“Gəmirişmək”dən f.is
f. 1. Bir-birini gəmirmək, dişləmək. Siçanlar gəmirişir. 2. məc. Bir-birini qapmaq (bərk dalaşmaq, söyüşmək)
“Gəmirmək”dən f.is
f. 1. Bərk bir şeyi dişlərilə dişləmək, bərk sıxıb parçalamaq, çeynəmək; didişdirmək. İtin peşəsi sümük gəmirmək olar
“Gəmirtləmək”dən f.is
f. Dişləyib yemək, gəmirmək. [Tələbə:] Bu armuddan qabıqlıqabıqlı altı dənəsini gəmirtlədim. Qantəmir
“Gəmirtlənmək”dən f.is
bax gəmirilmək
bax gəmirilmiş. Səkkiz-doqquz yaşında bir oğlan uşağı əlində bir gəmirtlənmiş alma bizim yanımıza gəlib elə bərkdən ağlamağa başladı ki, guya ətini kə
“Gəmişdirmək”dən f.is
f. Alıcı quşu ov üzərinə saldırmaq, ovu tutmaq üçün uçurmaq. Tərlan gəmişdirib Çənlidə küsər; Gələr qıya çalar Koroğlu səni
“Gəmişmək”dən f.is
f. Ov dalınca şığımaq, uçmaq (alıcı quşlar haqqında). Gəmişdi tərlanım şığıdı, getdi; Ünlədim, ünlədim, ünümdən ötdü
“Gəmləmək”dən f.is
f. Buzovun, quzunun ağzına gəm vurmaq
“Gəmlənmək”dən f.is
məc. Ağzına gəm vurulmaq (quzu, buzov və s. haqqında)
1. sif. Yeniyetmə, cavan, hələ yaşa dolmamış (qoca ziddi). – Araz çalışqan, zəhməti sevən, öz qüvvət və məharətinə inanan ciddi və iradəli bir gənc id
[fars.] is. Xəzinə, dəfinə. Görüb, Vahid, xəyal etdim üzündə zülfi-pürçinin; Ki, guya gənc üstündə yatıbdır əjdaha zülfün
is. [fars.] köhn. bax qumar. Zülm zəncirinin altında çəkir işgəncə; Eyibdir sən uyasan gəncəfəyə, şətrəncə
“Gəncləşdirilmək”dən f.is
məch. Cavanlaşdırılmaq
“Gəncləşdirmək”dən f.is
icb. 1. Daha cavan etmək, cavanlaşdırmaq. Dağ havası adamı gəncləşdirir. – [Nigar:] Özünü gərək gəncləşdirəsən! S
1. “Gəncləşmək”dən f.is. 2. Daxili sekresiya vəzilərinin fəaliyyətinin güclənməsi vasitəsilə qocalmış orqanizmə gənclik əlamətlərinin qayıtması
f. 1. Getdikcə gənc olmaq, cavanlaşmaq, yetkinləşmək. Gəncləşmək [Muradın] əlində deyildi. Onu təbiət qocaltmışdı
is. İnsan həyatının yeniyetməlikdən yetkinliyə qədər olan dövrü, gənc yaşlar, cavanlıq (qocalıq ziddi)
is. bot. Pisqoxulu, birillik yabanı bitki. Gəndalaş kolu. Qara gəndalaş. – [Umudun] canında heysizlik vardı
is. Çoxlu gəndalaş bitmiş yer
is. zool. Xırda caynaqları ilə heyvanların, bəzən də insanların bədəninə yapışıb onların qanını soran buğumayaqlı parazit
is. 1. Kiçik gənə, balaca gənə. 2. zool. Ziyanverici buğumayaqlı parazit. Gənəcik adətən yarpağın alt tərəfində yerləşir
is. 1. bot. Toxumundan həmin adda yağ alınan bitki. Gənəgərçək bitkisi. 2. Həmin bitkinin toxumlarından alınan yağ (işlətmə dərmanı kimi işlənilir)
sif. Gənəsi olan, gənə daraşmış, gənə basmış. Gənəli it. Gənəli inək. Gənəli pişik
is. dan. Məsləhət müşavirəsi
sif. dan. Məsləhətlə, razılıqla düzələn, əldə edilən; məsləhətli. Gənəşikli iş. – Gənəşikli baş salamat olar
“Gənəşmək”dən f.is
f. dan. Birisinin rəyini bilmək üçün onunla məsləhətləşmək, məsləhət üçün birinə müraciət etmək. Vuran oğul dayısına gənəşməz
is. bot. Şoran torpaqlarda bitən kol bitkisi
is. anat. Damağın arxa hissəsi, boğaz boşluğunun ağızla birləşən hissəsi. Çörək gənziyinə sıçradı. Gənzik iltihab olduqda qulaq pərdəsi yırtıla da bil
[fars.] klas. bax əgər. Gər girişsəm çalhaçala; Quş gərəkdir qanad sala. “Koroğlu”. Sən gər mənim olsan fəna dünyada; Elə billəm padşaha dönmüşəm
is. məh. Əsasən qoyun, keçi və başqa heyvanlarda olan qoturluq xəstəliyi. Keçi gər olub
f. folk. Gəraylı oxumaq, gəraylı çağırmaq. Aşıq gəraylayır
is. Aşıq şerində: hər bəndi dörd misradan ibarət səkkiz hecalı şeir forması (birinci bəndin misraları bəzən bir üç, bəzən iki dörd şəklində, qalan bən
[fars.] bax gənəgərçək. Gərçək tumu
əd. [fars.] klas. Hərçənd, baxmayaraq, əgərçi. Hər xilqətə gərçi bir səbəb var; Aya səbəbi kim etdi izhar? Füzuli
[fars.] is. məc. Dərd, hüzn, ələm. Dövranın gərdi məndə; Can qurban dərdiməndə; Eşqə ürcah olanın; Tapılar dərdi məndə
is. Toxunma parçada, xalı-gəbədə qırışıq yer
is. Sünbül döyümündən qalan saman qırıntıları
is. etnoqr. Toyda oğlan evində gəlin üçün pərdə ilə ayrılmış xüsusi yer. [Telli:] …[Gəlini] otağa aparıb gərdək dalında oturdurlar, ürəyin tıp-tıp döy
sif. Gərdəyi olan; pərdəli. Gərdəkli qapı