Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • HÜBAB

    is. [ər.] 1. Yağış yağanda su üstündə əmələ gələn qabarcıqlar. 2. köhn. Köpük. Bu vilayət şahının qəlbi inam nöqtəsi; O da ki, su üzündə bir köpükdür,

    Tam oxu »
  • HÜCEYRƏ

    is. [ər.] biol. Canlı orqanizm quruluşunun protoplazma, nüvə və qişadan ibarət ən sadə vahidi. Çünki hər dəqiqəniz; əvvəlkinə bənzəmir; Bədəndə hüceyr

    Tam oxu »
  • HÜCEYRƏARASI

    sif. biol. Hüceyrə toxumaları arasında olan. Hüceyrəarası (hüceyrədaxili) maddə. – Tər şəklində bədəndən çıxan su əsasən hüceyrəarası mayedən və qanda

    Tam oxu »
  • HÜCEYRƏDAXİLİ

    sif. biol. Hüceyrə toxumaları arasında olan. Hüceyrəarası (hüceyrədaxili) maddə. – Tər şəklində bədəndən çıxan su əsasən hüceyrəarası mayedən və qanda

    Tam oxu »
  • HÜCRƏ

    is. [ər.] Məscid, təkyə, karvansara və s. yanındakı kiçik otaqlardan hər biri. Mən Hacağa karvansarasının bir hücrəsində yaşayırdım

    Tam oxu »
  • HÜCUM

    is. [ər.] 1. İrəliləmək məqsədilə qoşunların düşmənə qarşı apardığı hərbi əməliyyat; həmlə. Cəbhə boyu hücum

    Tam oxu »
  • HÜCUMÇU

    1. sif. hərb. Hücum üçün olan, hücum edən. Hücumçu dəstə. Zirehli hücumçu təyyarələr. // is. Hücum edən qoşun hissəsi, tank dəstəsi, təyyarə və s

    Tam oxu »
  • HÜD-HÜD

    bax şanapipik. Şahlıq tac ilə olmaz, əldə cami-Cəm gərək; Yoxsa vardır, ey pərivəş, hüd-hüdün başında tac

    Tam oxu »
  • HÜDUD

    is. [ər. “hədd” söz. cəmi] 1. Sərhəd. Vətənin hüdudlarını qorumaq. – [Qızıl Arslan:] Atabəy Məhəmməd sənin tərəfindən vəkil ediləndən bəri məmləkətin

    Tam oxu »
  • HÜDUDLAMA

    “Hüdudlamaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • HÜDUDLAMAQ

    f. Hüdud qoymaq, hüdudunu müəyyən etmək, sərhəd çəkmək, hədd qoymaq

    Tam oxu »
  • HÜDUDSUZ

    sif. Həddi-hüdudu olmayan, ucsuz-bucaqsız, sonsuz. Hüdudsuz okean. Hüdudsuz səma. – Uydurmanın; Riyanın; Gah əskilən, gah artan; Hüdudsuz arşınıyla; H

    Tam oxu »
  • HÜDUDSUZLUQ

    is. Həddi, hüdudu olmama, sonsuzluq

    Tam oxu »
  • HÜKƏMA

    is. [ər. “həkim” söz. cəmi] klas. Hikmət və fəlsəfə alimləri; alimlər. Avropalılar da axır vaxtadək bu məsələ ilə məşğul idilər, hükəma arvadın beynin

    Tam oxu »
  • HÜQUQ

    is. [ər. “həqq” söz. cəmi] 1. Dövlət tərəfindən müəyyən olunan və tətbiq edilən, insanlar arasında ictimai münasibətləri nizama salan və hakim sinfin

    Tam oxu »
  • HÜQUQÇU

    is. 1. Hüquq sahəsində praktik işçi. Məhkəmənin hüquqçusu. 2. bax hüquqşünas

    Tam oxu »
  • HÜQUQİ

    sif. [ər.] 1. Hüquqa əsaslanan, hüquq normalarına uyğun olan. Hüquqi münasibətlər. Hüquqi qayda. – Qanımızı tökənə bundan sonra yenə də; Biz inanaq, a

    Tam oxu »
  • HÜQUQLU

    sif. Hüququ olan, hüquqdan istifadə edən

    Tam oxu »
  • HÜQUQSUZ

    sif. və zərf Siyasi və vətəndaşlıq hüququ olmayan, hüquqlardan məhrum, hüququ əlindən alınmış. Nə bilim bir düha doğuracaqmış; Hüquqsuz ömrünun acı qı

    Tam oxu »
  • HÜQUQSUZLUQ

    is. Siyasi və ictimai hüququn olmadığı hal, hüquqsuz adamın hal və vəziyyəti

    Tam oxu »
  • HÜQUQŞÜNAS

    is. [ər. hüquq və fars. …şünas] Hüquqşünaslıq mütəxəssisi; hüquqçu. Hüquqşünasların elmi sessiyası. Alim-hüquqşünas

    Tam oxu »
  • HÜQUQŞÜNASLIQ

    is. 1. Hüquq elmlərinin məcmusu. Azərbaycan hüquqşünaslığı. 2. Hüquqşünasın ixtisası, sənəti, peşəsi

    Tam oxu »
  • HÜLQUM

    is. [ər.] anat. Həzm cihazının, ağız boşluğunu qida borusu ilə birləşdirən əzələ borusu. Pazaq Vəli təəccübdən yerində donub qaldı

    Tam oxu »
  • HÜLQUMLAMA

    “Hülqumlamaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • HÜLQUMLAMAQ

    f. Hülqumundan tutmaq, boğazından yapışmaq, boğazlamaq

    Tam oxu »
  • HÜMAYUN

    [fars.] 1. is. Azərbaycan klassik muğamlarından birinin adı. Milləndi qığılcım kimi zülmətdə hümayun; Dağ üstünə dağ basdı müsibətdə hümayun; Ülviyyət

    Tam oxu »
  • HÜMMƏT

    is. [ər.] Cəhd, səy, qeyrət, ələlə verib çalışma, təşəbbüs. El hümməti, el qüdrəti vardır qolumuzda; Bir gün alarıq biz bu qisası yenə səndən

    Tam oxu »
  • HÜNDÜR

    sif. 1. Uca, yüksək. Hündür divar. Hündür dağ. Hündür boy. – Çay hündür və yaşıl təpələrin arasilə axıb gedir

    Tam oxu »
  • HÜNDÜRBOY

    sif. Boyu hündür olan; ucaboy(lu), boylu-buxunlu. Hündürboy(lu) gənc. – Minayə hündürboylu, qarayanız, incə bir arvaddı

    Tam oxu »
  • HÜNDÜRBOYLU

    sif. Boyu hündür olan; ucaboy(lu), boylu-buxunlu. Hündürboy(lu) gənc. – Minayə hündürboylu, qarayanız, incə bir arvaddı

    Tam oxu »
  • HÜNDÜRCƏ

    sif. Bir az, bir qədər hündür, uca. Hündürcə barı. Hündürcə kişi. // Çox hündür, çox uca. Hündürcə bir təpə

    Tam oxu »
  • HÜNDÜRDƏN

    zərf 1. Çox hündürdə; ucadan, yüksəkdən. Təyyarə hündürdən uçurdu. 2. Səsini ucaldaraq; ucadan, bərkdən

    Tam oxu »
  • HÜNDÜRLÜK

    is. 1. Hündür şeyin halı; ucalıq, yüksəklik. Divarın hündürlüyü. Ağacın hündürlüyü. 2. Rəqəmlərlə: bir şeyin yerdən, oturacaqdan, səthdən ən yüksək nö

    Tam oxu »
  • HÜNDÜRLÜKÖLÇƏN

    is. Hündürlüyü ölçmək üçün cihaz. Təyyarənin hündürlükölçəni. Hündürlükölçənin göstəricisi

    Tam oxu »
  • HÜNƏR

    is. [ər.] 1. Bacarıq, məharət, ustalıq, qabiliyyət, fərasət. Belə bir işi görmək üçün hünər lazımdır

    Tam oxu »
  • HÜNƏRLƏNMƏ

    “Hünərlənmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • HÜNƏRLƏNMƏK

    f. Qeyrətə gəlmək, cəsarətə gəlmək, ürəklənmək

    Tam oxu »
  • HÜNƏRLİ

    sif. və is. 1. Bacarıqlı, məharətli, qabiliyyətli, qeyrətli, əlindən iş gələn. Hünərsiz özgəyə güvənər, hünərli özünə

    Tam oxu »
  • HÜNƏRMƏND

    sif. [ər. hünər və fars. …mənd] klas. bax hünərli. Biz qoca qafqazlı igid ərlərik; Cümlə hünərməndlərik, nərlərik

    Tam oxu »
  • HÜNƏRSİZ

    sif. Hünəri olmayan, hünəri çatışmayan, hünər göstərə bilməyən; bacarıqsız, qabiliyyətsiz, istedadsız, fərsiz, fərasətsiz

    Tam oxu »
  • HÜNƏRSİZLİK

    is. Bir işi görməyə hünəri, bacarığı, cəsarəti, qabiliyyəti, fərasəti, biliyi çatışmamaq

    Tam oxu »
  • HÜNƏRVƏR

    sif. və is. [ər. hünər və fars. …vər] 1. Hünərli, mərifətli, məharətli, qüdrətli, ustad. Hünərvər insana hörmət və ehtiram göstərilməlidir

    Tam oxu »
  • HÜNÜ

    is. məh. Ağcaqanadın adlarından biri. Bir yan, görürsən, uşaqlar oynaşır; Milçək vızıldaşır, hünü qaynaşır

    Tam oxu »
  • HÜRDÜRMƏ

    “Hürdürmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • HÜRDÜRMƏK

    f. Hürməsinə səbəb olmaq, hürməyə məcbur etmək. İti qısdırıb hürdürmək

    Tam oxu »
  • HÜRƏYƏN

    sif. Çox hürən, boş-boş hürən (it haqqında). Hürəyən it

    Tam oxu »
  • HÜRGÜC

    is. Bəzi heyvanların (məs., dəvənin) belində piy yığınından əmələ gələn bir və ya iki çıxıntı. O karvanlar ki, caydaq dəvələrin hürgücləri dərisi qapq

    Tam oxu »
  • HÜRKDÜRMƏ

    “Hürkdürmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • HÜRKDÜRMƏK

    f. bax hürkütmək. Qoyunu hürkdürmək. Quşları hürkdürmək

    Tam oxu »
  • HÜRKƏK

    bax ürkək. [Gəray:] Barı, ram oldumu hürkək ceyran? A.Şaiq

    Tam oxu »