“Ərinmək”dən. f.is
1. f. Tənbəllik etmək. Durmağa ərinmək. Hətta danışmağa ərinir. – [Rüstəm kişi] …samovara su tökməyə, kömür salmağa ərindi
sif. Ərinməyən, tənbəllik etməyən
zərf Utanmadan, həyasızcasına, sırtıq-sırtıq. O məni görüb söyər, bəzən də ərinməz-ərinməz yüyürüb məni tutar
f.sif. 1. Əridilərək saflaşdırılmış; ərgin. Ərinmiş yağ (sarı yağ). 2. Əridilmiş. Ərinmiş qurğuşun
is. tex. İki və ya bir neçə metal (yaxud başqa cisimlər) əridildiyi zaman onların qarışması nəticəsində alınan xəlitə
is. toxuc. Xalçada və başqa toxunma mallarda uzununa müvazi gedən əsas iplər. Xananın ərişi. – Toxunmalar üçün işlənən saplar, başlıca olaraq, iki qru
is. toxuc. Əriş və arğac, ərişlə arğac birlikdə
“Ərişləmək”dən f.is
f. toxuc. Xananın əsas iplərini çəkmək
sif. toxuc. Ərişə yarayan, əriş üçün olan. Ərişlik ip
f. dan. Sataşmaq. Gahdan qalxır, uşaqlara ərişir; Abırından, saqqalından utanmır. Aşıq Hüseyn
is. [fars.] 1. Nazik-nazik kəsilib qurudulmuş xəmir parçalarından ibarət məmulat. Əriştə bəylər aşı; Quymaq onun yoldaşı
is. köhn. Əriştə bişirib satan adam
is. aşp. Əriştə xəmirləri qovrulduqdan sonra, düyü ilə qarışdırılıb bişirilən xörək
sif. Tərkibində əriştə olan, əriştə qarışığı olan. Əriştəli plov
sif. Əriştə kəsmək üçün hazırlanan, əriştəyə yarar. Əriştəlik xəmir. Əriştəlik un
is. aşp. Əriştə ilə düyüdən bişirilən plov
“Əritdirmək”dən f.is
“Əritmək”dən icb. Yağı əritdirmək
“Əritmək”dən f.is. Əritmə sexi
f. 1. Hərarət təsiri ilə bərk, yaxud donmuş halda olan şeyi maye halına salmaq. Yağ əritmək. Qır əritmək
sif. 1. Maye və s. içində əriyə bilən, həll ola bilən. Əriyici maddə. 2. Asanlıqla əriyən, tezəriyən
is. [ər.] rəs. Bir arzu və ya xahiş ifadə edən məktub, yazılı müraciət. Ərizə vermək. Müdirin adına ərizə yazmaq
is. [ər. ərizə və fars. …baz] Müxtəlif idarələrə, təşkilatlara və s.-yə daha çox yalandan, çox vaxt böhtan məqsədi ilə ərizə yazmağı özünə peşə etmiş
is. Ərizəbazın işi, peşəsi. Ərizəbazlıqla məşğul olmaq. Ərizəbazlıq işimizə mane olur. – Ərizəbazlıqla hərbi xidmətdən qurtara bilməyən İmanzadəyə, nə
is. 1. Ərizə verən, ərizə ilə müraciət edən adam; şikayətçi. Ərizəçi öz ərizəsinə imza etdi. Ərizəçilərin qəbulu
is. 1. bax ərizəbazlıq. Ərizəçiliklə məşğul olmaq. 2. köhn. Keçmişdə savadsız adamlara pulla ərizə yazma peşəsi
is. köhn. Keçmişdə savadsız adamlar üçün pulla ərizə yazan adam
is. İç qala, möhkəm hasar. Laxlayan daş ərkdə qalmaz. (Ata. sözü)
1. is. Bir şəxsin yaşca böyüklüyü, yaxın qohumluğu, yaxud dostluğu səbəbi ilə başqa birisi ilə sərbəstcə davranmasına, rəftar etməsinə (söz deməsinə,
is. [ər. “rükn” söz. cəmi] top. 1. Yüksək vəzifəli dövlət məmurları, dövləti idarə edən adamlar. Onun qabağında tamam ərkani-dövlət durmuşdular
sif. dan. Ədəbli, qanacaqlı, ədəb gözləyən, ciddi
sif. 1. Dinsiz, imansız. 2. Söyüş, qarğış məqamında işlənir. Yassar qışqırdı: – Ay ərkansızın qızı, bəri qayıt, vurdum! Mir Cəlal
is. Uşaq, çocuq, tifil. [Bəypolad:] Miskin bir ərkəyə rast gəlsəm, dərhal sinirlərimə toxunur. H.Cavid
is. Ərköyün, xudpəsənd, özünü sevən. Xanım Balacayeva Əlisanın kənara sürütlədiyi peçi qalamaqla məşğul olduğundan, Gülöyşə ərkəsöyün adam kimi o biri
is. bot. Paxlaya oxşar meyvəsi, parlaq çəhrayı rəngli çiçəkləri olan, qışda yarpağı tökülən ağac, ya kol
“Ərkləmək”dən f.is
f. Əzizləmək, ərköyün öyrətmək
“Ərklənmək”dən f.is
məch. Ərköyün böyüdülmək, əzizlənmək
is. Ərk etmə, yaxınlıq. Ərkliklə (z.) gəlmişdim ki, səni qardaşınla barışdırım
1. is. Naz, qəmzə. Öldüm nazın çəkməkdən; Belə ərknaz olmaz. (Bayatı). Yar inciyib küsəndə onun başqa zövqü var; Hərdənbir ortalıqda gərək ərknaz ola
sif. Həddindən artıq əzizlənmək, bütün arzu və şıltaqları yerinə yetirilməsi nəticəsində xudbin böyümüş
zərf Ərköyün kimi, xudbincəsinə
“Ərköyünləşmək”dən f.is
f. Ərköyün olmaq, həddindən artıq əzizlənmək, hər bir arzu və şıltağı yerinə yetirilmək nəticəsində xudbin olmaq
is. Ərköyün adamın hal və keyfiyyəti; xudbinlik. Evdəki ərköyünlük əlamətləri məktəbin ciddi tələbləri qarşısında əriməyə başlayırdı
zərf Ərki olan adam kimi, ərk edərək, ərklə, özünə çox yaxın bilərək. Bayram kişi ərkyana [cavanı] danladı: – Yaxşı, nə quruyub durmusan
is. [fars.] şair. Qırmızı rəngli gözəl bir gül (klassik şeirdə gözəlin dodağı bu çiçəyə oxşadılır). Səmən iyli, səhabi zülf, ay qabaq; Qönçə dəhan, dü