sif. Nüfuzsuz, etibarsız, kütlə içərisində hörməti, etimadı olmayan
is. Nüfuzsuzluq, etibarsızlıq, kütlə içərisində hörməti, etimadı olmama
[yun. avto və lat. sistern] Mayeləri daşımaq üçün sisterni olan xüsusi qurğulu avtomobil. Neft məhsulları, süd, pivə, maye qaz, kimyəvi aktiv maddələr
is. Şəhərlərarası və şəhərətrafı avtobus marşrutları sərnişinlərinə xidmət göstərmək üçün şəhərlərdə yaradılan tikililər kompleksi
is. astr. İlin on iki hissəsindən biri. 8-i 31, 4-ü 30, 1-i 28 (hər dörd ildən bir 29) gündən ibarətdir
nida. 1. Çağırış, müraciət, haylama, haraylama nidası. Ay camaat! – Ay qalan uşaqlar, siz bizim dalımızda olun, qorxmayın! M
is. 1. Yer kürəsinin peyki olub, onunla birlikdə Günəşin ətrafında fırlanan və gecələr inikas edən Günəş işığı ilə işıqlanan göy cismi
is. zool. Tropik dənizlərdə yaşayan girdəsifət balıq. Ay-balıq ən çox kürü tökən balıqdır
nida, dan. Kinayə, istehza, narazılıq və s. ifadə edir. Ay-hay, səndən də qorxacağıq! – [Surxay:] Ay-hay, elə biz mədəndə oyun çıxarırıq da… S
is. köhn. Ay-ulduz şəklində qızıldan qadın bəzəyi; boyunbağı. Ay-ulduz şəbəkə üsulu ilə düzəldilir
sif. 1. Üzərində ay-ulduz şəkli təsvir olunmuş. Ay-ulduzlu bayraq. 2. Döşündə, boynunda ay-ulduz şəklində bəzəyi olan; ay-ulduz taxılmış
əd. Sual və təəccüb ilə bərabər təmənna və ümid bildirir; görəsən. Aya bu işdən bir şey çıxacaq? Aya bir az tez gələ bilməzdin? – Hər xilqətə gərçi bi
is. 1. Barmaqlar daxil olmadan əlin içi, açıq yeri. 2. Yarpağın üzü. [Gülxətminin] yarpaqları dar xaçvaridir, aya və qın hissəsi də tüklərlə örtülüdür
bax ağırayaq
sif. zool. Suda üzmək üçün barmaqlarının arası bir-birinə dəri pərdə ilə bitişik olan. Ayağıpərdəli quşlar (qaz, ördək, anqut və s
sif. dan. Əxlaqı yüngül, pozğun (qadın haqqında)
bax ayağı yüngül (“ayaq1”də)
is. Xoşqədəmlik
is. 1. İnsan və heyvanın yeriməsinə xidmət edən bədən üzvü. Balaca ayaq. Qarın üstündə heyvan ayağının izi var
is. klas. Qədəh, piyalə. Meygərçi səfa verər damağə; Axdığı üçün düşər ayağə. Füzuli. Ta girib meyxanə içrə başıma çəkdim ayaq
zərf 1. Bir vaxtda, birdən, o biriləri ilə bir vaxtda ayağını qoyub götürərək; bərabər, birlikdə. Uşaqlar ayaqayağa yeriyirlər
zərf Bir ayaq-bir ayaq, addım-addım, yavaş-yavaş, ağır-ağır. Ayaqayaq nərdivana çıxarlar. (Ata. sözü)
is. etnoqr. Qızın toydan sonra atası evinə birinci dəfə gəlməsi adəti. Məşədi öz qızını və kürəkənini … axşam çörəyinə ayaqaçmaya çağırmışdı
is. 1. Ayaq altına salınan, yaxud ayaq silmək üçün qapının ağzında, girəcəyində salınan xalça, balaca palaz, həsir, əsgi və s
is. 1.”Ayaq”dan kiç. Quşun ayaqcığı. 2. bot. Çiçək və meyvənin saplaqcığı
is. qəd. Keçmişdə: qədəh gəzdirən, şərab paylayan; saqi. Cam içirən ayaqçıya döndü Füzuli; Şairlərə bir içim mey sundu Füzuli
is. məh. 1. köhn. Qapı-qapı gəzib, mal satan adam; çərçi. 2. Kağızpaylayan, kuryer
bax dabandaşı. Hamamçının qabağında … xırda bankaların içində rüşul, ayaqdaşı, xına, yumurta və bu kimi şeylər olardı
is. 1. Ayaq buxovu. 2. məc. Əngəl, maneə
is. köhn. dan. Getmək və gəzməklə əlaqədar olan bir iş üçün tələb olunan zəhmət haqqı
is. Ayağa geyilən şey. Dəri ayaqqabı. Rezin ayaqqabı. Ayaqqabı mağazası. Ayaqqabı fabriki
is. Çəkməçi, ayaqqabı tikən, ya yamayan usta
“Ayaqlamaq”dan f.is
f. 1. Tapdalamaq, tapdalayıb əzmək, ayaqları altında əzmək, ayağı ilə məhv etmək, xarab etmək. Əkini ayaqlamaq
“Ayaqlandırmaq”dan f.is
f. Üzərinə qaldırmaq, təhrik etmək, cəsarətləndirmək
“Ayaqlanmaq”dan f.is
1. məch. Tapdalanmaq, tapdalanıb əzilmək, ayaq altında əzilmək, məhv edilmək, xarab edilmək. // Ayaqla basılmaq, sıxılmaq; ayaqla vurulmaq, əzişdirilm
“Ayaqlaşmaq”dan f.is
f. 1. Biri ilə ayaq-ayağa gedə bilmək, bərabər getmək, birgə yerimək. Bizi müşayiət edən küçə adamları faytonla ayaqlaşıb bərabər gedə bilərdilər
icb. Tapdalatmaq, ayaq altında əzdirmək, xarab etdirmək. Əkini malqaraya ayaqlatmaq
sif. 1. Ayağı olan (bax ayaq1 4-cü mənada). Ayaqlı şkaf. Ayaqlı paltarasan. 2. məc. Zirək, cəld, çevik, ayaqdan cəld
is. 1. Dikinə duran və ya qoyulan şeylərin dayanacağı. Nərdivanın ayaqlığı. Heykəlin ayaqlığı. Sütunun ayaqlığı
is. dan. Əylənmək və ya istirahət üçün yaxın yerlərə ayaqla səyahət. Ayaqseyrinə çıxmaq
sif. Ayağı olmayan, qıçsız. Ayaqsız adam. Ayaqsız taxt. – Oraq onun [quşun] hər iki ayağını biçmiş, o kiçik heyvan ayaqsız (z
1. zərf Tələsik, oturmadan, ötəri, ayaq üstündə. Ayaqüstü yemək. Ayaqüstü işləmək. Ayaqüstü xəstəyə baş çəkdim
is. Məclisdə, qonaqlıqda və s.-də qonaqlara xidmət etmə. Ayaqüstülük etmək
sif. 1. Yalınayaq, ayağı çılpaq, ayağında heç bir şey olmayan. Ayaqyalın uşaqlar qara düşüb, çil toyuğu basmarlayıb tutdular
is. 1. Quyuya düşmək üçün divarlarında ayaq keçirməkdən ötrü açılan oyuq. 2. Faytonda, karetdə və s.-də minmək üçün düzəldilmiş ayaq yeri