sif. Cüt lələyi olan, qoşalələkli. Cütlələkli bitkilər
“Cütləmək”dən f.is
f. Eyni qəbildən olan iki şeyi bir-birinin yanına qoymaq, cüt eləmək, cüt qoymaq, qoşalamaq. [Koroğlu:] Barmaqlarını cütləyib tellərə elə vurdu ki, me
“Cütləşdirilmək”dən f.is
məch. Cüt edilmək, ikiləşdirilmək, qoşalaşdırılmaq
“Cütləşdirmək”dən f.is
f. 1. Cüt etmək, ikiləşdirmək, qoşalaşdırmaq. Çoxları bu payızda oğlunun toyunu eləmək, qızına cehiz almaq, inəyini cütləşdirmək həsrətilə yaşayırdı
“Cütləşmək”dən f.is
f. 1. Cüt olmaq, ikiləşmək, qoşalaşmaq. // Bir-birinə yanaşı olmaq, birbirinin yanında durmaq. Qızlar cütləşib oyuna girdilər
is. xüs. Bir şeyi cütləyən, cüt-cüt bağlayan, yaxud cüt-cüt ayıran işçi. Güləngiz təkcə ipəkaçanların yox, yeri gələndə burucuların və cütləyicilərin
is. Cüt sürülən yer. [Nərgiz] ata-anasından izin alıb, kəndin qırağındakı cütlüyə bənövşə yığmağa … getdi
is. Cüt olma; ikilik, qoşalıq; cüt şeyin halı
zərf İkisi bir yerdə, üçüncünün iştirakı olmadan
bax ikiləpəlilər
sif. Kələkbaz, fırıldaqçı, qeyri-ciddi. [Xəlil:] [Rövşən] hərçənd bir az cüvəllağı idi, amma yaxşı oğlanların biri idi
is. Kələkbazlıq, fırıldaqçılıq. Evimizə gedəndə anama Əhmədin cüvəllağılığını başladım nəql eləməgə. C
“Cüyüldəmək”dən f.is
f. Cikkildəmək, ciyildəmək. Fərli cücə yumurtada cüyüldər. (Ata. sözü)
is. Cikkilti, ciyilti, cük-cük. Quş balalarının cüyültüsü
is. zool. Marallar fəsiləsindən ceyranabənzər cütdırnaqlı, kövşəyən heyvan; əlik. Sıra dağlar, gen dərələr; Ürək açan mənzərələr; Ceyran qaçar, cüyür
is. [ər.] Küll halında olan bir şeyin hissələrindən biri; hissə, qisim, parça. // din. Quranın bölündüyü otuz hissədən biri
is. [ər.] tib. Əsasən dəri və toxumaların çürüməsi şəklində təzahür edən ağır xronik xəstəlik, lepra
sif. Cüzam xəstəliyinə tutulmuş. Bunların biri cüzamlı Abbas idi, qalanının qaranlıqda kim olduqları məlum deyil idi… Çəmənzəminli
zərf [ər.] 1. Az, azacıq, kiçik. Cüzi məbləğ. – Belədirsə, həmişəlik yetimlər üçün bir məktəb açın, aldığınız prosentlərin cüzi bir hissəsini bu xeyir
is. Kiçiklik, xırdalıq, əhəmiyyətsizlik; azlıq
bax cüzi. [Ağa Kərim:] Mən bir cüzvi işdən ötrü onunla küsülüyəm. M.F.Axundzadə. Bəli, biz burada Mozalan kəndinin xəstəliyi olan sümük azarından – yə
Azərbaycan əlifbasının dördüncü hərfi. bax çe
is. Su buraxmayan parçadan düzəldilən müvəqqəti yaşama, daldalanma yeri. Çadır qurmaq. Brezent çadır
is. köhn. Çadır ustası. [Çadırçı usta:] Bizə yoldaşdı o rəhmətlik baban; Bir çadırçıydı o da. H.Cavid
is. Qadınların başdan topuğacan bədənlərini örtmək üçün işlətdikləri bürüncək; çarşab. Çadra örtmək. – [Cahan:] …Qoy elə bu güncə çadramı başıma salıb
sif. Çadra örtmüş, başında çadra olan; çarşablı. Çadralı qadın. – Öncə gələn atın üstündə ağır gövdəli, ağ çadralı bir xanım oturmuşdu
sif. Çadra örtməmiş, başında çadra olmayan; çarşabsız, üzüaçıq. Çadrasız arvad
sif. 1. Sağlam, saz, hələ əldən düşməmiş. Çox da qocalmışam, hələ ki, çağam; Bir az namus, qeyrət, ar sinəmdə var
is. Vaxt, zaman. Bu çağacan harada qalmısan? Nə çağacan səni gözləyək? – Günbatan çağı Kürün üstünü bürüyən duman ətəyini sallayaraq, asta-asta ətrafa
is. dan. Körpə uşaq. Aygün alıb çağasını bağrına basır; Analara təsəllidir dar gündə övlad. S.Vurğun
is. Uşaqlıq, körpəlik. Çağalıq dövrü
is. Çağlayan suyun çıxardığı səs, axan suyun daşlara, qayalara çarparaq çıxardığı səs. Güclənən sellər dərəaşağı çağlayırdı
sif. Çağıran. [Qadının] amiranə çağırıcı ahəngi mübarizə və qələbə ruhu ilə doludur. R.Rza
“Çağırılmaq”dan f.is
“Çağırmaq”dan məch. İclas çağırılmışdı. İclasda bircə məsələ müzakirə edilirdi. M.S.Ordubadi. Bəndalı təqsirini etiraf etmədiyi üçün təzə şahidlər çağ
is. Səs gedib çatan məsafə. İki çağırım qədər getmişdik ki, uzaqda biçinçilərin oraqlarının qat-qarışıq səsləri qulağımıza yetişdi
is. 1. Çağırma, səsləmə; çağırma səsi. [Qəhrəman] dayanıb bu çağırış səsini dinləyirdi. S.Rəhimov. Şahpəri altdanüstdən geyinib Daşdəmirin çağırışına
is. Hərbi xidmətə çağırılan adam (gənc). Bakıda Firidunu növbəti çağırışçılara qoşub, Tbilisiyə göndərdilər
“Çağırışmaq”dan f.is
qarş. Bir-birini çağırmaq, səs-səsə verərək çağırmaq. Durna yoldaşları ilə meşə meyvələrindən yığır, kənd qızları bir-birini itələyir, zarafatlaşır, ç
“Çağırmaq”dan f.is
f. 1. Birinin adını, yaxud təxəllüsünü, ləqəbini ucadan deyərək yanına gəlməsini, yaxınlaşmasını, ya da cavab verməsini istəmək
is. Çağırış, çağırış səsi
“Çağırtmaq”dan f.is
icb. Başqası vasitəsilə çağırmaq. Üç gün sonra Mehribanın atası Ağdaşdan gəlmişdi. Onu teleqrafla Mehriban çağırtmışdı