is. Köçərilik
is. [fars. bəd və ər. fal] Uğursuzluq, bədbəxtlik; fəlakət əlaməti. Qonaqlar da bu işi şahın gələcəyi üçün bədfal hesab edirdilər
sif. və is. [fars.] Başqaları haqqında pis danışan, qeybət edən. Nəyçün sənə tənə edə bədgu; Namusuna layiq işmidir bu? Füzuli
is. Başqası haqqında pis danışma, qeybət etmə xasiyyəti və işi
sif. [fars.] Həqiqəti bilmədən, zənn və təxminə görə bir şey haqqında pis düşünən, pis fikirdə olan; şübhə edən
is. Pis fikir, şübhə. Tərəhhüm qıl, tərəhhüm qıl, tərəhhüm; Başınçun eylə tərki-bədgümanlıq. Əmani
sif. [fars. bəd və ər. həqq] Aldığı borcunu qaytarmaq istəməyən, haqverməz
is. Haqverməzlik. [Ustalar] bir az əmtəələrini satdıqları tacirin bədhaqlığından danışdılar, sonra ticarətin dayandığından şikayətləndilər
sif. [fars. bəd və ər. hal] Halı pis, halı ağır, vəziyyəti ağır. Xəstə dünən bədhal idi. – Öylə bədhaləm ki, əhvalım görəndə şad olur; Hər kimin kim,
is. [fars. bəd və ər. hesab] Haqsız. Hesabiyə dağda olsa, əgilləm; Bədhesaba yaman kinligirəm mən. “Koroğlu”
sif. [fars. bəd və ər. heybət] Qorxunc görünüşlü, pis təsir bağışlayan; dəhşətli. // Çirkin, eybəcər
sif. [fars. bəd və ər. heykəl] Pis görünüşlü, bədəni yöndəmsiz, biçimsiz. Bədheykəl adam
sif. [fars. bəd və ər. hərəkət] Rəftarsız, bədxasiyyət, qılıqsız
sif. [fars.] Yuxusu pis. □ Bədxab olmaq – yuxusu qaçmaq. [Əkbər:] …Səndən ayrılandan sonra gedib bədxab olub sübhədək yata bilməmişəm
sif. [fars.] Başqasının pisliyini istəyən, heç kəsin yaxşılığını istəməyən; qərəzkar (xeyirxah ziddi)
is. Başqasının pisliyini, yamanlığını istəmə; qərəzkarlıq (xeyirxahlıq ziddi)
sif. [fars. bəd və ər. xasiyyət] Pisxasiyyətli, pistəbiətli, xasiyyəti pis, yolagetməz, qılıqsız. Bədxasiyyət adam
sif. [fars. bəd və ər. xərc] Pulunu səmərəsiz, mənasız yerə sərf edən, xərcini bilməyən; israfçı. Bədxərc adam
is. Pulunu səmərəsiz və mənasız yerə sərf etmə; xərcini bilməmə; israfçılıq
[fars.] köhn. bax bədxasiyyət. Kimsə ol bədxuyə izhar edə bilməz halımı. Füzuli. Ol zalimi-bədxu, şuxü sitəmkar; Zakirin halından deyil xəbərdar
is. [ər.] Misli-bərabəri görünməmiş şey, diqqəti cəlb edən yeni icad olunmuş şey, nadir gözəl şey
is. [ər.] 1. Fikirləşmədən, qabaqcadan hazırlaşmadan söylənilən söz, şeir. // Hazırcavablıq. 2. Aşıq və bədihəçilərin hazırlamadan döşdən dedikləri mə
is. və sif. Bədihə deyən (bax bədihə)
is. [ər. bədihə və fars. gu] bax bədihəçi
sif. [ər.] köhn. Aşkar, bəlli, aydın. [Gülnisə:] Sonra Sara özü-özündən vərəmlənəcəyi bədihidir. C.Cabbarlı
sif. [ər.] 1. Estetik zövqə, incəsənət tələblərinə cavab verən; gözəl, qəşəng, incə, estetik. Romanın bədii məziyyətləri
is. Gözəllik, qəşənglik, incəlik, estetiklik
sif. [fars. bəd. və ər. iman] Kafir, imansız, məzhəbsiz. Kafirə bax, gör nə bədimandı bu! Dur qaçaq, oğlum, başayaq qandı bu! M
bax bədr
“Bədirlənmək”dən f.is
f. 1. Dolğunlaşmaq, tam dairə şəklində, on dörd gecəlik şəklə düşmək (Ay haqqında). Ay bədirlənmişdir
f.sif. Tam dairə şəklinə düşmüş, dolğunlaşmış, on dörd gecəlik. Bədirlənmiş Ay qalxıb, göyün bir qatında durub, bu övzaya tamaşa edirdi
is. dan. bax bədihə
is. dan. bax bədihəçi
sif. [fars. bəd və ər. qədəm] Ağırayaqlı, ağırayaq, qədəmi şükümsüz, ayağı düşməyən, gəlməsi guya uğursuzluğa səbəb olan
is. Ağırayaqlılıq, qədəmi şükümsüzlük
sif. [fars.] Pisxasiyyət, adamlarla yola getməyən. Bədqılıq adam
is. Bədqılıq adamın xasiyyəti, yola getməzlik
sif. Çirkin, eybəcər, kifir, pinti, natəmiz, yaraşıqsız
mücər. Çirkinlik, kifirlik, pintilik, eybəcərlik, natəmizlik, yaraşıqsızlıq
f. dan. Bəxti gətirməmək, işi pis gətirmək, uğursuzluğa düçar olmaq
is. Pislik, yamanlıq; tərslik, nəhslik. [Novruzqulu] başmağını çıxarmaq üçün əyildikdə, işin bədliyindən bu biri ayağı da sürüşür
sif. [fars. bəd. və ər. lövn] Əsil mənası “bədrəng” olub, canlı dildə “pis, yaramaz, ləyaqətsiz” mənasında işlənir
sif. [fars.] köhn. Son dərəcə kefli, bərk kefli; sərxoşluqdan özünü itirib, nalayiq hərəkət edən. Bəli, doqquz ayın müddətində otuz doqquz nömrə məcmu
sif. [fars. bəd və ər. mizac] Pisxasiyyətli, ağırxasiyyətli, tündməzac, yolagetməz, qılıqsız, rəftarsız
is. Yolagetməzlik, qılıqsızlıq, rəftarsızlıq, pisxasiyyətlik; hər şeydən əsəbiləşmə, hirslənmə xasiyyəti
sif. [fars. bəd və ər. məzhəb] Heç bir dinə, məzhəbə inanmayan; dinsiz
is. [fars.] bot. Müşk ağacı, söyüd fəsiləsindən dekorativ ağac. □ Bədmüşk arağı – bu ağacın çiçəyindən çəkilib, xalq təbabətində işlənən cövhər
sif. [fars. bəd və ər. nəl] Özünü nallamağa qoymayan (at, qatır və s.). Bədnal at
sif. [fars.] Pislikdə adı çıxmış, adı ləkəli, pis ad qazanmış; rüsvayçı, biabırçı. Çaqqal var ki, gödən çıxardar, qurdun adı bədnamdır