zərf dan. Yavaş-yavaş, az-az, ahəstə-ahəstə
is. dan. Qohum-əqrəba arasında hörmət üçün kiçiklər tərəfindən böyüklərə (qadınlara) müraciət (ad çəkməmək üçün işlənən söz)
is. Nəfəslə çalınan qamışdan, ağacdan qayrılan sadə çalğı aləti; düdük, tütək. Döyüldü təblü naqarə, çalındı ney, balaban
is. Balaban çalan, tütək çalan. Aşıq Cəfər əlində saz, balabançı ilə çuxalarını çıxarıb durdular ayağa
is. Balabançının işi, sənəti
is. məh. 1. Kiçik bibiyə verilən ad. 2. Gəlinlərə verilən ləqəb; gəlinciyəz
sif. 1. Həcmcə, boyca, ölçücə kiçik, xırda (böyük müqabili). Balaca barmaq. Balaca bina. Balaca otaq
1) zərf Yavaş-yavaş, xırdaxırda, ahəstə-ahəstə, az-az. Naxoşdum, indi balaca-balaca gəzirəm; 2) sif. kiçik-kiçik, xırda-xırda
sif. Boyu alçaq, xırda. Balacaboy oğlan
is. Kiçicik. Xidmətçi arvad tələsik ona balacacıq, bükülü bir kağız uzatdı. Ə.Əbülhəsən
“Balacalandırmaq”dan f.is
bax balacalaşdırmaq. [Qara] özlüyündə belə deyirdi ki, … yoxsa indiki zamanda at minmək desən heç raykom katibinə yaraşmır
“Balacalanmaq”dan f.is
bax balacalaşmaq
“Balacalaşdırılmaq” dan f.is
məch. Həcmcə, boyca, ölçücə balaca edilmək, kiçikləşdirilmək
“Balacalaşdırmaq”dan f.is
f. Kiçikləşdirmək, kiçiltmək, balaca etmək, xırdalatmaq. Həcmini balacalaşdırmaq. // Daraltmaq
“Balacalaşmaq”dan f.is
f. Kiçilmək, xırdalanmaq, balaca olmaq. Həcmi balacalaşmaq. O, azardan sonra lap balacalaşıbdır. – Xəlil onun irəliyə çıxmış qarnını ilk dəfə görürmüş
“Balacalatmaq”dan f.is
bax balacalaşdırmaq
is. 1. Həcmcə, boyca, miqdarca, sayca kiçiklik, xırdalıq, azlıq; balaca şeyin halı. 2. Uşaqlıq, körpəlik
sif. Öz uşaqlarını həddən artıq sevən, uşaqcanlı. Mən bu qədər balacanlı adam görməmişəm, – deyə Gümüş gəlin öz-özünə danışırdı
“Bala”dan oxş. Balacığım, harada idin? Əziz balacığım
is. məh. Təzə gəlinin kiçik qaynına verdiyi ləqəb
is. məh. Xam gönü aşılamağa məxsus alət
is. məh. Uşaqların kiçik əmilərinə verdikləri ad
is. köhn. Fitilinə od vurduqda yerdə yana-yana fırlanan kiçik fişəng
is. Tumanın, şalvarın, dizliyin ayağa düşən tərəfi. Səhər-səhər yaz çağı; Köçür oba yaylağa; Gəlinlərin balağı; Batır lilə, batlağa
is. məh. Qamışabənzər, içi boş, buğumlu yemlik bitki
is. Camış balası, körpə kəlçə. …Mürşüd camış balaqlarını suvarmaq üçün çaya aparmışdı. Ə.Vəliyev
[əsli fars. “balaxanə” sözündən] Keçmişdə kütləvi teatr tamaşaları üçün açıq havada taxtadan düzəldilən müvəqqəti yüngül tikili
“Balalamaq”dan f.is
f. 1. Bala doğmaq. İnək balaladı. 2. məc. Artmaq, çoxalmaq, törəyib artmaq. Milçəklər balalayıblar
is. [rus.] Üçsimli rus çalğı aləti. Bu kəşf ayrı-ayrı xalqlarda, əvvəlləri sadə və getdikcə təkmilləşən saz, tar, tənbur, dombra, balalayka … kimi müx
sif. Yanında balası olan. Balalı inək. Balalı qoyun. Balalı camış
is. anat. Heyvanlarda rüşeymin inkişaf etdiyi daxili üzv
[fr.] 1. Mühasibatda: aktiv və passiv hesabların qalıqlarını göstərən və hər hansı bir təsərrüfat və ya müəssisənin müəyyən dövr ərzindəki maliyyə vəz
is. [fars.] köhn. Üstdən geyilən paltar. Yarım nə gözəl geyinib, əlvan bəzənibdir; Balapuşu yaşıl. M
is. məh. Maya, xəmrə, acıtma
is. məh. Cincilim, keşniş, qazayağı və bu kimi bitkilərdən hazırlanan yemək, sıyıq
is. İri qoyun cinsi
bax balqabaq
bax arıçı. Balçının var bal tası, odunçunun baltası. (Ata. sözü)
is. Qılçanın dal tərəfində diz ilə topuq arasındakı ətli hissə. Zabit badam şivini əlinə alıb, qızın çılpaq baldırına döyür, qışqırırdı
is. bot. İriyarpaqlı uzunboy zəhərli bir bitki. [Qəmər və Şamo] bir dəfə cır-cır bulağının kiçik şəlaləciyi altında baldırğandan dəyirman topu qayırıb
is. Baldırğan bitən yer, baldırğan çox olan yer