is. bot. Ətirli bir tərəvəz bitkisi
“Mərzləmək”dən f.is
f. Mərz çəkmək, mərz qoymaq, mərzlə ayırmaq. Tarlaları mərzləmək
bax məst2. [Midhəd] qapıda çəkmələrinin üstündən məs geydi… Çəmənzəminli. [Səriyyə:] Ayaqlarında … məs, əynində qolları çiyninə qədər nazik və qısa do
is. [ər.] İki yerin, iki nöqtənin arası, aralarındakı uzaqlıq. Məsafəni təyin etmək. İki kənd arasındakı məsafə
sif. Müəyyən məsafəsi olan; aralı
is. xüs. Müşahidəçidən müşahidə olunan şeyə qədərki məsafəni bilavasitə ölçmədən müəyyən edən cihaz. Optik məsafəölçən
is. [ər.] 1. Dərinin üzərində tər vəzilərinin ən xırda deşiyi. 2. Maddənin hissəcikləri arasındakı boşluq, ara
sif. Məsamələri olan, kiçik deşikləri olan. Məsaməli daş
is. Məsaməli şeyin hal və xassəsi, məsaməli olma. Süxurların məsaməliliyi
is. [ər. “məsrəf” söz. cəmi] Xərc, xərc olunan miqdar; məsrəf. Yol məsarifi. – Hər bir kəndli [bəyin] Tiflisdəki məsarifini bilir… H
is. [ər.] Müsəlmanların ibadət evi; came. Qoca müəzzin əlində bir arşın müştük məscidin önündə durmuşdu
is. [ər.] qram. Felin zaman, şəxs və kəmiyyət kateqoriyası olmayan qeyrimüəyyən forması
[ər.] bax zərbi-məsəl. Çün “uman yerdən küsərlər” bir məsəldir xəlq ara; Küsdüyüm bica deyildir, aşinadən küsmüşəm
[ər.] bax məsələn
is. Danışarkən tez-tez məsəl çəkən, danışanda məsəl çəkməyi sevən adam
is. [ər.] 1. Həll olunması, yerinə yetirilməsi lazım olan iş. Təkcə müəllim məsələsi olsaydı, … Rüstəm kişi qırx kilometr yolu keçib rayona getməzdi
bağl. [ər.] 1. Cümlədə bir şeyin şərhinə dair misallar vermək üçün işlədilir. Əşyanın adını bildirən sözlərə isim deyilir, məsələn: quş, ev, adam və s
is. [ər.] köhn. Şadlıq, şənlik, sevinc
is. [ər.] 1. İstehza, ələ salma, masqara. 2. Hoqqabaz, oyunbaz, masqarabaz. Səfheyi-“ İqbal” dönüb dəftərə; Şeir yazır onda yetən məsxərə
is. [ər.] klas. 1. Xristian dini, xristianlıq, xaçpərəstlik. 2. Xristian dinində olan adam; xristian, xaçpərəst
is. [ər.] 1. İnsanın yaşadığı yer, yurd; ev və s. [Şamama cadu:] Özüm də bilmirəm haralıyam. Nə yerim var, nə məskənim
is. [ər.] İnsan yaşayan, sakin olan yer, insanların oturduğu, yaşadığı yer. □ Məskun etmək – əhali yerləşdirmək, sakin etmək, oturtmaq
is. [ər.] 1. Necə hərəkət etmək, bir işi necə görmək haqqında təklif, göstəriş, tövsiyə. Həkim məsləhəti
is. Öz ixtisası üzrə məsləhət verən adam. Hüquq məsləhətçisi. Məsləhətçiyə müraciət etmək
is. [ər. məsləhət və fars. …xanə] Müəyyən məsələ (hüquqi, tibbi və s.) haqqında mütəxəssislərin məsləhətləri ilə əhaliyə kömək göstərən idarə
“Məsləhətləşmək”dən f.is
f. 1. Necə hərəkət etmək, bir şeyi necə görmək haqqında biri ilə məsləhət etmək, onun rəyini soruşmaq, məsləhət almaq üçün müraciət etmək
sif. Məsləhət ilə görülən, məsləhət ilə olan. Məsləhətli don gen olar. (Ata. sözü)
is. [ər.] 1. Hər hansı bir dünyagörüşünə əsaslanan əqidə, məfkurə, amal. Məsləkim, şüarım ucadan uca; Mən getdim, yoldaşlar, gəlin arxamca! A
is. [ər. məslək və fars. …baz] Tez-tez məslək dəyişən adam
is. Tez-tez məslək dəyişmə
is. Bir məsləkdə olanlardan hər biri; həmməslək, məsləkcə yoldaş, birməsləkli. Bir-birimizlə yoldaş, məsləkdaş olaq!… S
is. Eyni məsləkdə olma; həmməsləklik, birməsləklilik
sif. Müəyyən məsləkli olan; möhkəm etiqadlı, əqidəli, amallı. Məsləkli adam. – Ağa Əli tərəqqipərvər iranlıların ən qeyrətli, ən məsləkli cavanlarında
is. Məsləkli olma; etiqadlılıq, əqidəlilik
sif. Heç bir məsləki olmayan; etiqadsız, əqidəsiz, amalsız, prinsipsiz. Məsləksiz adam. – Vətən! Qoynunda bəslənmiş əməllər, arzular şəksiz; Vətənsiz,
is. Məsləksiz olma; etiqadsızlıq, əqidəsizlik, prinsipsizlik, amalsızlıq. O özünü məsləksizliyi üstündə qınamırdı, bacarıqsız olduğu üçün qınayırdı
is. bot. Üzəri sadə və ya budaqlı tüklərlə örtülü birillik bitki
is. [ər.] ədəb. Hər iki misrası həmqafiyə olan böyük şeir, mənzumə. Cəlaləddin Ruminin məsnəviləri. – Gah məsnəviyə olub həvəsnak; Ol bəhrdə istərəm d
is. [ər.] 1. Xərclənən pul, işlənən şey; xərc. Yol məsrəfi. Evin aylıq məsrəfi. □ Məsrəf etmək (eləmək) – xərcləmək, işlətmək, sərf etmək
sif. 1. Sərf olunan, məsrəf olunan. 2. məc. dan. Faydalı, ağıllı-başlı. Mən də deyirəm, bəs kişinin qızı ağzını açıb məsrəfli bir söz söyləyəcək
sif. [ər.] Şən, şad, şadman, sevincli. Sakit küçələr [Midhədə] geniş göründü, … şəhər hürr və məsrur idi
is. [ər.] klas. Məsrurluq, şadlıq, sevinc. Hamı əyləşib yenidən məsruriyyət ilə dinlərdilər. Ə.Haqverdiyev
sif. [fars.] 1. Sərxoş, kefli. Ya balıq tutandır, tufana tutulmuş; Yaxud məst imiş kim, batmış və boğulmuş
is. [fars. məs] Dəridən və ya başqa yumşaq materialdan tikilən yüngül ayaqqabı; məs. Məst geymək. – [Qərib:] Birisinin ayağında məsti var; Birisinin c
[fars.] 1. sif. Axıcı, süzgün, xumar (göz haqqında). Gözləri məstan, sürahi tək çəkilmiş gərdəni; Sözü şirin, özü amma xosrovi-əla pəri
sif. Süzgün, axıcı, xumar. Apardı ağlımı, din-imanımı; Sənin belə bu məstanə gözlərin. M.P.Vaqif. O məstanə gözlər süzüldükcə hər an; Alar can, tökər
sif. Kefləndirən, xumarlandıran, bihuş edən, bihuşedici. [Dilbərgilin] həyətlərindəki yasəmən, ərik, alça, albalı ağaclarının çiçəkləri ətrafa məstedi
is. Məstedici şeyin xassəsi, təsiri