zərf Əvvəlcə, əvvəldən, irəlicə, irəlidən. Mən qabaqca söyləmişdim. Qabaqca hazırlaşmaq lazımdır. – Qabaqca Münəvvər xanım anası ilə görüşürdü: – Ana,
zərf Qabaqdan, əvvəldən, irəlicədən. Qabaqcadan şərtləşmək. Qabaqcadan xəbər vermək. – Mən bir az tez gəldim ki, qabaqcadan sizi görüm
sif. 1. Ən şüurlu, ən gözüaçıq, ən təşəbbüslü; işdə, mübarizədə hamıdan irəlidə gedən, ən fəal. Cəmiyyətin ən qabaqcıl adamları
is. Hər hansı bir işdə qabaqcıl olma, ön sırada olma; birincilik, təşəbbüsçülük. İşdə qabaqcıllıq. Dərsdə qabaqcıllıq
zərf 1. İrəlidə, qabaq tərəfdə. Qabaqda oturmaq. □ Qabaqda gedən – 1) irəlidə gedən; 2) məc. yol göstərən, başçılıq edən, rəhbərlik edən
sif. Qabaqda, irəlidə olan; qabaqda duran, ya oturan. Qabaqdakı evlər. – Atları sürüb, qabaqdakı adama yetişdilər
zərf 1. Qabaq tərəfdən, ön tərəfdən; qarşı tərəfdən; qarşıdan. Evin qabaqdan görünüşü. – Mən gedirdim, dostum çıxdı qabaqdan; Acı sözün salmaz məni da
sif. Gələcəyi görən, bəsirətli, açıqfikirli; qabaqcıl, tərəqqipərvər. Xalqın bütün açıqfikirli, qabaqgörən igid və namuslu oğulları … alçaq düşmənlərl
is. Qabağı görmə, gələcəyi görmə; açıqfikirlilik, bəsirət
sif. Əvvəlki, əvvəldə olan, keçmişdə olan. Qabaqkı məsələ. – Gözəl sonra ikinci uşağı Atabəyə verdi, yenə qabaqkı sözünü təkrar etdi
“Qabaqlamaq”dan f.is
f. 1. Bir hadisənin baş verməsinə mane olmaq üçün qabaqcadan tədbir görmək, baş verməyə qoymamaq, qabağını almaq
“Qabaqlanmaq”dan f.is
məch. Qarşılanmaq, önlənmək
“Qabaqlaşdırmaq”dan f.is
1. Tutuşdurmaq, müqayisə etmək. 2. Bir-biri ilə üzləşdirmək, üz-üzə gətirmək
“Qabaqlaşmaq”dan f.is
f. Qarşılaşmaq, qarşıqarşıya gəlmək, üz-üzə gəlmək; üz-üzə durmaq. Tənbur ilə telli sazı; Qabaqlaşıb çalaq, barı! S
is. 1. Qadınların alınlarına vurduqları qızıl, gümüş və s.-dən bəzək. 2. Döşlük
is. Qabaq əkilmiş yer
“Qabalaşdırılmaq”dan f.is
məch. Kobudlaşdırılmaq, qaba şəklə salınmaq; zəriflikdən, incəlikdən məhrum edilmək
“Qabalaşdırmaq”dan f.is
f. Kobudlaşdırmaq, qaba şəklə salmaq; zəriflikdən, incəlikdən məhrum etmək
“Qabalaşmaq”dan f.is
f. Qaba olmaq; zərifliyini, incəliyini itirmək; kobudlaşmaq, codlaşmaq
is. 1. İncəlikdən, zəriflikdən məhrum olma; kobudluq, codluq. Mahudun qabalığı. Dərinin qabalığı. Tikişin qabalığı dərhal nəzərə çarpır
is. Vəhşi donuzun erkəyi. Qaban əti. Qaban ovu. Çöl donuzuna qaban da deyilir. – Kənddən bir dənə biyar araba gətirib, qabanın cəmdəyini içinə yıxıb,
is. 1. Bədəndə dərinin altında əmələ gələn sulu qabarcıq; suluq. □ Qabar olmaq – bax qabarlamaq 1-ci mənada
sif. Hər tərəfi qabarlı, qabarla örtülmüş. Əlləri qabar-qabar (z.) olmaq. – Yaralarım qabar-qabar; Gəldi yardan doğru xəbər
is. zool. İnsan bədəninə toxunduqda və ya əzildikdə dəridə qabar əmələ gətirən bir böcək
is. Kiçik qabar
“Qabarcıqlandırmaq” dan f.is
f. Qabarcıqlar əmələ gətirmək
“Qabarcıqlanmaq”dan f.is
f. 1. bax qabarlamaq 1-ci mənada. Əllərimin dərisi qabarcıqlanmışdı, soyulmuşdu, xalam hər iki əlimi qatıqla suvayıb tənziflə bağlamışdı və qabağına s
sif. Üzərində qabarcıqlar olan, qabarcıqla örtülü
“Qabardılmaq”dan f.is
məch. Qabarıq hala (şəklə) salınmaq, şişirdilmək
is. [fr.] 1. Əsasən palto və kostyum tikmək üçün əla yun parça növü. 2. Sif. mənasında. Həmin parçadan tikilmiş
sif. 1. Qabarmış, şişmiş, səthi hamar olmayan. Qabarıq şüşə. Qabarıq naxış. // is. Şiş, çıxıntı, ur. 2
sif. Qabarıq şəkildə olan; qabarıq
is. Qabarıq şeyin halı
bax qabardılmaq
[fr.] Bir şeyin ölçüsü, böyüklüyü, həcmi
“Qabarlamaq”dan f.is
f. 1. Qabar olmaq, suluqlamaq. 2. Döyənək olmaq, bərkimək
“Qabarlanmaq”dan f.is
bax qabarlamaq
“Qabarlatmaq”dan f.is