sif. 1. Gurultusu olan, çox səs salan, gurultu salan. Yağış nə qədər gurultulu (z.) yağsa, o qədər sonra hava xoş və aydın olur… A
is. Gurultu qoparan adam və ya şeyin halı
bax guppultu. …Orada bir belə məqalə var idi: “Milləti-islamiyyənin inhitatı”, yəni “müsəlmanların yuxarıdan guruppultu ilə aşağı düşməyi”
[fars.] klas. Qulaq. Barmağında xatəm, guşində tənə; Gireh-gireh zülfün tökə gərdənə. M.P.Vaqif. □ Guş etmək klas
is. [fars.] 1. Künc, bucaq. Otağın guşəsi. – Onlar uçuq toyuq hinini palçıqlayır və həyətin bir guşəsinə yapılmış təzəkləri qalağa yığırdılar
is. [fars.] köhn. Bir şeyin, ya tikilinin guşələrini birləşdirməkdən ötrü metal və ya başqa materialları birləşdirməkdən ötrü metal üçbucaq şəklində b
is. 1. Tikilərkən binanın tinlərinə qoyulan və başqa bütün daşların qoyulması üçün əsas olan daş. Guşədaşı yerdə qalmaz
is. [fars.] Cəmiyyətdən, adamlardan qaçan adam; asket, zahid. □ Guşənişin olmaq – bir yerdə qapanıb qalmaq, evdən bayıra çıxmamaq
is. Guşənişin adamın halı; asketlik, zahidlik
“Guvuldamaq”dan f.is
f. Guvultu səsi çıxarmaq, uğuldamaq. Budur şimal yeli qopub guvuldar; Sürükləyib buludları vıyıldar. A
is. Geniş sahəni əhatə edən dəhşətli səs; uğultu
bağl. Sanki, elə bil. Guya bilmirsən. – …Axurun içində guya ki, fənə bürünmüş bir şey naçalnikin gözünə sataşdı
is. Bitkiləri daha yaxşı qidalandırmaq və məhsuldarlığını artırmaq üçün torpağa qatılan üzvi və ya qeyri-üzvi maddə
“Gübrələmək”dən f.is
f. Torpağa gübrə vermək. Tarlanı gübrələmək
“Gübrələndirilmək” dən f.is
məch. Gübrə vurdurulmaq, gübrə səpdirilmək
“Gübrələndirmək” dən f.is
icb. Gübrə vurmaq, gübrə vermək
“Gübrələnmək”dən f.is
məch. Gübrə vurulmaq, gübrə verilmək. Tarla gübrələndi
“Gübrələtmək”dən f.is
icb. Gübrə verdirmək, gübrə vurdurmaq. Sahəni gübrələtmək
sif. Gübrəsi olan, gübrə verilmiş, gübrələnmiş. Gübrəli torpaq
sif. k.t. Torpağı gübrələyən; gübrəverən. Gübrəsəpən maşın. // İs. mənasında. Gübrəsəpəni təmir etmək
sif. Gübrə verilməmiş, gübrəsi olmayan. Gübrəsiz torpaq
is. 1. Canlıların əzələlərini gərginləşdirmə vasitəsilə fiziki hərəkətlər etmə qabiliyyəti; insanın (heyvanın) fiziki enerjisi, qüvvəsi; qüvvə
zərf Çox çətinliklə, böyük əziyyətlə; zorla. Güc-bəla onları gətirib yola; Deyirəm: – Adıma vurmayın ləkə! S
“Gücəndirmək”dən f.is
icb. Gücənməyə, güc sərf etməyə məcbur etmək
“Gücənmək”dən f.is
f. 1. Güc sərf etmək, güc vurmaq. Stolu qaldırmaq üçün gücənmək. – …Deyib Hacı birdən bərk-bərk gücəndi; Yumruğu Əjdərin ağzına endi
“Gücləmək”dən f.is
bax gücənmək. At çarmıxdan azad olannan sora istədi bir gücləsin, gördü yox, üstündəki can bu canlardan deyil
sif. xüs. 1. Elektrik cərəyanının gərginliyini və ya gücünü artırmağa məxsus cihaz, qurğu (telefon, radio və s
“Gücləndirmək”dən f.is
f. Gücünü artırmaq, daha güclü etmək; qüvvətləndirmək. Səsi gücləndirmək. Müdafiəni gücləndirmək. Diqqəti gücləndirmək
“Güclənmək”dən f.is
f. 1. Gücü, qüvvəsi daha da artmaq; qüvvətlənmək. Qoşun daha da gücləndi. – [Həsən Paşa dedi:] Xotkar sağ olsun, Koroğlu bu saat çox güclənib
sif. 1. Fiziki qüvvəsi çox olan, fiziki cəhətdən inkişaf etmiş; qüvvəli (insan və heyvan haqqında). Güclü adam
is.: güclük çəkmək – çətinlik çəkmək, səy etmək, çalışmaq. Uşaq cavab verməkdə güclük çəkirdi. – [Ceyran:] [Eldar] məni məşğul etmək üçün söhbət mövzu
is. Güclü adamın, heyvanın və ya şeyin xüsusiyyəti, keyfiyyəti; qüvvətlilik. [Vəzir:] Teymur ağanın güclülüyündən söz düşdü, hamı bəylər dedi ki, tama
bax qüvvətölçən
is. xüs. Gücü bir aqreqatdan başqa bir aqreqata, aqreqatın bir hissəsindən digər hissəsinə ötürmək üçün qayış, val və s
sif. 1. Gücü, fiziki qüvvəsi olmayan və ya az olan, fiziki cəhətdən inkişaf etməmiş; qüvvəsiz. Gücsüz adam
is. Gücsüz adam və ya şeyin keyfiyyəti: qüvvətsizlik, zəiflik. [Pərşan Sənubərə:] And içmək də ağlamaq kimi gücsüzlük, iradəsizlik əlaməti deyilmi? B
f. Güclə məcbur etmək
[fars.] : güdaza vermək – birinin məhvinə, yoxa çıxmasına, fəlakətə uğramasına səbəb olmaq. [Yasəmən:] Demədimmi nahaq yerə özünü güdaza verəcəkdir