Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • KEKS

    [ing. cake, cəmi cakes] Yumurta, şəkər vurulmuş, kişmişli xəmirdən bişirilən, şirin çörək növü. Qozlu keks

    Tam oxu »
  • KEQL₂

    [alm.] Mətbəə hürufatı ölçüsü

    Tam oxu »
  • KEQL₁

    [alm.] Müəyyən qaydada düzülmüş çəlikləri ağac şarla vurub yıxmaqdan ibarət oyun. Keql oynamaq. // Həmin oyunda işlədilən çəliklər

    Tam oxu »
  • KELTLƏR

    cəm. Qədim zamanlarda Qərbi Avropada yaşamış tayfalardan biri. □ Kelt dilləri – Hind-Avropa dilləri ailəsi qruplarından biri

    Tam oxu »
  • KENQURÚ

    [ing. əsli Avstraliya dilindən] zool. Qabaq ayaqları qısa, dal ayaqları uzun, hoppana-hoppana gəzən, hərəkət edən kisəli heyvan (Avstraliya və Yeni Qv

    Tam oxu »
  • KEPKA

    [rus. əsli fr.] Günlüyü olan yumşaq kişi baş geyimi. Drap kepka. Qara kepka. Kepkasını çıxarmaq. – Nimdaş kepkasını çıxardıb yaş əlini başının dazına

    Tam oxu »
  • KEPKALI

    sif. Başında kepka olan, başına kepka qoymuş. Kepkalı oğlan

    Tam oxu »
  • KERÁMİKA

    [yun.] Dulusçuluq məmulatı; saxsı istehsalı; dulusçuluq. Keramika istehsalı

    Tam oxu »
  • KERATİ́N

    [yun. keras – buynuz] Buynuz, yun, lələk, saç və s.-də olan zülali maddə

    Tam oxu »
  • KERATİ́T

    [yun. keras – buynuz] tib. Gözün buynuz qişasının iltihabı

    Tam oxu »
  • KEROQÁZ

    [rus.] Ağ neftlə yanan qızdırıcı cihaz – səssiz primusun bir növü

    Tam oxu »
  • KEŞAKEŞ

    [fars.] bax keşməkeş. Tab etməyib keşakeşi-sevdayə; Fərhad dağa qaçdı, Məcnun səhrayə. Q.Zakir

    Tam oxu »
  • KEŞİK

    is. Qarovul, güdük; qoruma. □ Keşik çəkmək – 1) qarovul çəkmək, bir obyekti qorumaq. Dəlilər … dağın dörd tərəfində keşik çəkərdi

    Tam oxu »
  • KEŞİKÇİ

    is. Adətən silahlı surətdə keşik çəkən, mühafizə edən, qoruyan adam; qarovulçu. Keşikçilər Eyvazgili aparıb saldılar dama

    Tam oxu »
  • KEŞİKÇİBAŞI

    is. köhn. Keşikçilərin başçısı, böyüyü. Keşikçibaşıya xəbər verdilər. M.S.Ordubadi

    Tam oxu »
  • KEŞİKÇİLİK

    is. Keşikçinin işi, vəzifəsi; qarovulçuluq

    Tam oxu »
  • KEŞİKXANA

    is. Keşikçilərin olduğu, yerləşdiyi bina; qarovulxana. Onların dalınca sarayın keşikxana qulamları çıxdı

    Tam oxu »
  • KEŞİŞ

    is. Xristianlarda: yepiskop ilə dyakon arasında ruhani rütbəsi və bu rütbəni daşıyan ruhani. [İblis Arifə:] İç də, bax, sonra duyarsan nə imiş; Ən göz

    Tam oxu »
  • KEŞİŞLİK

    is. Keşişin vəzifəsi, işi. Keşişlikdən çıxdın, ermənilikdən ki çıxmamısan. (Ata. sözü). [Keşiş:] Bu axundluqla keşişliyi boynumuza qoyub, dünyanı bizə

    Tam oxu »
  • KEŞİŞSİFƏT

    sif. Keşiş kimi uzun saqqalı olan; görünüşcə, qiyafəcə keşişə oxşayan. Hamı boynu zəncirli, keşişsifət, uzun çalsaqqal, qarapaltar kişinin ağzından çı

    Tam oxu »
  • KEŞKƏ

    is. məh. 1. Dərinin üzərində əmələ gələn ərp. Əli keşkə atıb. 2. Quru meyvənin üstündə şəkərdən əmələ gələn ağ qat

    Tam oxu »
  • KEŞKƏL

    is. məh. 1. Əkin yerinə çəkilən kiçik su arxı. Dar bir su keşkəlinin yanındakı dəyədə atlarını saxladılar

    Tam oxu »
  • KEŞKƏLƏNMƏ

    “Keşkələnmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • KEŞKƏLƏNMƏK

    f. məh. Keşkə atmaq, üstü qabıq tutmaq

    Tam oxu »
  • KEŞKƏLİ

    sif. məh. Keşkə atmış, keşkəsi olan. Keşkəli əncir qurusu

    Tam oxu »
  • KEŞMƏKEŞ

    is. [fars.] Çəkhaçək, çəkişmə, dartışma

    Tam oxu »
  • KEŞNİŞ

    is. Yeyilən, xörəyə tökülən xoşiyli göyərti növü. İki dəstə keşniş. Xörəyə keşniş tökmək. Keşniş doğramaq

    Tam oxu »
  • KEY

    sif. Hissiz, duyğusuz, süst; cansız kimi. Key adam. Key (z.) olmaq. – Biçarə kişi, qanmağa başın hələ keydir; Axır mənə bir söylə görüm, elm nə şeydir

    Tam oxu »
  • KEY-KEY

    zərf Key halda, süst halda. Tarıverdi yerə düşüb, key-key Məcidin qabağına yeridi. S.Rəhimov

    Tam oxu »
  • KEYBƏND

    is. Üzü hamar, astarı tüklü saya palaz növü. [Dərviş:] Qoca arvad bir kilim, bir keybənd gətirdi. A.Divanbəyoğlu

    Tam oxu »
  • KEYF

    bax kef. [Əliməmməd:] Neçə belə bayramlar görək, keyfimiz kök, damağımız çağ olsun! Çəmənzəminli. O mühəndis qıza, o doktor qıza; Mən də şeir yazım ke

    Tam oxu »
  • KEYFİYYƏT

    is. [ər.] 1. Bir şey və ya şəxsi başqasından fərqləndirən xüsusiyyət, əlamət (əsasən, müsbət xüsusiyyət, əlamət)

    Tam oxu »
  • KEYFİYYƏTCƏ

    sif. Keyfiyyətinə görə fərqlənən. Keyfiyyətcə yaxşı mal. Keyfiyyətcə pis mal

    Tam oxu »
  • KEYFİYYƏTLİ

    sif. 1. Müəyyən keyfiyyətə malik olan. Yaxşı keyfiyyətli. Orta keyfiyyətli. 2. Keyfiyyətcə yüksək olan; yaxşı, əla

    Tam oxu »
  • KEYFİYYƏTLİLİK

    is. Müəyyən keyfiyyətə malik olan şey və s.-nin xüsusiyyəti, halı

    Tam oxu »
  • KEYFİYYƏTSİZ

    sif. Keyfiyyəti pis olan; pis, alçaq. Keyfiyyətsiz mal. Keyfiyyətsiz material

    Tam oxu »
  • KEYFİYYƏTSİZLİK

    is. Keyfiyyətsiz şey və s.-nin xüsusiyyəti, halı

    Tam oxu »
  • KEYİDİCİ

    bax keyləşdirici. Keyidici dərman

    Tam oxu »
  • KEYİKDİRİLMƏ

    “Keyikdirilmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • KEYİKDİRİLMƏK

    bax keyləşdirilmək

    Tam oxu »
  • KEYİKDİRMƏ

    “Keyikdirmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • KEYİKDİRMƏK

    bax keyləşdirmək

    Tam oxu »
  • KEYİKMƏ

    “Keyikmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • KEYİKMƏK

    bax keyimək

    Tam oxu »
  • KEYİMƏ

    “Keyimək”dən f.is

    Tam oxu »
  • KEYİMƏK

    f. 1. Hərəkət qabiliyyətini itirmək, qurumaq, çəng olmaq, keyləşmək. Hatəm xanın qolu keyiyib dondu, onun gözü pər-pər çaldı

    Tam oxu »
  • KEYİMİŞ

    f.sif. 1. Hərəkət qabiliyyətini itirmiş, çəng olmuş; qurumuş. Keyimiş əl. – Talıb xanla yasavul üzüyuxarı qalxıb, qapıdan bir az aralıda keyimiş halda

    Tam oxu »
  • KEYİŞMƏ

    “Keyişmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • KEYİŞMƏK

    bax keyimək. Qədir həm yorulmuş, həm də qıçları sanki tutulmuş, keyişmişdi. Mir Cəlal

    Tam oxu »
  • KEYİTMƏ

    “Keyitmək”dən f.is

    Tam oxu »