sif. tex. Dəni zibil və xırda daşlardan ayıran. Dəntəmizləyən maşın. // is. Dəntəmizləyən maşın və s
is. tex. Dəntəmizləyən maşında və taxıldöyən kombaynda dəni zibildən və samandan ayıran hissə
sif. zool. Ətyeyən quşlardan fərqli olaraq, dən yeməklə keçinən. Toyuq, sərçə, sığırçın, bildirçin və s
[fars.] köhn. : dərağuş etmək – qucaqlamaq. Qarşısında ağ əlbəsədə Saranın xəyalı çiçəklərə yovuqlaşır, dərağuş edir, Bəhram çəkilir
is. köhn. Gəlir, qazanc
is. [fars.] mus. Tar, yaxud kamança ilə ifa olunan muğamların giriş hissəsi. Şur dəramədi
sif. köhn. Gəlirli, mənfəətli. Dəramədli yer
is. [fars.] köhn. Qapıçı. Büsatisəltənət zövqündən əhli-eşqə əfsundur; Cahan mülkündə, ey Seyyid, dəri-dildarə dərbandır
is. [fars.] Padşah sarayı. [Xacə Mübarəkə] əmr olundu ki, cümləsini haman saat Qəzvinin altıncı küçəsinin başında müəyyən olunan evə piyada yetirsin,
is. məh. Mal-qaranın qışlıq yem ehtiyatı
is. [fars.] Balaca qapı. Ə.Abasov. // Darvazada olan balaca qapı
sif. [fars.] Qapı-qapı gəzən, avara, yurdsuz; ev-eşiyindən, yerindənyurdundan avara düşmüş. // Zərf mənasında
is. [fars.] 1. köhn. Dağlarda dar keçid, dağ keçidi; dərə. 2. İranda dar küçə. Onlar axşam saat ona iyirmi beş dəqiqə qalmış Qaraçılar dərbəndində olu
is. [Dərbənd şəhərinin adından] 1. İrigiləli kəmşirin üzüm növü. Dərbəndidən doşab olmaz. 2. Azərbaycan oyun havalarından birinin adı
is. Böyük darvazalardakı kiçik qapı
sif. [fars.] 1. Qapısı bağlı. 2. is. Bağlı qapı. 3. sif. Xudmani
[ər.] : dərc edilmək (olunmaq) – qəzetdə, ya məcmuədə çap edilmək (olunmaq). Qəzetdə Fərman haqqında bir məqalə dərc olunmuşdu
is. [fars.] 1. Qəm, qüssə, kədər, ürək acısı, mənəvi əzab, əziyyət, iztirab. Dərdini dərd bilənə söylə
is. [fars.] Dərdə, qayğıya səbəb olan hal; iztirab və əziyyət verən və ya qorxulu hadisə. Dərd-bəladan qurtarmaq
is. [fars.] köhn. Ürək dərdi, sirr. Məşədi Qasım mənim qonşumdur, dərddilini mənə söyləyib. C.Məmmədquluzadə
[fars. dərd və ər. ələm] bax dərd-qəm. Həmdəmimdi bu dərdələm: Öz içimdə öz zəlzələm; Ayıqca yatır, ay Allah! M
bax dərd-qəmli
is. [fars. dərd və ər. əzab] bax dərd-qəm
sif. Əziyyətli, əzablı, əzab və əziyyətlə dolu
is. [fars. dərd və ər. hal] klas. bax dərd 3-cü mənada. Kənarda durmaqla millətin ehtiyacını və dərd-halını bilmək olmaz
bax dərd-qəm
is. [fars.] Qəm, qüssə, kədər. Gülsümün yükü və dərd-qəmi gündəngünə artmaqda idi. Ə.Haqverdiyev
sif. Qəmli, qüssəli, kədərli
is. [fars. dərd və ər. qüssə] bax dərd-qəm. Laləzar çəmənlərində, soyuq bulaqlarında, layla çalan meşələrində bir qarış yer yoxdur ki, balaların orada
is. [fars. dərd və ər. möhnət] bax dərd-qəm
is. [fars.] klas. Başağrısı, əziyyət, narahatlıq; qayğı, qeyd. Ey xuda, kim çəkər axırda gülabın bu gülün; Dərdisər dəfinə aləmdə bu dərman gülüdür
is. Başqasının dərdini, kədərini, ürək sirrini duyan, başa düşən, ona acıyan və kömək edən adam. Dərdini dərdbilənə söylə
is. Başqasının dərdini, halını düşünməyən, ona acımayan, kömək etməyən adam. Dərdbilməzlər qanar məni, heç bilməz; Dərd ilə doludur döşüm, ağlaram
sif. Azarlı, dərdli, xəstə, nasaz, zəif. Dərdəcər adam. Dərdəcər uşaq. □ Dərdəcər olmaq – dərdə düşmək, azara düşmək
is. [fars.] Başağrısı, dərd, qayğı
sif. Çoxlu dərdi, qayğısı olan; başıbəlalı, dərdli
[fars.] : dərdəst etmək köhn. – tutmaq, ələ keçirmək, yaxalamaq, həbs etmək. Caniləri dərdəst etdilər
bax dərd-dil. Qasid gəlcək, dərdi-dilin bilmişəm; Möhnətilə didəm yaşın silmişəm. Aşıq Pəri
bax dərdmənd
“Dərdirilmək”dən f.is
“Dərdirmək”dən məch
“Dərdirmək”dən f.is
“Dərmək”dən icb. Almaları dərdirmək
is. [fars.] Dərd çəkən, dərdi olan; dərdli. Olma xali dərdkeşlər söhbətindən, ey könül! Füzuli
sif. Dərdlənməyə, kədərlənməyə, iztirab çəkməyə səbəb olan, dərd artıran; dərdverici