kiç. Kiçik qalpaq
sif. Başına qalpaq qoymuş. Kərim baba iri qalpaqlı başını, uzun çal saqqalını oynadaraq, bir daha diqqətlə buludu süzdükdən sonra: – Buna oynaq bulud
[alm.] Köynəyin üstündən boyuna bağlanan enli lent; boyunbağı. Qalstuk bağlamaq. İpək qalstuk. – Sənubər ərinin pencək və qalstukunu alıb asaraq, stol
sif. Boynuna qalstuk bağlamış. Boynu qalstuklu bir qarayağız adam ani sürətlə maşına baxıb, yenə furqondakı adama döndü
is. Yəhərin ağacdan olan hissəsi. // Arabaya qoşulan heyvanın belinə qoyulan qoşqu aləti
is. Qaltaq qayıran usta
“Qaltaqlamaq”dan f.is
f. Heyvanın dalına qaltaq qoymaq, qaltaq bağlamaq
“Qaltaqlanmaq”dan f.is
məch. Heyvanın dalına qaltaq qoyulmaq, qaltaq bağlanmaq
is. [ər. qal və fars. bəla] Adətən “qalü bəladan” şəklində – lap əvvəldən, lap əzəldən, köhnə zamandan
[ər.] bax qilü qal
sif. fiz. Qalvanizasiyaya aid olan. Qalvanik element. Qalvanik cərəyan
[italyan fiziki Qalvaninin adından] Tibbi və ya başqa məqsədlər üçün sabit elektrik cərəyanı tətbiqi
[ital. xüs. Qalvani və yun. metr] elektr. Zəif elektrik cərəyanını ölçmək üçün cihaz. Güzgülü qalvanometr
sif. Qalvanometrə aid olan
[xar.] Elektrik dövrəsində sabit cərəyanın varlığını və onun istiqamətini təyin etmək üçün cihaz
is. Torlu asma yataq
“Qamarlamaq”dan f.is
f. 1. Bir şeyi tez və qaba surətdə qapıb götürmək; əlləri ilə bir şeydən bərk-bərk yapışmaq, tutub saxlamaq
“Qamarlanmaq”dan f.is
məch. 1. Tez və qaba surətdə qapılıb götürülmək. 2. Tutulmaq, yaxalanmaq
“Qamarlaşdırmaq”dan f.is
qarş. Hərə bir tərəfdən qamarlamaq
“Qamaşdırmaq”dan f.is
f. 1. Dişləri kəsməz və uyuşmuş bir hala salmaq (turş şey haqqında). Göyəm (alça) dişlərimi qamaşdırdı
sif. Qamaşmış halda olan (göz və diş haqqında)
“Qamaşmaq”dan f.is
f. 1. Turş bir şey dişləməkdən, yaxud dişə dəyməkdən kəsməz və uyuşmuş bir hala gəlmək. Alçadan dişlərim qamaşdı
[isp.] Qızdırma ağcaqanadlarını tələf etmək məqsədi ilə şirin su gölməçələrinə buraxılan çox kiçik balıq cinsi
is. Heyvanları vurmaq, yaxud hürkütmək üçün bir ağacın ucuna bağlanmış ip, dəri və s.; şallaq, qırmanc
“Qamçılamaq”dan f.is
f. 1. Qamçı ilə vurmaq. Atları qamçılamaq. – Heyvanı rahat qoymayıb qamçıladım. S.S.Axundov. Şirəli çiynindəki tüfəngi doldurdu, atı bərk qamçıladı
“Qamçılanmaq”dan f.is
məch. 1. Qamçı ilə vurulmaq, döyülmək. 2. məc. Bərk tənqid olunmaq, ifşa olunmaq. Bu əsərdə olduğu kimi cahil şeyxlərin təəssüb və şarlatanlığı heç bi
icb. Qamçı ilə döydürmək
cəm zool. Təkhüceyrəli ibtidai heyvanlar; əsasən şirin sularda yaşayan və qamçıya oxşar hərəkət orqanı olan mikroskopik heyvanlar
is. [ər.] 1. Boy, boy-buxun, qədd. Der idim qamətinə sərv, vəli özgə imiş. Füzuli. Qamətin tək heç bir qamət biçilməz
sif. Boylu-buxunlu, təndürüst, sərrast bədəni olan. Rəşid … sadə geyimli, qamətli bir qızın ardınca düşüb heç yana baxmadan tələsik gedir, özünü ona y
is. 1. Sulaq yerlərdə bitən uzun, içiboş gövdəli, buğumlu bir bitki; qarğı. Görürsən on üç yaşında bir uşaq nə qədər ki, qamışdan at qayırıb, minib kü
is. zool. Əsasən qamışlıq yerlərdə yaşayan kiçik bir quş
is. Çoxlu qamış bitən yer. [Heydər bəy:] …Gərək qıraqdan uzaqlaşaq, qamışlıqda gizlənək. M.F.Axundzadə
is. Xarrat işləri zamanı yerə tökülən nazik taxta – talaşa. …Sarı əlinə düşən çör-çöpü, qamqalağı, çır-çırpını samovara atır
is. dan. Nizamsız bir halda boşaldılıb, bir-birinin üzərinə tökülmüş şeylər
[yunan əlifbasının 3-cü hərfinin adı] 1. mus. Bir yaxud bir neçə oktava daxilində qalxan, yaxud enən səslərin ardıcıl sırası
“Hamı” sözünün qədimi forması. Qamu bimarinə canan dəvayi-dərd edər ehsan; Neçün qılmaz mənə dərman, məni bimar sanmazmı? Füzuli
is. [ər. əsil mənası “dəniz, dərya”] Böyük lüğət kitabı; ensiklopediya
is. 1. Orqanizmin damarlarında dövr edib, onun bütün hüceyrələrinin qidalanmasını və maddələrin mübadiləsini təmin edən qırmızı maye
is. Çox ağır, əziyyətli, yorucu, gərgin iş nəticəsində bərk tərləmə. Su gəlir lülə-lülə; Yar gəlir gülə-gülə; Əlində güllü dəsmal; Qan-tərin silə-silə
is. Göz yaşı, ağlama, yas. □ Qan-yaş axıtmaq (tökmək) – çox ağlamaq, çox kədərli olmaq, çox təəssüflənmək, yasa batmaq