sif. və zərf Özbək dilində. Özbəkcə öyrənmək. Özbəkcə qəzet
sif. Özünə aid olan; özünün. Özcə işinlə məşğul ol. – [Şahpəri:] Mən hesabdarzad hesaba alan deyiləm
əvəz. “Öz”dən oxş. [Gülöyşə Sənubərə:] Qoy özcüyəzi görüşsün, danışsın. B.Bayramov
is. 1. Bitki gövdəsinin və ya kökünün daha yumşaq olan daxili mərkəzi hissəsi. 2. Çibanın, çirkli yaranın ortasında olan bərk iltihablı hissə
“Özəkləmək”dən f.is
f. Özək əmələ gəlmək, özək bağlamaq. Çiban özəkləyib
sif. Özəyi olan, özək bağlamış
is. İncəsənətdə (musiqi, teatr, xor və s.) peşəkar olmayan şəxslərin bədii yaradıcılıq fəaliyyəti. Özfəaliyyət dərnəkləri
sif. 1. Başqa, digər. Özgə məsələ. Özgə vaxt gələrsən. – Bundan əlavə, dəxi Yusif şahda həzar gunə özgə eyblər tapdılar
is. Yad, başqa yerli, gəlmə; yadelli
sif. Özünəməxsus, özünə xas olan, orijinal. Sabir, İran tacirlərinin alayarımçıq işlərini, verdikləri vədə xilaf çıxmalarını özgün tərzdə tənqid edərə
“Özləmək”dən f.is
f. şair. Bir daha görmək və ya qovuşmaq arzusunda olmaq; görmək istəmək, arzulamaq, həsrətində olmaq
sif. Yapışqanlı, yapışqan kimi; yarımqatı. Özlü maddə
is. Yapışqanlılıq, qatılıq. Məhlulun özlülük dərəcəsi
zərf 1. Öz fikrində, öz aləmində, öz düşüncəsində, öz-özlüyündə. Özlüyündə fikirləşmək. – Tapdıq özlüyündə sevindi ki, nə yaxşı ki, müəllim gəlib çıxm
sif. Öz-özünə açılan, avtomatik surətdə açılan. Özüaçılan qapılar
sif. Banı yana və ya arxaya çevrilməklə özü yükünü boşaldan (avtomaşın haqqında). Yükünü özüboşaldan avtomobil
is. Bünövrə, təməl, əsas. Binanın özülü. – Qoyuldu özüllər, boylandı tağlar; Tikildi divarlar, şumal dirəklər
sif. Özülü olan, bünövrəli
sif. Özülü, bünövrəsi olmayan; bünövrəsiz, təməlsiz. Bina tez uçular özülsüz olsa; Əməl də düz olar şüur düz olsa
1. əvəz. Özüm(üz)ə aid olan, özüm(üz)ə məxsus olan; mənimki, bizimki. Kitablar özümü(zü)nküdür. 2. İs
is. zar. Özünü böyük göstərməyə çalışan adam. Özündənbəyin biridir
is. Hissini, huşunu itirmə; qəşş etmə, ürəkkeçmə
bax özündənbəy
is. Özü-özünə xidmət etmə, öz məişət və s. ehtiyaclarını özü təmin etmə. Özünəxidmət mağazası
is. Öz hərəkətinə, işinə, səhhətinə nəzarət etmə. Özünənəzarət həkim nəzarətini tamamlayan mühüm vasitədir
sif. Özünü başqalarından yüksək tutan; lovğa, təkəbbürlü, özünü dartan. Əsədüddövlə təkəbbürlü, özünüçəkən, ağızdan cəfəng bir adam idi
bax özünüçəkən
is. 1. Hər hansı bir təşkilatın, cəmiyyətin, təsərrüfat, yaxud inzibat vahidinin və s. öz daxili işlərini yerli qüvvələrlə həll etmə hüququ
f. Özünü təhlükədən, zərbədən və s.-dən mühafizə etmə, qoruma. Zədələnmənin qarşısını almaq üçün qoruma və özünüqoruma tədbirlərinin çox böyük əhəmiyy
is. Özünü hər hansı bir təhlükədən, hücumdan, düşmən hərəkətlərindən öz qüvvəsi ilə müdafiə etmə. Özünümüdafiə tədbirləri
is. Öz üzərində müşahidə aparma, öz-özünü müşahidə etmə; öz hərəkətləri, hissləri, fikirləri üzərində müşahidə aparma
1. əvəz. Özünə məxsus olan, özünə aid olan. Paltar özününküdür. 2. İs. mənasında. Öz adamı, öz qohumu, öz yaxını, yaxud öz şeyi, öz fikri və s
is. Öz işindəki nöqsanları aradan qaldırmaq üçün öz səhvlərini göstərərək tənqid etmə. Tənqidi və özünütənqidi genişləndirmək
is. Özünü tərbiyə etmə
sif. Hər hansı göstəriciləri avtomatik surətdə qeyd edən. Özüyazan cihaz
sif. Öz dartı qüvvəsi ilə hərəkət edən. Özüyeriyən kombayn
Azərbaycan əlifbasının iyirmi üçüncü hərfi. bax pe
is. [fars. paçə – kiçik ayaq] 1. Bədənin, iki qıçın arasındakı hissəsi. Ördək qaz yerişi yeriyəndə paçası aralı qalar
is. [fars.] : paçabənd etmək (eləmək) – bax paçalamaq. [Mirzə Səttar:] Xux, yeyərsiz məni, çox böyük adamlar gəlir, onları paçabənd eyləyib qoyaram al
“Paçalamaq”dan f.is
f. Paçasından tutmaq; yapışmaq, paçabənd etmək. Nuşapəri xanım səbir eləyə bilməyib tez yorğan-döşəkdən durdu, qarını paçalayıb, qoydu dizinin altına
is. Türk tayfalarından birinin adı və həmin tayfaya mənsub olan adam
is. [fars.] 1. Hökmdar, imperator, şah, sultan. Qoy səndən kiçiklər çapsınlar, sən çapma. Yalnız böyük padşahların qarşısında ad qazanmaq və ya özünü
is. köhn. 1. Padşah vəzifəsi; şahlıq. Məlik Çoban çox ədalətlə padşahlıq etməyə, camaatla yaxşı rəftar etməyə başladı
is. [fars.] Padşah tərəfdarı, padşahlıq üsuli-idarəsi tərəfdarı; monarxist
is. Padşah üsuliidarəsinə tərəfdar olma, onu yeganə dövlət üsulu kimi qəbul etməkdən ibarət mürtəce siyasi cərəyan
sif. köhn. Padşaha layiq, padşahlarda olduğu kimi; şahanə. Kişi gedib bazardan bir dəst padşahyana libas aldı… (Nağıl)