk” söz. cəmi] klas. Fələk, göy. Cəfa oxun mənə yağdırman, ancaq, ey əflak! Demin ki, yeddi kəmanda bir nişanə yetər