is. zool. Məməlilərin cücüyeyənlər dəstəsinə mənsub, ev siçanından kiçik heyvan
sif. dan. 1. Qorxaq, cəsarətsiz, ağciyər. 2. məc. Şiddətli, qarlı, gecə-gündüz qar yağan. Qabaqdan da ağgöz qış gəlirdi
is. dan. Qorxaqlıq, cəsarətsizlik, ağciyərlik
sif. dan. Xoşbəxt. □ Ağgünlü olmaq – xoşbəxt olmaq. [Kiçikbəyim Məmməd bəyə dedi:] Ağgünlü olmuş, məni bu yaşımda gör gətirib haralara çıxarırsan
is. Köhnə məişətdə: arvadların ölü üstündə, yasda avazla söylədikləri yanıqlı sözlər. İçəridən ağı səsi gəlirdi
is. 1. Zəhər. Aşiqə vəfalı bir həmdəm gərək; Həmdəmsiz bal yesə, ona ağıdır. M.P.Vaqif. Məni bir məst qıl, saqi, aman ey gözlərin yağı; Şərabın yox, g
is. Köhnə məişətdə: ağlaşma zamanı ağı söyləyən, ölünü oxşayıb ağlayan qadın. [Şirin:] Nurcahan, … əvvəl ki sən ağıçı idin, balam, sonra bu mərsiyəxan
is. [ər.] 1. İnsanda düşünmə və dərketmə qabiliyyəti; zəka. // Şüur, idrak. Bu növcavan gülüzlü, xoşsifətli olub, ağıl və kamalı üzündən məlum edirdi
is. İçərisində mal-qara və qoyun saxlamaq üçün ətrafı tikan və ya ağac ilə hasarlanmış üstüaçıq yer. Qoyunlar sağılıb qurtardıqdan sonra, ağılın ağzın
“Ağılamaq”dan f.is
f. Ağı vermək, zəhərləmək
“Ağılanmaq”dan f.is
f. 1. Zəhərlənmək. 2. vulq. Yemək
sif. Anlaşılmaz, başadüşülməz, dərkedilməz, həlledilməz. Ağılçatmaz məsələ
sif. Zəhərli
sif. İnanıla bilən, mümkün ola bilən, həqiqətə uyğun olan, ağlabatan. Ağılkəsən iş
məch. Pis yoldan saqındırılmaq, doğru yola sövq edilmək, islah edilmək
“Ağıllandırmaq”dan f.is
f. Pis yoldan saqındırmaq, doğru yola sövq etmək, düzəltmək, islah etmək
“Ağıllanmaq”dan f.is
f. Ağıllı olmaq, ağlını başına yığmaq, düzəlmək, ciddiləşmək, pis işlərdən əl çəkmək. Yaşa dolduqca ağıllaşır
sif. 1. Dərrakəli, düşüncəli, şüurlu. Ağıllı adam. – Yusifin arvadı Avropa elmlərindən dadmış bir ağıllı arvad idi
sif. 1. Yaxşı, layiqli, lazımi şəkildə, qaydalı, sanballı, əməlli. [Əsgər bəy:] Heydər bəy, bu niyyətdən düş, mənə bir on beş gün möhlət ver, mən sənə
dan. bax ağıllı 1 və 3-cü mənalarda. [Erkək Tükəzban] batinən ağıllı-kamallı bir türk qadınıdır… B.Talıblı
is. 1. Düşüncəlilik, idraklılıq, zəkalılıq, şüurluluq. // məc. Tədbirlilik. 2. Ağıl üzərində əsaslanma, ağlabatanlıq
sif. 1. Ağıllı olmayan, düşüncəsiz, şüursuz; axmaq, gic. Ağılsız adam. // məc. Tədbirsiz, öz işini, öz xeyrini bilməyən, ehtiyatsız
f. Getdikcə ağlı azalmaq; səfehləşmək, gicləşmək
is. 1. Ağıl yoxluğu, şüursuzluq, düşüncəsizlik; giclik, axmaqlıq. 2. Tədbirsizlik, öz işini, öz xeyrini bilməmə; ağılsız hərəkət, iş
sif. Son dərəcə qəzəblənərək, özünü bilməmək dərəcəsinə gəlmiş. Vaqif bu təşəbbüsə qarşı bir söz belə deyə bilmədi, çünki İbrahim xan qəzəblənmişdi, a
zərf dan. 1. Ağıl ilə, ağıl üzrə, ağıllı. // Ağlabatan, ağılkəsən. 2. Təqribən, təxminən, ehtimal üzrə
bax ağımtıl. Ağımsov tüstü onun [Cahandar ağanın] enli dodaqlarının üstünə enmiş qalın bığlarının arasına doldu
sif. Ağ rəngə çalan, ağa çalar, azacıq ağ. İldırım çaxdıqca hörümçək toru kimi bütün meşəni, ağacların yarpaqlarını, budaqlarını sarmış bu tor ağımtıl
is. Ağ rəngə çalarlıq, açıqağlıq, ağımtıl şeyin halı
sif. 1. Böyük çəkisi, vəzni olan (yüngül ziddi). Ağır yük. Ağır daş. Ağır çamadan. – Ağır sandıq seçmə parçalarla dolu idi
zərf Yavaş-yavaş, tədriclə, asta-asta, tələsmədən. Ağır addımlarla. Ağırağır yerimək. Ağır-ağır işləmək
is. Ev şeyləri, müxəlləfat, şey-şüy (bəzən qiymətli şeylər, qızılgümüş mənasında da işlənir). Lotular qalxıb hərə öz yorğan-döşəyini və evdə olan, ağı
sif. dan. 1. Mövhumata inananların fikrincə, guya gəlməsi uğursuzluğa səbəb olan, ayağı düşməyən. Ağırayaq adam
sif. dan. Çox ciddi, ağır, təmkinli, vüqarlı. Ağırbaşlı adam
sif. bax ağır 13 və 14-cü mənalarda. [Firidun] …heç on beş il bundan qabaqkı dəcəl uşağa oxşamır, ağırxasiyyət və ağıllıdır
“Ağırlamaq”dan f.is
f. dan. Əzizləmək, hörmət etmək, ehtiram göstərmək, qiymətləndirmək; ucaltmaq, saymaq, qonaq eləmək. Bir içim su ilə ağırlamadın mehmanın
“Ağırlaşdırılmaq”dan f.is
“Ağırlaşdırmaq”dan məch
“Ağırlaşdırmaq”dan f.is
f. 1. Daha ağır etmək, vəznini, çəkisini artırmaq. Yükü ağırlaşdırmaq. 2. Yavaşıtmaq, sürətini azaltmaq, ləngitmək
“Ağırlaşmaq”dan f.is
f. 1. Daha ağır olmaq; yükü, çəkisi çoxalmaq. [Sadıq kişi] soyuqda oturduqca, özünə gəldikcə vücudu ağırlaşır, kürəkləri sancır
is. 1. Ağır şeyin halı (yüngüllük ziddi). Yükün ağırlığı. Daşın ağırlığı. 2. Ağır şey, yük. Ağırlıq qaldırmaq