“Bağışlatmaq”dan f.is
icb. Bağışlanılmasına səbəb və ya vasitə olmaq
is. 1. “Bağlamaq”dan f.is. 2. İçi dolu və ağzı bağlı kisə; çuval və s. Nigarançılığım bir az da artdı, özümü itirdim
f. 1. İp və başqa materiallar vasitəsilə şeyləri bir-birinə rəbt etmək. Atları axura bağlamaq. Qayığı körpüyə bağlamaq
is. Kiçik bağlama
“Bağlanmaq”dan f.is
1. “Bağlamaq”dan məch. Həyətin küncündə, çardağın altında bir çılpaq ağ at bağlanmışdı. C.Məmmədquluzadə
“Bağlanmaq”dan f.sif. Bağlanmış qıfıl. Bağlanmış idarə. Bağlanmış yara. Sahilə bağlanmış qayıq. – Hər iki gözü möhkəm bağlanmış bu heybədə ya fəsəli,
is. 1. “Bağlaşmaq”dan f.is. 2. Müqavilənamə, şərtnamə. Bildiyimiz kimi, bir neçə MTS üçün zavod bağlaşma ilə kənd təsərrüfat alətləri təmir etmişdi
qarş. 1. Şərtləşmək, birbiri ilə şərt bağlamaq, müqavilə bağlamaq; şərt kəsmək. Bu sözləri Cəlildən eşidəndə, haman adam dedi ki, yaxşı, mən razıyam,
“Bağlatdırmaq”dan f.is
icb. İkinci şəxs vasitəsilə üçüncü şəxsə bağlatmaq
icb. İkinci şəxs vasitəsilə bağlamaq
is. 1. Qrammatikada: cümlələri və ya cümlə üzvlərini bir-birinə bağlamaq üçün işlənilən köməkçi nitq hissəsi; məs
sif. 1. İp, zəncir və s. ilə bağlanmış, rəbt edilmiş, bənd edilmiş. – Bağlı aslana dovşanlar da hücum edər
sif. Bağları, yaşıllığı çox olan. Mərənd … bağlı-bağatlı və çox dadlı meyvələri olan bir yerdir. M.İbrahimov
sif. Bağı, bağçası olan. 107 №-li ev bağlı-bağçalı bir hasarın lap dibində idi. Mir Cəlal
is. 1. Bağlı şeyin halı. 2. məc. Asılılıq, əlaqədarlıq, əlaqəlilik
is. [fars.] Bağ işlərini, meyvə ağacları becərməyi çox sevən adam. Ovurtdaq hesabdar kimi müqəssir durduğu yerdə, kim Əlisa kimi faydalı, bağpərəst, b
is. və sif. dan. Ürək dostu, çox yaxın, can bir qəlbdə. Məktəb ilə bu millətin bağrıbadaşdı, qoymayın! M
is. dan. Çox yaxınlıq, dostluq, can bir qəlbdə olma
sif. Kədərli, məhzun, halı pərişan, müsibət üz vermiş
is. zool. Su kənarında yaşayan uzun qıçlı, döşüqara quş. Bağrıqaranın qızardı bağrı; Şahbaz ona varanda doğru
nida. bax ba. Bah, nə yekə canavardır! Bah, səni xoş gördük! Dünən az qala boğulmuşdum. – Bah!
bax bəh-bəh
[fars.] 1. is. Dəyər, qiymət. Çəkmənin bahası. Bahası on qəpiyə dəyməz. – [Vəli:] A kişi, olar ki, bir at bahası əlimizə düşə… M
sif. Malını çox baha satan. [Xudayar bəy:] Yaxşı, yaxşı, mən çoxdan bilirdim ki, sən bahacılsan. C.Məmmədquluzadə
bax bahacıl
is. Bahaçı adamın xasiyyəti. Mircümə ilə başqa qaçaqların bir fərqi vardısa, o da Mircümənin bahaçılığı idi
is. [fars.] tənt. Qoçaq, igid, qəhrəman. Bahadır deməzlər hərgiz sayana; Görüm lənət olsun yardan doyana
is. Qoçaqlıq, igidlik, qəhrəmanlıq. Bahadırlıq göstərmək
məch. Baha edilmək, qiyməti qaldırılmaq
“Bahalandırmaq”dan f.is
f. Qiymətini qaldırmaq, bahalaşdırmaq, yüksək qiymətə çıxarmaq. // Bahalığa, bir şeyin bahalanmasına səbəb olmaq, bahalıq salmaq
“Bahalanmaq”dan f.is
f. Qiyməti yüksəltmək, qiyməti baha olmaq; bahalaşmaq
bax bahalandırılmaq
“Bahalaşdırmaq”dan f.is
“Bahalaşmaq”dan f.is
f. Daha da baha olmaq; bahalanmaq
“Bahalatmaq”dan f.is
bax bahalandırmaq
sif. 1. bax baha 2-ci mənada. Bahalı parça. – [Gövhərin] ağzı, içi bahalı daş-qaşla dolu bir mücrü kimi açıldı, sədəf kimi dümağ dişləri göründü
is. Hər şeyin qiyməti çox yüksək olduğu vəziyyət. Bahalıq düşmək. Bahalıq salmaq. – Bahalığın qabağını almaq üçün yeyinti şeylərini ucuz qiymətə satma
is. [fars.] 1. İlin qış, yay arasında olan fəsli; yaz. Bahar ayları. Bahar yağışı. Havadan bahar qoxusu gəlir (yaz yaxınlaşır
is. köhn. Keçmişdə: qısaqollu don, arxalıq
is. [fars.] şair. bax bahar 2-ci mənada. Baharistani-ömrümdə tərənnümsaz olur bülbül; Həzari-naləkarəm, baği-aləm gülistanımdır
is. [ər.] əd. Klassik Şərq ədəbiyyatında bahar mövsümünü vəsf və təsvir edən şeir. Xətayinin bahariyyəsi
is. bot. İlk baharda yetişən, çox xırda boylu bir bitki
zərf [fars.] köhn. Bir yerdə, birgə, birlikdə, bərabər. Tut ağacının dibində … samovarı qoydurdum və qonağımız ilə bahəm başladıq çay içməyə