sif. [ər.] Hüznlü, həzin, kədərli, qəmli, məlul, dərdli. Hüsaməddin baş endirib durdu, Qətibə isə qara və məhzun baxışlı gözlərini ona tərəf çevirdi
zərf Kədərli-kədərli, həzin-həzin; qüssəli, kədərli. …Kölgə bu yandan qaçıb, o biri tərəfdə lal-mat durub məhzun-məhzun Nadirin üzünə baxırdı
sif. [ər. məhzun və fars. …anə] Məhzun, qüssəli, qəmli, kədərli. Məhzunanə baxış. // zərf Məhzun-məhzun, hüznlə
is. Məhzun olma; qüssəlilik; hüzn, kədər, qəm, qüssə. [Qızın] qara ipək çadrası altında açıq buraxdığı üzündə bir məhzunluq hiss edilirdi
is. [ər. “məxrəc” söz. cəmi] Çıxar (mədaxil əksi). Kəndin mədaxili məxaricindən azdır. M.S.Ordubadi. [Daşdəmir Yusifə:] – …Keçən il bostandan gələn pu
is. [ər.] 1. Bir şeyin alındığı yer, əsil yeri; mənbə. 2. xüs. Elmi tədqiqatın əsaslandığı yazılı abidə, sənəd, əsər və s
sif. və zərf [ər.] 1. Gizli, gizlicə, xəlvəti. Məxfi demək. – [Dostum] məxfi şeylər danışırmış kimi qulağıma əyildi
is. Məxfi şeyin hal və keyfiyyəti. Məktubun, xəbərin məxfiliyi
ara s. [ər.] Müxtəsər, sözün qısası, xülasə. Məxləs, Nəbigil Qazangöldə Xocahan bəylərini tamam şil-küt eləyib qovladılar
top. [ər.] 1. Canlı varlıq, canlı vücud (insan, heyvan). Müsəlmanın təsəvvüründə … şeytan hiyləgər məxluqdur, başında bir taskülah var… C
[ər. “məxluq” söz. cəmi] klas. bax məxluq 1 və 2-ci mənalarda. Külliməxluqat yığıla; Çətindi sevdam dağıla… “Koroğlu”
is. [ər.] köhn. Qarışıq, xəlitə
is. [ər.] Üzü qısa xovlu parlaq ipək parça. [Əsgər:] Çit, ipək, məxmər, bafta, tafta… hər şeyim var. Ü
is. [ər. məxmər və fars. …ək] tib. Qırmızı səpki şəklində yoluxucu uşaq xəstəliyi
is. bot. Qırmızı rəngli, topləçəkli bir gül. Bu yerlərdə nə istəsən taparsan: sarmaşığımı, dəvəçiçəyinimi, məxmərgülünümü, dağlaləsinimi deyim, hansı
sif. [ər.] Məxmərə oxşar, məxmər kimi; zərif, yumşaq. Məxməri ot. – Məxməri ormanlarda çiçək dərdiyin yerdə; Baxarsan, çiçəklər var, açar kölgəliklərd
sif. 1. Məxmərlə örtülmüş, üzərinə məxmər çəkilmiş. Məxmərli divan. – [Qurban] müvazinətini saxlamaq üçün göy məxmərli yazı stoluna söykəndi
is. [ər.] 1. riyaz. Kəsrdə vahidin neçə hissəyə bölündüyünü göstərən ədəd. Kəsrin məxrəci. Surət və məxrəc
sif. [ər.] 1. Yalnız birinə aid olan. Mənə məxsus. Özünə məxsus. Tələbəyə məxsus. // Xas olan. [Mirzağanın] özünə məxsus bir əxlaq və təbiəti, bir düş
[ər.] 1. bax məxsus 1-ci mənada. 2. Xüsusi olaraq, qəsdən, bilə-bilə. O, məxsusən belə edir
[ər.] sif. və zərf 1. Ancaq bir şeyə və ya bir şəxsə aid olan, məxsus olan; xüsusi. Məxsusi yer. Məxsusi paltar
is. [ər.] Məxsus olma, aid olma; aidiyyət, xüsusiyyət
is. [ər.] 1. Ümumi yaşayış tərzi; yaşayış, yaşama, həyat. Kino məişətimizə möhkəm surətdə daxil olmuşdur
is. dan. İctimai həyatdan uzaqlaşıb bütün fikrini öz yaşayışına, həyatına vermə
is. [ər.] kit. Böyük vəzifəli şəxsi müşayiət edən heyət. Çar konsulu öz dostlarını vəliəhdin məiyyəti içərisində aramağa başlamışdı
is. [ər.] 1. Bir adamın, şeyin sakin olduğu yer, oturulan yer; yurd. [Ağa Salman:] O sərbazların adı və məkanı sizə məlumdurmu? M
sif. Məkanı, yeri, yurdu olmayan; yersiz-yurdsuz. Lətif zara gəlmiş bir məkansız quş; Pünhan sirr içində olubdu bihuş
is. Qarğıdalı, peyğəmbəri
is. [rus. “yarmarka”dan] 1917-ci il inqilabından əvvəl azərbaycanlılar NijniNovqorod şəhərində hər il keçirilən yarmarkanı bu cür adlandırardılar
is. 1. Tikiş maşınında: altdakı sapın çıxması üçün kəsici alət, mexanizm. Əl maşınının məkiki. 2. Toxucu dəzgahında: arğac kimi işlədilmək üçün iplik
is. [ər.] Hiylə, biclik, kələk. [Vəzir:] Ay ləçər, bu necə məkrdir mənim başıma gətirirsən? M.F.Axundzadə
sif. Hiyləli, hiyləgər, aldadıcı
sif. [ər.] 1. İkrah doğuran, nifrət doğuran; iyrənc, mənfur, çirkin. Məkruh səs. – [Qurban:] Nə qədər xasiyyətdən yaxşıdırsa, bir elə sifətdən məkruhd
is. [ər.] 1. Yetişməkdə olan nəslə təlim və tərbiyə verən təlim-tərbiyə müəssisəsi. Məktəbə getmək. Məktəbdə oxumaq
köhn. bax məktəbdar. Bir belə söz də deyirlər ki, sizin kalba Aşır; Yeni məktəbçilər ilə gecə-gündüz yanaşır
is. [ər. məktəb və fars. …dar] köhn. Keçmişdə xüsusi məktəb açıb orada dərs deyən adam. …Övladımızın tərbiyə və təlimi bilkülliyə üsuli-təlimdən bixəb
is. köhn. Məktəbdarın işi; öz xüsusi məktəbində dərs demə. Mirzə Həsən Təbrizdə məktəbdarlıq etdiyi müddətdə vəliəhd Müzəffərəddin mirzəni çox yaxşı t
sif. Məktəbdə olmayan, məktəbdən kənarda olan, məktəbdən xaric həyata keçirilən (məşğələ, mədənimaarif müəssisələri və s
sif. Uşağın məktəbə daxil olana qədərki dövrünə aid olan. Məktəbəqədər uşaq müəssisəsi. Məktəbəqədər tərbiyə
is. [ər. məktəb və fars. …xanə] köhn. Məktəb. Məscid minarəsi, məktəbxanası; Torpağı şirindi, yeri yaxşıdır
sif. Bir neçə məktəb arasında olan, bir neçə məktəbə aid olan. Məktəblərarası idman yarışı
sif. Məktəbdə oxuyan; şagird. Məktəbli uşaq. – Oturmuş qapıda məktəbli bir qız; Əlində bir qələm, bir parça kağız
sif. Məktəbin yaxınlığında, yanında olan. Məktəbyanı bağça. – Bahar yaxınlaşırdı, uşaqlar məktəbyanı təcrübə sahəsində çoxlu bitki əkmişdilər
sif. Məktəbə girmək yaşı çatmış, həmin yaşda olan. Məktəbyaşlı uşaq. // İs. mənasında. Məktəbyaşlıların siyahısını tutmaq
is. [ər.] Hər hansı bir məqsədlə, yaxud bir şeyi xəbər verib bildirmək üçün yazılıb poçt və ya başqa vasitə ilə birinə göndərilən kağız
“Məktublaşmaq”dan f.is
qarş. Bir-birinə məktub yazmaq, bir-biri ilə yazışmaq. Həmzə Rəcəbovun bir çox şəhərlərlə əlaqəsi vardı, çox adamlarla məktublaşırdı
is. Məktubları adreslər üzrə sahiblərinə çatdıran poçt işçisi; poçtalyon
is. [ər.] Yeyiləcək şeylər; azuqə, ərzaq. Amma onun tamam məkulatı və məşrubatı haman mənzildə hazır olurdu