Толковый словарь азербайджанского языка

  • EPİDEMİ́K

    sif. [yun.] Epidemiya mahiyyətində olan; yoluxucu, yoluxma. Epidemik xəstəliklər. // məc. Epidemiya kimi hər yerə yayılmış

    Полностью »
  • EPİDEMİOLOGİYA

    [yun.] Tibb elminin yoluxucu xəstəliklərin törəyib yayılması səbəblərini öyrənən və onların qarşısını almaq üsullarından bəhs edən sahəsi

    Полностью »
  • EPİDEMİÓLOQ

    [yun.] Epidemiologiya mütəxəssisi

    Полностью »
  • EPİDÉMİYA

    [yun] tib. Hər hansı bir yoluxucu xəstəliyin geniş yayılması. Tif epidemiyası. Vəba epidemiyası. – Hərgah bir yerdə epidemiya varsa, həkimlərimizdən t

    Полностью »
  • ÉPİK

    is. [yun.] Epik əsərlər müəllifi

    Полностью »
  • EPİ́K₂

    sif. [yun.] ədəb. Eposa aid, epos xüsusiyyətli. Epik əsərlər. Epik dastanlar

    Полностью »
  • ÉPİKA

    [yun.] ədəb. Epik əsərlər

    Полностью »
  • EPİKLİK

    is. Epik xüsusiyyət daşıma. Diskussiyanın gedişində romanın inkişaf etdirilməsinin mühüm məsələləri, onun forma və kompozisiyası, epiklik, tarixilik v

    Полностью »
  • EPİKRİ́Z

    is. [yun.] Xəstəliklə bağlı yekun nəticə, qərar

    Полностью »
  • EPİKÜRÇÜ

    is. 1. Epikür fəlsəfəsi tərəfdarı. 2. məc. kit. Zövq və nəşəni hər şeydən üstün tutan adam; kefcil, işrətpərəst

    Полностью »
  • EPİKÜRÇÜLÜK

    is. 1. Qədim yunan materialist filosofu və ateisti Epikürün fəlsəfi nəzəriyyəsi. 2. kit. Həmin nəzəriyyədən yanlış nəticə çıxaran, həyatın mənasını ke

    Полностью »
  • EPİKÜRİ́ZM

    bax epikürçülük. Əsrlərdən bəri mistik dona geydirilmiş platonik eşqə qarşı poeziyada bir növ epikürizm gəlir

    Полностью »
  • EPİQÓN

    [yun.] Özünün müstəqil yaradıcılıq siması olmayıb, hər hansı bir siyasi, ədəbi, elmi və başqa cərəyanı təqlid edən yazıçı, alim və b

    Полностью »
  • EPİQONLUQ

    is. Elmdə, siyasətdə, incəsənətdə və s.-də təqlidçilik. …XIX əsrin ortalarında bütün Yaxın Şərq ədəbiyyatında belə bir vəziyyət əmələ gəlmişdi ki, keç

    Полностью »
  • EPİ́QRAF

    [yun. epigraphe – yazı] 1. Qədim yunanlarda: abidə üzərində yazı. 2. ədəb. Əsərin və ya onun bölmələrinin başlıqlarından sonra yazılan sözlər; zərbimə

    Полностью »
  • EPİQRAFİ́K

    sif. [yun.] Epiqrafikaya aid olan, epiqrafika xarakterində olan. Epiqrafik mətn. Epiqrafik material

    Полностью »
  • EPİQRÁFİKA

    [yun.] Epiqraflar haqqında elm

    Полностью »
  • EPİQRÁM

    [yun. epigramma – yazı] 1. Qədim yunanlarda: abidələr, binalar, hədiyyələr və s. üzərində yazılan yadigarlıq yazı

    Полностью »
  • EPİLÉPSİYA

    [yun. epilepsia – özündən getmə] tib. Vaxtaşırı və qəflətən bərk qıcolma və özündəngetmə şəklində cərəyan edən xroniki sinir xəstəliyi

    Полностью »
  • EPİLÉPTİK

    [yun.] Epileptik xəstəliyi olan adam. Epileptiklərin xasiyyəti get-gedə dəyişir. – O, “uşaqları gözləyin, uşaqları gözləyin”, – deyə-deyə epileptik ad

    Полностью »
  • EPİLÓQ

    [yun.] Ədəbi əsərin son hissəsi. // Operada son pərdə. Opera təntənəli epiloqla bitir. // Son, nəticə, xatimə

    Полностью »
  • EPİSÉNTR

    [yun. epi – üstündə, yanında və lat. sentr – mərkəz] Zəlzələ mərkəzi; Yer səthinin bilavasitə zəlzələ mənbəyi üzərində olan sahəsi

    Полностью »
  • EPİSTOLYÁR

    sif. [lat.] ədəb. 1. Məktub şəklində yazılmış. Epistolyar roman. 2. Bir yazıçının, şairin məktublar məcmusu

    Полностью »
  • EPİ́TET

    [yun.] ədəb. Məcazın növlərindən biri olub, bir sözü qüvvətləndirmək və zənginləşdirmək, xassə vermək üçün əlavə edilən söz (məs

    Полностью »
  • EPİZOD

    [yun. epeisodion – əlavə] 1. Hadisə, əhvalat, təsadüf, ittifaq, vəqə. Əsgərlər yana-yana Qələndərdən danışırdılar və kim hansı epizodu nağıl edirdisə,

    Полностью »
  • EPİZODİ́K

    sif. [yun.] 1. Sistematik xarakter daşımayan, təsadüfdən-təsadüfə olan. Epizodik kömək. İşin gedişinin epizodik yoxlanması

    Полностью »
  • EPİZODİKLİK

    is. Epizodik xasiyyət daşıma. Romanda hadisələrin epizodikliyi. Tamaşada rolun epizodikliyi

    Полностью »
  • EPOLÉT

    [fr.] Fərqlənmə nişanları olan, qızıl və ya gümüş bafta, saçaq və s. ilə bəzədilmiş, bir tərəfi girdə, xüsusi formalı paqon; 1917-ci ilədək Rusiyada z

    Полностью »
  • EPOLETLİ

    sif. Çiyinlərində epolet olan. Epoletli zabit şineli

    Полностью »
  • EPÓNJ

    [fr.] Xüsusi formada eşilmiş saplardan diş-diş parça növü. Eponj … fasonlu saplardan toxunduğu üçün çox bəzəkli toxunma hesab olunur

    Полностью »
  • ÉPOS

    [yun.] Rəvayət səciyyəvi ədəbiyyat, dastan. Koroğlu eposu. Qəhrəmanlıq eposu. // Qəhrəmannamələr, dastanlar və s

    Полностью »
  • ER

    “R” hərfinin adı

    Полностью »
  • ER-GEC

    zərf Tez-gec. [Ağsaçlı qadın Səyavuşa:] Quzum! Er-gec parlar adın cahanda; Diz çökərlər sana qarşı hər yanda

    Полностью »
  • ERA

    [lat.] 1. İl hesabının başlandığı zaman, tarix başlanğıcı. Yeni era (İsanın doğulduğu zənn edilən gündən başlanan tarix)

    Полностью »
  • ERİŞMƏK

    bax ermək. [Rəsul:] Cümə axşamında, cümə günündə; Ərənlər erişdi nəzərgah mənim. “Aşıq Qərib”. Ahü zar kəsibdir səbrü qərarım; Erişir fələyə naləvü za

    Полностью »
  • ERİTROSİTLƏR

    cəm [yun. erythros – qırmızı və kytos – hüceyrə] fiziol. Qırmızı qan cisimcikləri

    Полностью »
  • ÉRKER

    [alm.] arxit. Binanın daxilini genişləndirən və bir neçə mərtəbədən keçən divarında pəncərələri olan yarımdairə və ya tin-tin şəklində çıxıntı

    Полностью »
  • ERKƏC

    is. Erkək keçi, təkə. Sürünün qabağında uzunqəzilli, dik burmabuynuzlu, ala erkəc başını yerə əyir(di)

    Полностью »
  • ERKƏK

    sif. 1. Kişi cinsinə mənsub fərd. Erkək at. Erkək arı. – Aslanın erkəyi, dişisi olmaz. (Ata. sözü). Ağacların arasından qəfildən oldu əyan; Yaraqlı er

    Полностью »
  • ERKƏKCƏ

    sif. və zərf Kişi kimi, mərdcəsinə, cəsuranə. [1-ci mürəttib:] …Yalnız erkəkcə mətanət lazım… Yoxsa, həşərat kimi üzü üstə süründükcə əsla ağ gün görm

    Полностью »
  • ERKƏKCİK

    is. bot. Bitki çiçəklərinin erkək döllüyünün adı. Biz botanika kursundan bilirik ki, armudun çiçəklərində həm erkəkciklər, həm də dişiciklər olur

    Полностью »
  • ERKƏKLƏMƏK

    f. məh. 1. Həddi-büluğa çataraq səsi yoğunlaşmaq, qabalaşmaq (oğlan uşağı haqqında). 2. məh. Vaxtında dərilmədiyindən ötmək, kobudlaşmaq, bərk olmaq (

    Полностью »
  • ERKƏKLƏNMƏ

    “Erkəklənmək”dən f.is

    Полностью »
  • ERKƏKLƏNMƏK

    1. bax erkəkləşmək. 2. Kişilənmək, yekələnmək

    Полностью »
  • ERKƏKLƏŞMƏ

    “Erkəkləşmək”dən f.is

    Полностью »
  • ERKƏKLƏŞMƏK

    f. 1. Kişi xasiyyəti almaq, kişi kimi olmaq (qadın haqqında). 2. məc. dan. Kobudlaşmaq, qabalaşmaq

    Полностью »
  • ERKƏKLİK

    is. 1. Erkək insan və ya heyvanın hal və sifəti. 2. Yaşa dolma, həddi-büluğa çatma, yetkinlik. 3. dan

    Полностью »
  • ERKƏN

    zərf. 1. Səhər tezdən, sübhdən, ertə. Erkən yola düşmək. Erkən durmaq. – Qara … hər səhər erkən evə gəlib qarıya baş çəkərdi

    Полностью »
  • ERQ

    [yun.] fiz. İş və enerji ölçüsü vahidi. Erq bir dina qüvvənin (hərəkət istiqamətində) bir sm məsafədə gördüyü işdir

    Полностью »
  • ERMƏK

    f. 1. Çatmaq, yetişmək, vasil olmaq. Mənzilə ermək. – Qurbani der: vüsalına ermədim. Qurbani. 2. Nail olmaq, əldə etmək, yetmək, çatmaq

    Полностью »