is. Nadanlıq, avamlıq, bilməzlik, şüursuzluq, düşüncəsizlik, cəhalət. [Münəvvər:] İnsan eşitdiyi sözün natiqinə baxıb haman sözü qəbul edər
sif. [ər.] Hər hansı bir baxımdan edilməsinə, görülməsinə, işlənməsinə icazə verilən; icazəli, rüsxətli, ən münasib, ən uyğun
is. 1. bot. Bir bitkinin başqa bitki ilə calaqlanma nəticəsində inkişaf etmiş hissəsi; peyvənd, qələm
is. bot. Calaq (peyvənd) üçün götürülən bitki (ağac və s.). // Sif. mənasında. Qoca calaqaltı bitkinin daxilində gedən maddələr mübadiləsinin təsirilə
is. Calaq vurma, calaqlama işini yaxşı bilən və bu işlə məşğul olan adam (bağban). [Heydər] həm də bizim beş mindən artıq meyvə ağaclarının baş bağban
is. Calaq vurma peşəsi, işi. [Müşavirədə] toxumların yoxlanması, arxların çəkilməsi, həmçinin bağçılıq, calaqçılıq, arıçılıq işləri üzərində də xeyli
“Calaqlamaq”dan f.is
f. k.t. Bir bitkinin bu və ya başqa keyfiyyətini başqa bitkiyə aşılamaq üçün onun bir hissəsini (qələmlik) calaq (peyvənd) yolu ilə həmin bitkiyə cala
“Calaqlanmaq”dan f.is
məch. Calaq edilmək, peyvənd edilmək
“Calaqlatmaq”dan f.is
icb. Calaq vurdurmaq, calaq elətdirmək
sif. Calağı olan, calaqlanmış, calaq edilmiş. Calaqlı ağac
is. [ər.] Əzəmət, ehtişam, dəbdəbə, təmtəraq, büsat. Dağlarda nə calaldı; Ovçular macal aldı; Bir gözüm yar yolunda; Bir gözüm əcəl aldı
sif. Dəbdəbəli, təmtəraqlı, ehtişamlı, əzəmətli. Calallı imarət
“Calamaq”dan f.is
f. 1. Calaq etmək, calaqlamaq. Yaz başı cır ağacları calamaq. – [Qoca:] Bu beş qanad, beş çubuq idi. Özüm kəsib gətirdim, caladım
“Calanmaq”dan f.is
f. 1. Calaq edilmək, peyvənd edilmək, qələm edilmək. Calanmış (f.sif.) ağac. // Yaxşı tutmaq (peyvənd, qələm)
“Calaşdırmaq”dan f.is
f. 1. Birləşdirmək, calamaq, qoşmaq, aralarında rabitə yaratmaq. [Kərəmov:] Salmanov, götür telefonu, məni rayon icraiyyə komitəsi ilə calaşdır
sif. Calaşmış, yapışıq, bitişik halda olan. [Qapı] Ağayevin evinə calaşıq bir tövləyə çıxır. S.Rəhman
“Calaşmaq”dan f.is
bax calanmaq
“Calatdırmaq”dan f.is
icb. Calaq işi gördürmək (birinə)
“Calatmaq”dan f.is
bax calatdırmaq
is. [fars.] köhn. Şüşə
is. [fars.] Vaxtı ilə misdən, indi isə müxtəlif materiallardan hazırlanan piyalə, qədək, kasa. [Züleyxa] bir əlində bir cam su, o birində yeddi açar d
is. [ər.] Bir yerə toplanmış adamlar, xalq kütləsi. Nümayişdə xeyli camaat iştirak edirdi. – Camaatdan “urra” səsləri ucaldı və musiqi alqış marşları
is. Bütün camaat üçün, hamı üçün; camaata məxsus, ellik. [Qadir:] Bunu camaatlıq etsəydilər olmazdımı? Ə
is. [fars.] Hamamda paltarabaxan, paltarsaxlayan xidmətçi. Camadarın şahlığı hamamçılıqdır. (Ata. sözü)
is. Camadarın işi, peşəsi. Camadarlıq eləmək
is. [fars.] köhn. Yorğandöşək, sandıq və s. qoymaq üçün divarın içində açılan dördkünc oyuq. Yorğan-döşəyi camaxatana yığmaq
sif. Camaxatanı olan. [Veys:] Camaxatanlı, taxçalı və tamam kənd qaydası ilə döşənmiş olan böyük otağın aşağı başındakı şkafa yaxınlaşdı
is. [ər.] şair. Gözəllik, üz gözəlliyi. Camalın görəndə daldalanır ay; Günün nə həddi var çıxa üzünə! Q
sif. Gözəl, göyçək, qəşəng, gözəlüzlü
is. [fars.] Alt paltarı, köynəktuman, dəyişək. [Çingiz:] Qəmər, cəld çamadanı içəridən gətir, kitabları qoy, camaşırlarımı gətir
is. Camaşır yumaqla məşğul olan adam. Camaşırçı qadın
is. Camaşırçı işi
is. [fars.] Paltar yumağa məxsus yer, paltar yumaqla məşğul olan müəssisə. Süfrə, dəsmal, pərdə və qapı-pəncərə örtüklərinin yuyulması üçün ayrıca cam
[ər.] köhn. 1. sif. Toplayan, cəm edən. 2. is. Toplama yeri. 3. sif. İçinə alan, ibarət olan. 4. is. Yekun
is. [ər.] Böyük məscid. Came nə qədər böyük olsa, imam yenə bildiyin oxur. (Ata. sözü). Midhət … düşündü və bu iki neməti [hürriyyət və gözəlliyi] yal
is. [fars.] Paltar, camaşır. Çak eylədi camə, çəkdi nalə; Halı bədəl oldu özgə halə. Füzuli. Qoysun başına molla gərək üç pud əmmamə; Yay, qış ola əyn
is. Qısaboyunlu, irigövdəli gövşəyən ev heyvanı. İnək, camış, qoyun, quzu çıxar naxıra otlağa; Köçər arandan el, gedər yavaş-yavaş yaylağa
is. Camışçılıq mütəxəssisi. // Camış saxlamaqla, camışçılıqla məşğul olan adam
is. Camış yetişdirmə, camış saxlama. Camışçılıq təsərrüfatı
sif. Şüşəli, vitrinli. Artıq şəhərin iri, geniş küçələrilə gedirdik: hər zaman gözümüzün alışdığı küçələr, böyük evlər, iri camlı mağazalar… A
is. [fars.] 1. Dini etiqada görə, ölümlə vücuddan ayrılan qeyri-maddi varlıq; ruh. Hələ canı var. – Çıxmayan cana ümid var