f. dan. 1. Cırıldamaq. Araba dırıldayır. 2. Çox mənasız, boş danışmaq, baş-qulaq aparmaq
bax dırmıqlamaq
“Dırmaqlanmaq”dan f.is
bax dırmıqlanmaq
“Dırmalamaq”dan f.is
f. 1. Qazımaq, cırmaqlamaq. [Pələng] də məni görmüşdü, pəncəsi ilə acıqlı-acıqlı yeri eşir, dırmalayırdı
“Dırmanmaq”dan icb
“Dırmanmaq”dan f.is
f. Əl və ayaqlar vasitəsilə dik bir yerə, yuxarıya qalxmaq, dırmaşmaq, çıxmaq. [Qoyunlar] qulaqlarını qırparaq birdən-birə döndülər, quyruqlarını ata-
“Dırmaşdırmaq”dan f.is
“Dırmaşmaq”dan icb. Rövşən atları daşlığa dırmaşdırdı. “Koroğlu”
“Dırmaşmaq”dan f.is
bax dırmanmaq. Dedim: Yaxşıdır, bir daha dırmaşım; Əlimdə salamat qala ta başım. M.Ə.Sabir. Anam mənə dağkeçisi deyərdi, çünki qayalara keçi kimi dırm
is. Torpağın içində olan quru ot, kök qalıqları və s.-ni darayıb təmizləməyə, kəsəkləri xırdalamağa məxsus kənd təsərrüfatı aləti; çəng
is. Dırmıqla işləyən adam
“Dırmıqlamaq”dan f.is
f. 1. Dırmıqla təmizləmək, kəsəkləri dırmıqla əzmək, hamarlamaq; çəng çəkmək. Bostan yerini dırmıqlamaq
“Dırmıqlanmaq”dan f.is
məch. Dırmıqla təmizlənmək, hamarlanmaq. Kəsilmiş gövdələr tamamilə dırmıqlanıb qotmanlara yığılmalıdır
bax dırnaqşəkilli
is. 1. Barmaqların ucunun üst tərəfində sümük kimi maddədən ibarət örtü. Dırnaq tutmaq. Dırnaq şotkası (dırnaqları təmizləməyə məxsus kiçik şotka)
sif. dan. isteh. Verilən ada layiq olmayan, yalançı əsli olmayan, qeyri-həqiqi. Dırnaqarası alim
is. Dırnaqlı heyvanların dırnağında baş verib onun qırışmasına, büküşməsinə səbəb olan xəstəlik
is. 1. Kiçik dırnaq. 2. Yarpağın getdikcə daralan hissəsi. Sərbəst tac yarpağının geniş hissəsi aya, dar hissəsi isə dırnaqcıq adlanır
is. dan. Dırnağın dibinin iltihabı və irinləşməsi; dolama. Barmağına dırnaqdibi çıxıb
“Dırnaqlamaq”dan f.is
f. 1. Cırmaqlamaq. Pişik uşağın əlini dırnaqlayıb. 2. Dırnaqla yeri eşmək, dırnaqla bir şeyi cızmaq, yaxud əzmək
“Dırnaqlanmaq”dan f.is
f. 1. Cırmaqlanmaq, dırnaqla cızılmaq. 2. qayıd. Dırnaqla qaşınmaq
“Dırnaqlaşmaq”dan f.is
qarş. Bir-birini dırnaqla cırmaqlamaq; cırmaqlaşmaq
sif. 1. Dırnağı olan. Dırnaqlı heyvanlar. Çatal dırnaqlı qoyun və keçi. 2. məc. dan. Qoçaq, bacarıqlı, hünərli
is. zool. Dırnaqlı məməlilər dəstəsi. Dırnaqlılar dəstəsinə bitki ilə qidalanan və ayaqlarında mal dırnaqları olan iri məməlilər aiddir
sif. Dırnağı, ya dırnaqları olmayan, dırnağı düşmüş. Dırnaqsız barmaq
sif. Şəkilcə dırnağa oxşayan, dırnaq şəklində olan
is. Dırnaq kəsmək üçün alət. Bu zorba bıçağın üç-dörd tiyəsi, qayçısı, dırnaqtutanı, vintburanı vardı
is. Xaric, bayır, dışarı
is. Bayır, çöl, eşik. Dışarı baxmaq. – Qızıl Arslan Səba xanımın saraydan dışarı çıxdığı zaman heç kəsə bildirmədən həbsə alınmasını və edam edilməsin
təql. 1. Arıların, çibinlərin, yaxud qaynamaqda olan samovarın çıxardığı səs. 2. Birinə yanıq, acıq verəndə çıxarılan səs
f. dan. Sürüşmək, əkilmək, aradan çıxmaq, qorxub qaçmaq. Kədxuda üstünə qara yaxdılar; Sözlərin danışıb tez dızıxdılar
f. Dızıltı səsi çıxarmaq. Samovar xoş bir ahənglə dızıldayır. Ə.Sadıq
is. Dız-dız səsi. [Ovçu Qasım:] Gördüm kolun altında bir kor sərçə oturub, arının dızıltısını eşitcək ağzını ayırdı və arı buğdanı onun ağzına buraxıb
is. məh. Bitki bitirməyən, məhsul verməyən yer
əd. 1. Təkid, əmr, ya xahiş bildirir. Di, yaz! Di, tez ol! Di, gəl çıx! – Di, yumma gözlərini, qoy görüm doyunca barı
[yun.] tib. Çoxlu sidik ifrazı şəklində təzahür edən bir sıra xəstəliklərin adı. □ Şəkər diabeti – başlıca əlaməti sidikdə və qanda şəkərin çoxalmasın
sif. və is. tib. Şəkər xəstəliyi olan (adam)
[yun.] 1. anat. Döş boşluğu ilə qarın boşluğu arasında olan pərdə. Heyvanın qarın boşluğu ilə döş boşluğu arasında nazik əzələlərdən ibarət bir pərdə
sif. xüs. Diafraqması olan
sif. [yun.] dilç. Hərflərin üstündə və ya altında qoyulan. □ Diakritik işarə – hərfin altında və ya üstündə olan və tələffüzü göstərən işarə