Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • KİFİRLİK

    is. Eybəcərlik, çirkinlik. Üzündən, gözündən kifirlik daşır; Deyəsən, qəlbində qurdlar oynaşır. S.Vurğun [Ələkbər:] Yox canım, Qumru hara, belə kifirl

    Tam oxu »
  • KİFLƏNMƏ

    “Kiflənmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • KİFLƏNMƏK

    f. 1. Üzü kiflə örtülmək, kif atmaq, kif bağlamaq. Qərənfil xala Camal əmiyə dörd iri fətir uzadaraq: – Bunları təktək qoy, çünki çim süddə yoğurmuşam

    Tam oxu »
  • KİFLƏNMİŞ

    f.sif. Kif bağlamış, kif basmış, kifdən xarab olmuş. Kiflənmiş çörək. Kiflənmiş pendir. – Rütubətli, kiflənmiş qaranlıq otaqda tavandan tökülən damcıl

    Tam oxu »
  • KİFLƏTMƏ

    “Kiflətmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • KİFLƏTMƏK

    t-li. Kiflənməsinə səbəb olmaq, kifləyib xarab etmək

    Tam oxu »
  • KİFLİ

    sif. Kifi olan, kif iyi verən, kif bağlanmış. [Sayalının] …kifli, üfunətli düyünçələrində … nə desən tapılardı

    Tam oxu »
  • KİFSİMƏ

    “Kifsimək”dən f.is

    Tam oxu »
  • KİFSİMƏK

    bax kiflənmək. Belə vaxtlarda idarənin pəncərələri açılır, kifsimiş kağız qoxusu küçəyə yayılırdı. Mir Cəlal

    Tam oxu »
  • KİFSİNMƏ

    “Kifsinmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • KİFSİNMƏK

    bax kiflənmək

    Tam oxu »
  • KİFT

    is. [fars.] köhn. Sifilis. Bir çox söhbətdən sonra məlum olur ki, Məşədi Allahverən bir vaxt kift azarına mübtəla olubmuş

    Tam oxu »
  • KİLƏ

    is. 1. Altı kiloqrama bərabər köhnə ağırlıq ölçüsü. İki kilə arpa. 2. İkigözlü taxta tərəzi

    Tam oxu »
  • KİLİD

    is. [fars.] 1. Qıfıl. Asma kilid. – Siyirmə kilidlər biləkdən yoğun; Asılmış qıfıllar buğunbəbuğun. H

    Tam oxu »
  • KİLİDLƏMƏ

    1. “Kilidləmək”dən f.is. 2. bax qıfılbənd 2-ci mənada. [Muzdur] saz çalmasa da, çalğı tanıyan, havacatdan, gözəlləmədən, kilidləmədən, deyişmədən başı

    Tam oxu »
  • KİLİDLƏMƏK

    f. Kilidlə bağlamaq. Əmiraslan … Nurəddini çomaq ilə döyüb anbara saldı və ağzını kilidləyib getdi. S

    Tam oxu »
  • KİLİDLƏNMƏ

    “Kilidlənmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • KİLİDLƏNMƏK

    məch. 1. Kilid vurulmaq, kilidlə bağlanmaq. Qapı kilidlənmişdi. – Evin qapısı dışarıdan kilidlənmişdi

    Tam oxu »
  • KİLİDLƏTMƏ

    “Kilidlətmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • KİLİDLƏTMƏK

    icb. Kilidlə bağlatmaq. Qapıları kilidlətmək

    Tam oxu »
  • KİLİDLİ

    sif. Kilid vurulmuş, kilidlə bağlanmış; bağlı. Kilidli qapı. Darvaza kilidlidir. – Balacayev əlini stola atıb güclə ayağa qalxdı

    Tam oxu »
  • KİLİM

    is. [fars.] Yun və ya pambıqdan toxunan zolaqlı, xovsuz palaz növü. Kilimə bürün, el ilə sürün. (Ata

    Tam oxu »
  • KİLİMARASI

    is. Qədim xalq oyun növü

    Tam oxu »
  • KİLİMÇƏ

    is. Balaca kilim. [Yasavulu] qaldırıb pəncərənin qabağında, üzərinə sürtük kilimçə salınmış, qılçaları laxlayan çarpayının üstünə uzatdılar

    Tam oxu »
  • KİLİMÇİ

    is. Kilim toxuyan və ya satan adam

    Tam oxu »
  • KİLİMÇİLİK

    is. Kilimçinin işi, peşəsi, sənəti

    Tam oxu »
  • KİLKƏ₁

    is. 1. Bir-birinə qarışmış, dolanmış, pırtlaşıq saç, tük, yun, sap, ip və s. Saçı kilkə kimi pırtlaşmaq

    Tam oxu »
  • KİLKƏ₂

    is. [rus.] zool. Siyənəkkimilər ailəsinə mənsub xırda balıq növü

    Tam oxu »
  • KİLKƏBAŞ

    sif. dan. Daim saçları pırtlaşıq olan. Kilkəbaş qız

    Tam oxu »
  • KİLKƏLƏNMƏ

    “Kilkələnmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • KİLKƏLƏNMƏK

    f. Kilkə düşmək, düyün düşmək, pırtlaşmaq. [Arvadın] saçları pırtlaşıb kilkələnmiş, üstü-başı parça-parça olmuşdu

    Tam oxu »
  • KİLKƏLƏŞMƏ

    “Kilkələşmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • KİLKƏLƏŞMƏK

    1. bax kilkələnmək. 2. qarş. Bir-birinin kilkəsini yolmaq; saçlaşmaq

    Tam oxu »
  • KİLKƏLİ

    sif. Kilkəsi olan (saç, yun və s. haqqında). Kilkəli baş. – Ancaq Aqil üçün, bənizinə yeni qan gələn zəif vücudlu, sarı kilkəli körpəni tərpətmək dağl

    Tam oxu »
  • KİLKƏSAÇ

    sif. Saçı kilkəli, pırtlaşıq. Kilkəsaç uşaq. Kilkəsaç qız

    Tam oxu »
  • KİLKƏŞİK

    sif. Dolaşıq, pırtlaşıq, qarışıq

    Tam oxu »
  • KİLO

    bax kiloqram. [Qədirin] yüz on səkkiz kilo ağırlığı olduğuna baxmayaraq, toylarda tərəkəmə oynayır, atı qızğın çapaçapa duşüb minirdi

    Tam oxu »
  • KİLO...

    [fr.] Ölçü sistemində min kiçik vahidi ifadə edən mürəkkəb adların birinci hissəsi; məs.: kiloqram, kilometr, kilovat

    Tam oxu »
  • KİLOQRÁM

    [fr. kilo və yun. gramma] 1000 qrama bərabər çəki ölçüsü

    Tam oxu »
  • KİLOQRAMLIQ

    is. 1. Bir kiloqram ağırlığında olan çəki daşı. Kiloqramlığı tərəziyə qoymaq. Kiloqramlığı bəri ver. 2

    Tam oxu »
  • KİLOQRAMMÉTR

    [fr. kilo, yun. gramma və metron] 1 kiloqram ağırlığında cismi 1 metr yüksəkliyə qaldırmaq üçün görülən işin ölçü vahidi

    Tam oxu »
  • KİLOMÉTR

    [fr. kilo və yun. metron] 1000 metrə bərabər, məsafəsi 1000 metr olan uzunluq ölçüsü. Rüstəmin yaşadığı Səfalı kəndinin dəmir yolu ilə 20 dəqiqəlik, d

    Tam oxu »
  • KİLOMETRÁJ

    [fr. kilo və metrage] Kilometrlə göstərilən məsafə

    Tam oxu »
  • KİLOMETRLİK

    is. Saylardan sonra gələrək məsafənin neçə kilometrdən ibarət olduğunu bildirir. Gorusun bir neçə kilometrliyində Nəbi Qarabağa gedən tacirlərə rast g

    Tam oxu »
  • KİLOVÁT

    [fr. kilo və ing. xüs. is.-dən] fiz. 1000 vata bərabər olan elektrik cərəyanının güc vahidi

    Tam oxu »
  • KİLOVÁT-SAAT

    [fr. kilo ing. xüs. is. və ər. saat] fiz. 1 kilovat gücündə elektrik cərəyanının 1 saat ərzində gördüyü işə bərabər olan elektrik cərəyanı vahidi

    Tam oxu »
  • KİLSƏ

    is. [əsli yun.] Xristian ibadətgahı, məbədi. Seçilir qülləli, uca kilsələr; Qələbə tağları baxır göylərə; Bəlkə bir binanı silkələsələr; Bir şəhər işı

    Tam oxu »
  • KİM₁

    əvəz. 1. Cümlədə sual mənasında işlənib, insan adlarını və insan təsəvvürü verən varlıqların adlarını əvəz edir; hansı adam

    Tam oxu »
  • KİM₂

    klas. Bax ki. Xoş ol kəsə kim; Vel dolanıb, dağda çobandır; Asudə hamandır. M.Ə.Sabir

    Tam oxu »
  • KİM-KİMSƏ

    is. Yaxın adam, dostaşna, qohum, qohum-əqrəba. Mənim səndən özgə yoxdur bir kəsim; Yüz kimin-kimsənən o ki var sənin

    Tam oxu »