sif. Bığları qara. Qarabığ kişi. – Sadədil muzdur indi anladı ki, uzunboylu, qarabığlı müsafir xozeyin deyilmiş, oğru imiş
is. zool. Torağay cinsindən döşündə iri qara xal olan bir quş
sif. dan. Son dərəcə mütəəssib
is. Difteritin xalq arasında adı
is. k.t. Çovdar
sif. Dərisinin rəngi buğdayı olan, qarabəniz. Gülpəri qısaboylu, dolu əndamlı, qarabuğdayı bir qız idi
sif. 1. Qara rəngli, qaramtıl. 2. məc. Dəyərsiz, qiymətsiz mənasında. O qaraca qəpiyə o qədər məhəbbətimiz var ki, qeyri işlər yadımıza düşməyir
is. k.t. 1. Dəni qara toz halına salan taxıl xəstəliyi. 2. Taxıl dənləri arasında olan yumru və xırda zərərli bitki dəni
sif. İçində qaraca olan. Qaracalı buğda
is. məh. Qara neftlə dolu çuxur, ya quyu
is. 1. Avropa, Asiya və Afrikada köçəri və yarımköçəri qruplar halında yaşayan və əslən hindistanlı olan bir xalq
is. 1. Qaraçı həyatı, qaraçı güzəranı, qaraçı məişəti. 2. məc. Qışqırıqçılıq, küy-kələkçilik; həyasızca qışqırıq salma, həyasızlıq
is. Qara neftlə yanan çıraq. Tez gedib Şərəf xalanın evinə çatdım, gördüm evin içində bir qaraçıraq yanır
is. bot. Neştər şəklində yarpaqları olan bir bitki. Qaraçöhrənin yarpaqları ensiz neştər şəklində olub, iki cərgəyə düzülmüşdür
is. bot. Küncüt fəsiləsindən bir bitki olub, qara və ətirli tumu çörəyin üzünə səpilir
is. bot. Küncütə oxşar, bir qədər ətirli tum meyvə verən cənub bitkisi; itotu
sif. dan. Uğursuz, bədşüküm, ağırayaq. [Gəlin:] Elə Cahandar ağanın özü də sonradan, – qaradabansan, gələn kimi evimə qan saldın, – deyə mənim üstümə
qaradalaq etmək – 1) çox qovaraq əldən salmaq, üzmək. Bu vuruşmada Nəbi Haqverdi yüzbaşını qovub qaradalaq etdi
1. sif. Dərisinin rəngi qara olan. Qaradərili adam. 2. İs. mənasında, cəm şəklində: qaradərililər – zəncilər
sif. Dırnaqlarının rəngi qara olan. Xəzər sərkərdəsinin qaradırnaqlı atı insan qanına hərisdir. M.Hüseyn
sif. Daima susan, laldinməz, danışmaz. Qaradinməz adam. – Təbiətən qaradinməz (z.) və qaşqabaqlı olan Rüstəm uzaqdan Rza Qəhrəmanini görən kimi başını
zərf Susmuş halda, küsmüş kimi. [Süleyman:] Balam, nə olub ki, belə qaradinməzcə oturubsan, yoxsa dünyanın dərdi sənə qalıbdır? Ü
is. Qaradinməz adamın xasiyyəti; danışmamazlıq. Azadda Cumanınkına oxşayan xasiyyət onun qaradinməzliyi idi
bax qorodovoy. Sərvər fit çalır, qaradovoy çağırır. Qoçular həmən saat qoyub qaçırlar. Ü.Hacıbəyov
sif. Döşü qara olan. Qaradöşlü toyuq
sif. köhn. Qarğış ifadə edən söz (adətən köməkçi feillərlə işlənir). [Ana qışqırır:] Əndamın açılsın, qaraduvaq olasan, yaşın qara gəlsin, ay Gülpəri,
is. zool. Evlərin soba və buxarıya yaxın isti divar dəliklərində gizlənən və gecələr kəsik-kəsik cırıldayan qaramtıl cücü
is. dan. Bədbəxt, yazıq. [Mamaça:] A, a, a! Qarageymiş, … heç xəbərüvüz var ki, bizim kənddə Kəblə Qayxanım doğub? H
1. sif. Dənəsi, giləsi qara olan. Qaragilə üzüm. 2. is. Salxımlı qara və ya qırmızı turş meyvəsi olan kol bitki və bu bitkinin meyvəsi
sif. Gözləri qara. Qaragöz qız. Qaragöz oğlan. – Böyük qız ucaboylu, incəbelli, qaragözlü, uzun qarasaçlı, … nəzakətli bir … gözəl olduğunu sübut edir
qaragözlük etmək dan. – yalandan ağlamaq, aldatmaq üçün özünü ağlayan kimi göstərmək
is. Orta Asiyada yetişdirilən qiymətli, qıvrımtüklü dərisi olan qoyun cinsi. // Bu qoyunun dərisi; Buxara dərisi
sif. Bədbəxt, başıbəlalı, yazıq; həyatı, güzəranı çox ağır keçən. [Səkinə xanım:] Sənin adına və abrına zərər yetişməsin deyən, mən gərək ömrüm olduqc
is. dan. Əziyyət, çox çətinlik, məşəqqət, məhrumiyyət. Hər bir müsəlman qaragünçülük ilə bir əlli-altmış manat cibində görən kimi, gecə yatıb səhər du
qaragünlüyünü qablaşdırmaq dan. – hər cür məhrumiyyəti, çətinliyi, təhlükəni və s. arzuolunmaz şeyləri gözü önünə almaq, ona hazır olmaq
is. tar. Çar Rusiyasında: silahlı talançı bandaların iştirakçısı; irticaçı padşahpərəst təşkilatlardan birinin üzvü
is. Qaragüruhçunun fikir və zehniyyəti, işi, əməli; qatı irticaçılıq
is. bot. Meşə zonalarında təsadüf edilən oduncağı bərk, qol-budaqlı böyük ağac. Qarağac Azərbaycanda qədim zamanlardan bəri becərilən, sıx kölgəlik əm
is. bot. Xırda üzüm kimi salxımlı, turşməzə, qara və qırmızı meyvəsi olan kol-bitki və onun giləmeyvəsi
is. Xalq təbabətində işlətmə dərmanı kimi işlənən bitki və onun toxumu
is. dan. Daim bəd danışan, pis xəbər verən adam
sif. Üzündə qara xətt (üzdən vurulmuş saqqal) olan. [Sənəm xanım:] Arıq, lakin sağlam çöhrəli, qaraxətli, parlaq və cəsur gözlü bir oğlanın divan qaba
is. [fr.] Avtomobillərin, motosikletlərin dayanacağı və təmir edildiyi yer, bina. Yusif onu minik maşınına, hətta qaraja aparmaq istəmişdi
sif. Üzü gülməyən, qaşqabaqlı; üzügülməz, adamayovuşmaz. Qaraqabaq adam. – Yazıq o şəxsə ki qaraqabaqdır; Nə qədər yaraşır insana gülmək! M
is. Qaraqabaq adamın xasiyyəti, xüsusiyyəti; qaşqabaqlılıq, üzügülməzlik