sif. Böyük, möhtəşəm. Əzəmətli qala. Əzəmətli dağlar. – Ta o dərəcəyə kimi ki, hətta İstanbul kimi bir əzəmətli paytaxtda telefon çəkməyi Sultan Əbdül
sif. [ər.] köhn. Ən çox, maksimum. Azərbaycan … nasirləri klassik rus realizminin ən qüvvətli cəhətlərindən – onun demokratlığından, həyat həqiqətləri
is. [ər.] 1. Keçmişdə palto kimi üstdən geyilən içi xəzli paltar. 2. Müsəlman dini təriqətlərindən birinin adı
is. [ər.] klas. Böyüklük, ululuq, əzəmət
is. Qoz iriliyində, ətli, çəyirdəkli, sarı rəngli, təpəsi pipikli bir meyvə və onun ağacı. Əzgil ağacı
is. Əzgil ağacları bitmiş yer, əzgil meşəsi, əzgil kolluğu. Bağın bir tərəfi əzgillikdir
sif. Əzinik, yorğun, halsız, taqətsiz. Hər tərəfdə əzgin kəndlilər bəylərdən intiqam almağa başladılar
sif. və zərf. Çox əzgin. Əzgin-üzgün şalvar. – Müqim bəy durub əzgin-üzgün halda çıxdı. S.Rəhimov
“Əzginləşmək”dən f.is
f. Əzgin hala düşmək
is. Özünü əzgin hiss etmə, əzgin halda olma. Bədənində əzginlik hiss etmək
sif. 1. Çox ağır, çox güclü, məhvedici, sarsıdıcı. Əzici zərbə. 2. Ruhu incidən, ağır təsir bağışlayan
sif. 1. Əzilmiş. Əzik meyvə. Əzik pomidor. 2. Ütüsü, şaxlığı, hamarlığı getmiş; hamar olmayan. Əzik köynək
zərf 1. Tamamilə əzilmiş halda. □ Əzik-əzik eləmək (etmək) – 1) tamamilə, hər yerini əzmək. Uşaqlar meyvələri əzik-əzik etdilər; 2) sındırmaq, parça-p
sif. 1. Çox əzilmiş. Əziküzük meyvə. – [Qurban:] …Hər ağac altından üç-dörd çuval əzik-üzük alma yığmışıq
is. Əzik şeyin halı. Almanın əzikliyinə baxma, çürük deyil
is. Naz, qəmzə, işvə, naz satma, nazlanma
f. 1. Nazlanmaq, naz etmək. [Ələmdar] əzilib-büzülən, şirindil xanımların başları üstündən uzun dimdiyini sallayıb … baxdı
“Əzilmək”dən f.is
f. 1. Basılaraq, yaxud ağır bir şeyin altında qalaraq, ya sıxılaraq əzik hala gəlmək; zədələnmək. Meyvələr yeşikdə əzilmişdir
sif. [ər.] klas. 1. Böyük. Hər birisinin başına şuriş və tüğyan xəyalı düşdü və tezliklə Qəzvində şurişi-əzim bərpa oldu
əzim-əzim olmaq (əzilmək) – tamamilə əzilmək, əzik-əzik olmaq, parça-parça olmaq. Kukla yerə düşüb əziməzim oldu
is. [ər.] Bir yerə doğru hərəkət, yola çıxma, yola düşmə, üz qoyub getmə. □ Əzimət etmək (eyləmək) – getmək, yola düşmək, getməyə üz qoymaq
sif. [ər.] klas. Mərtəbəsi, dərəcəsi yüksək. Bir əcəb insandır, xub növcavandır; Hökmi-Süleymandır, əzimüşşandır
sif. 1. Əzik, əzilmiş. Əzinik qovun. 2. Yorğun, üzgün, əzgin. Mədəd işdən qayıdandan sonra əzinik (z
is. 1. Ovuntu, əzilib ovulmuş şeylər. Qənd əzintisi. Nabat əzintisi. 2. Bax əzik 3-cü mənada. Samovarın əzintisini düzəltmək
“Əzişdirilmək”dən f.is
məch. 1. Əzgin hala gətirilmək. 2. Döyülmək, kötəklənmək
“Əzişdirmək”dən f.is
f. 1. Ora-burasını əzmək, bərk əzmək. Quyudan çıxan daş qırıntıları güllə kimi … gəlir və qabağına keçən hər şeyi əzişdirirdi
is. [ər.] 1. Məşəqqət, əzab, cəfa. Yolun əziyyəti. Əziyyətə rast gəlmək. – Bəli, Yer üzünün bu mənzərəsi; Arabir məni də salır qüvvətdən; Həyat qurtar
zərf 1) böyük çətinliklə, məşəqqətlə, əzabla, əziyyət çəkə-çəkə. Əziyyətlə yerimək. – Mələk nənə əvvəl diz üstə çöküb, sonra ağaca dayanıb, əziyyətlə
sif. Əzablı, məşəqqətli, əzab və əziyyətlə bağlı olan. // Çox ağır və yorucu; üzücü. Əziyyətli yol. Əziyyətli iş
is. Əzablılıq, məşəqqətlilik; ağırlıq, zəhmətlilik, yoruculuq, üzücülük. Yolun əziyyətliliyi
1. sif. Əzabsız; asanlıqla, çətinlik çəkmədən əldə edilən, görülən. Əziyyətsiz iş. – Qışsız bahar olmadığı kimi, döyüşsüz, əziyyətsiz, qurbansız da qə
is. 1. Heç bir əziyyətin, çətinliyin olmadığı hal və keyfiyyət. İşin əziyyətsizliyi. Yolun əziyyətsizliyi
sif. [ər.] 1. Sevimli, istəkli, ürəyə yaxın. Əziz oğul. Əziz yoldaş. Əziz dostlar! – [Yusif:] Açım kağızı, görüm, mənim əziz nuri-çeşmim Şamdan bəy nə
sif. Naz-nemət içində böyümüş, çox ərköyün. Əziz-ərköyün qız. Əziz-ərköyün övlad. – [Vahid] əziz-ərköyün (z
sif. [ər. əziz və fars. girami] Çox əziz, çox sevilən, çox əzizlənən, çox ərköyün. Əziz-girami övlad
sif. 1. bax əziz-ərköyün. Əziz-xələf övlad. Əziz-xələf qız. – Arvadın dar dünyada əziz-xələf bircə oğlu vardı
“Əziz”dən oxş. Telli arvad cavab verdi: – Kimin olacaq, sədrin əzizciyəzinin! M.İbrahimov
“Əzizləmək”dən f.is. Bəlkə bu qədər əzizləmənin nəticəsi idi ki, uşağın canı sağ olmurdu. Ə.Vəliyev
f. 1. Çox istəmək, nazını çəkmək, nazı ilə oynamaq, bütün istəklərini yerinə yetirmək, ərköyün böyütmək
“Əzizləndirmək”dən f.is
“Əzizlənmək”dən icb
“Əzizlənmək”dən f.is. Uşağın əzizlənməsi
1. məch. Çox istənilmək, əziz tutulmaq. // Hörmət edilmək, hörmətlə qarşılanmaq. 2. məch. Ərköyün böyüdülmək
“Əzizləşmək”dən f.is
f. Daha da əziz olmaq
“Əzizlətmək”dən f.is