Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • CƏMİYYƏT

    is. [ər.] 1. Konkret tariximaddi həyat şəraiti ümumiliyi əsasında birləşmiş insan toplusu. İnsan cəmiyyəti

    Tam oxu »
  • CƏMİYYƏTÇİ

    is. Cəmiyyət xadimi; cəmiyyəti, xalqı sevən, ona xidmət edən adam, ictimai xadim. Mirzə Fətəli bir ədib və bir şair olmaqdan daha artıq bir cəmiyyətçi

    Tam oxu »
  • CƏMİYYƏTÇİLİK

    is. Cəmiyyəti, xalqı sevmə, ona xidmət etmə

    Tam oxu »
  • CƏMİYYƏTDƏNQAÇAN

    sif. Adamlara isinişməyən, yaxınlaşa bilməyən, onlarla ünsiyyət bağlamayan, üns tutmayan. Cəmiyyətdənqaçan adam

    Tam oxu »
  • CƏMİYYƏTƏZİDD

    sif. Cəmiyyətə, cəmiyyətin mənafeyinə zidd olan, yabançı olan. Cəmiyyətəzidd hərəkət

    Tam oxu »
  • CƏMİYYƏTİ-XEYRİYYƏ

    bax xeyriyyə cəmiyyəti (“xeyriyyə”də)

    Tam oxu »
  • CƏMİYYƏTPƏRƏST

    [ər. cəmiyyət və fars. pərəst] bax cəmiyyətçi

    Tam oxu »
  • CƏMİYYƏTPƏRƏSTLİK

    bax cəmiyyətçilik

    Tam oxu »
  • CƏMİYYƏTŞÜNAS

    is. [ər. cəmiyyət və fars. …şünas] Cəmiyyət elmləri mütəxəssisi. …[Həyatı] dərindən və hərtərəfli öyrənib ümumiləşdirməli olan cəmiyyətşünas alimlərin

    Tam oxu »
  • CƏMİYYƏTŞÜNASLIQ

    is. Cəmiyyət haqqındakı elmlərin məcmusu

    Tam oxu »
  • CƏMLƏMƏ

    “Cəmləmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • CƏMLƏMƏK

    f. Toplamaq, bir yerə toplamaq (yığmaq). // Bir-birinin üstünə gəlmək. Ədədləri cəmləmək. // Bax cəmləşdirmək

    Tam oxu »
  • CƏMLƏNMƏ

    “Cəmlənmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • CƏMLƏNMƏK

    f. Bir yerə yığılmaq, bir yerə toplanmaq, bir yerdə mərkəzləşmək. [Ərəstunun] fikirləri yenə öz dastanı üzərində cəmləndi

    Tam oxu »
  • CƏMLƏNMİŞ

    f.sif. Bir yerə toplanmış, bir yerə yığılmış, bir-birinin üstünə qoyulmuş. Prokuror mizin üstündə cəmlənmiş yetmiş iki min manatı [muzdura] göstərib r

    Tam oxu »
  • CƏMLƏŞDİRMƏ

    “Cəmləşdirmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • CƏMLƏŞDİRMƏK

    f. Cəmləmək, mərkəzləşdirmək. Bütün diqqətini [Xəlil] bir nöqtədə cəmləşdirdi. M.Hüseyn. Qız dik Eyvazın gözlərinə baxır, sonra ani olaraq, ya kəndlər

    Tam oxu »
  • CƏMLƏŞMƏ

    “Cəmləşmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • CƏMLƏŞMƏK

    f. Bir yerə toplanmaq, bir yerə yığılmaq, cəm olmaq. [Salman bəy:] Balam, sən də mən günlü, mən də sən günlü, sabah ertə dərdlilər cəmləşib

    Tam oxu »
  • CƏNAB

    is. [ər.] 1. köhn. Görünüşündən cəmiyyətin imtiyazlı təbəqəsinə mənsub şəxsə oxşayan adam. Bir cənab içəri daxil oldu

    Tam oxu »
  • CƏNAZƏ

    is. [ər.] Kəfənə tutulmuş ölü; meyit. Həcər Mehdinin cənazəsi üstünə düşüb, göz yaşlarını bahar buludu kimi axıdır

    Tam oxu »
  • CƏNCƏL

    1. sif. Qarışıq, dolaşıq, davalı, qalmaqallı, şər. [Dilara Ağagülə:] Nə üçün bütün bu cəncəl işlərdə gərək həmişə sən iştirak eləyəsən? Ə

    Tam oxu »
  • CƏNCƏLÇİ

    sif. Cəncəl salan, qalmaqal salan, cəncəl, böhtançı, fitnəkar, cəncəl salmağı sevən, davakar. Çox cəncəlçi adamdır

    Tam oxu »
  • CƏNCƏLLİ

    sif. Davalı, dava-dalaşlı, qalmaqallı; çox qarışıq, çox dolaşıq, çox mübahisəli, başağrısına səbəb olan

    Tam oxu »
  • CƏNG₂

    is. [fars.] Paxır, pas. Mis qazan cəng atıb

    Tam oxu »
  • CƏNG₁

    is. [ər.] köhn. Dava, müharibə, vuruş, döyüş. Ağız açıb göylər belə heyran qaldı bu cəngə! S.Rüstəm. □ Cəng etmək – müharibə etmək, vuruşmaq, döyüşmək

    Tam oxu »
  • CƏNG-CİDAL

    is. [fars.] köhn. Dava-dalaş, dava-mərəkə, qalmaqal. [Səkinə Rüstəmə:] A kişi, – dedi, – eşitmişəm orada da cəng-cidal açmısınız

    Tam oxu »
  • CƏNGAVƏR

    sif. [fars.] Cəsarətli, məharətli döyüşçü, yaxşı vuruşan, döyüşlərdə bişmiş döyüşçü; döyüşkən. Cəngavər tayfalar

    Tam oxu »
  • CƏNGAVƏRCƏSİNƏ

    zərf Cəngavərə, cəsur döyüşçüyə yaraşan tərzdə, cəngavər kimi. Cəngavərcəsinə vuruşmaq

    Tam oxu »
  • CƏNGAVƏRLİK

    is. Vuruşlarda, döyüşlərdə fövqəladə məharət, rəşadət; döyüşlərdə, vuruşlarda bişmiş adamın halı. Rüstəmbəy Qafqaz barəsində xanıma bir çox şeylər nağ

    Tam oxu »
  • CƏNGƏL

    is. [fars.] Sıx, qalın ağac, kolkos, ot basmış yer. Cəngəl də özünü bağ sanar. (Ata. sözü). [Ağa Kərim xan:] Görürsünüz, Züleyxa xanım, mənim qızım nə

    Tam oxu »
  • CƏNGƏLLİK

    is. Sıx ağaclıq, kolluq, kolkosluq; keçilməz qalın meşə, ya kolluq. Cəngəllikdə itmək. – Həmişə [Hidayətə] arıq, cansız-gücsüz görünən Həmişəyev … cən

    Tam oxu »
  • CƏNGİ

    is. [fars.] mus. Qəhrəmanlıq və cəngavərlik ruhunda hava. [Eldar:] Zalıma gözdağı, bizə şan qılınc; Azadlıq uğrunda vuruşan qılınc

    Tam oxu »
  • CƏNGİMƏ

    “Cəngimək”dən f.is

    Tam oxu »
  • CƏNGİMƏK

    f. Paxır basmaq, pas atmaq, paslanmaq

    Tam oxu »
  • CƏNNƏT

    [ər.] bax behişt. Bizim babamız Adəmə və anamız Həvvaya cənnətdə nə əskik idi, genə Allahın əmrini sındırdılar və cənnətdən qovuldular? İnsan belədir!

    Tam oxu »
  • CƏNNƏTLİK

    bax behiştlik. ◊ Cənnətlik olsun! – yeri cənnət olsun! (ölmüş adam haqqında). [Qadın:] Kişi çox başlı adam imiş, cənnətlik olsun! Mir Cəlal

    Tam oxu »
  • CƏNUB

    is. [ər.] 1. Dörd cəhətdən biri, şimal əksi. Kompas cənubu göstərir. // Şimala müqabil olan səmt, tərəf

    Tam oxu »
  • CƏNUB-QƏRB

    is. Üfüqün cənubla qərb arasındakı hissəsi, səmti. Cənub-qərbə gedən yol. // Ölkənin, dövlətin, qitənin həmin istiqamətdə yerləşən hissəsi

    Tam oxu »
  • CƏNUB-ŞƏRQ

    is. Üfüqün cənubla şərq arasındakı hissəsi, səmti. Cənub-şərqə tərəf istiqamət almaq. // Ölkənin, dövlətin, qitənin bu istiqamətdə yerləşən hissəsi

    Tam oxu »
  • CƏNUBİ

    sif. [ər.] Cənuba mənsub, isti iqlim qurşağına aid; cənubda olan. Cənubi Amerika ölkələri

    Tam oxu »
  • CƏNUBLU

    sif. Cənub ölkələrinin birində doğulub yaşayan adam. …Leninqradın havası rütubətli olduğundan, bir çox cənublular kimi… [Nuriyyəyə] də düşmür

    Tam oxu »
  • CƏRCƏNƏK

    is. Omba sümüklərini birləşdirən buğum. □ Cərcənək olmaq – omba ağrısı tutmaq. [Rüstəm kişi:] Çünki tələsərsən, cərcənək olarsan

    Tam oxu »
  • CƏRƏYAN

    is. 1. Suyun öz məcrası ilə axması; axın. İti cərəyan. // Dənizlərdə, okeanlarda suyun hər hansı bir istiqamətdə hərəkəti, habelə müəyyən istiqamətdə

    Tam oxu »
  • CƏRƏYANÖLÇƏN

    is. xüs. Elektrik və ya su cərəyanının gücünü ölçmək üçün cihaz

    Tam oxu »
  • CƏRGƏ

    bax sıra. Qadın üzünü çevirərək: – Geridə qalma, nizamı pozma, cərgəni düzəlt, – deyə, uca səslə komanda etdi

    Tam oxu »
  • CƏRGƏ-CƏRGƏ

    zərf Cərgələrlə, sırasıra, səf-səf, cərgələr halında. Cərgə-cərgə durmaq. – Əllərdə yellənən qızıl bayraqlar; Gəlir cərgə-cərgə dalğalar kimi

    Tam oxu »
  • CƏRGƏARASI

    bax cərgələrarası

    Tam oxu »
  • CƏRGƏBƏCƏRGƏ

    zərf Cərgə-cərgə, sıra-sıra, səfbəsəf. Cərgəbəcərgə düzülmək. – [Şair:] Özünü kişidən əskikmi saydın; Dəlilər duranda cərgəbəcərgə? Sən, ey gözəl Niga

    Tam oxu »
  • CƏRGƏLƏMƏ

    1. “Cərgələmək”dən f.is. 2. zərf mənasında. Cərgə ilə, cərgə-cərgə, sıra-sıra. Evlər cərgələmə tikilib

    Tam oxu »