Толковый словарь азербайджанского языка

  • ÓRDER

    [fr. ordre – əmr] Yazılı sərəncam, əmr; bir şeyi vermək və ya almaq üçün sənəd. Kassanın məxaric orderi

    Полностью »
  • ORDERLİ

    sif. Order verilmiş, orderi olan. [Qədirin] yaşadığı otaqlara da əli orderli işçilər daşındığı üçün özü ailəsi ilə bərabər oranı tərk etməyə məcbur ol

    Полностью »
  • ORDİNAR

    [lat.] köhn. 1917-ci il rus inqilabından əvvəl elmi vəzifə adlarının tərkibində “ştatda olan”, “ştatlı” mənasında işlənən söz

    Полностью »
  • ORDİNÁT

    [lat. ordinatus – qaydada düzülmüş] riyaz. Nöqtənin fəzadakı vəziyyətini müəyyənləşdirən üç koordinatdan biri

    Полностью »
  • ORDİNÁTOR

    [lat.] Xəstəxana, klinika və s.-də şöbə müdirinin rəhbərliyi altında işləyən, müalicə aparan həkim

    Полностью »
  • ORDİNÁTORLUQ

    is. Ordinatorun işi, vəzifəsi

    Полностью »
  • ORDİNÁTURA

    [lat.] 1. Təcrübi tibb aspiranturasının bir növü. 2. Ordinator vəzifəsi

    Полностью »
  • ORDU

    is. 1. Dövlətin silahlı qüvvələri (quru qoşunları, hərbi dəniz və hərbi hava qüvvələri). [Uğur:] Dördüncü kursdan orduya alındıq

    Полностью »
  • ORDUBAŞI

    is. köhn. Orduya komandanlıq edən şəxs; sərkərdə

    Полностью »
  • ORDUGAH

    is. Qoşunların, məskun məntəqələrdən kənarda müvəqqəti mənzil saldıqları yer. Qoşunlar ordugaha qayıtdılar

    Полностью »
  • ORFOEPİK

    sif. [yun.] Orfoepiyaya aid olan, orfoepiya ilə əlaqədar olan

    Полностью »
  • ORFOÉPİYA

    [yun. orthos – düzgün və epos – nitq] Düzgün ədəbi tələffüzü müəyyənləşdirən qaydalar sistemi. Azərbaycan dilinin orfoepiyası

    Полностью »
  • ORFOQRAFİK

    sif. [yun.] Orfoqrafiyaya aid olan, orfoqrafiya ilə əlaqədar olan. Orfoqrafik səhv

    Полностью »
  • ORFOQRAFİYA

    [yun. orthos – düzgün və grapho – yazıram] Hər hansı bir dildəki bütün sözlərin hamı tərəfindən qəbul edilmiş düzgün yazılış qaydaları sistemi; imla

    Полностью »
  • ORGİYA

    is. [yun.] 1. Qədim Şərq, yunan, Roma allahlarına sitayişlə bağlı keçirilən bayram mərasimləri. 2. Azğın kef məclisi

    Полностью »
  • ORİJİNAL

    [yun.] 1. is. Bir yazının, şəklin və s.-nin əsli (surət qarşılığı). Portretin orijinalı. Kitabın orijinalı

    Полностью »
  • ORİJİNALLIQ

    is. 1. Başqalarına oxşamama, ancaq özünə məxsus olan hal, keyfiyyət və sifətlər. [Mirzağa Əliyevin] yaratdığı Kərəmov surəti öz təbiiliyi, satirik qüd

    Полностью »
  • ORİYENTALİST

    [lat.] Oriyentalistika (şərqşünaslıq) mütəxəssisi; şərqşünas

    Полностью »
  • ORİYENTALİSTİKA

    [lat.] Şərq ölkələrinin tarixini, iqtisadiyyatını, dillərini, incəsənətini və s. öyrənən elmlərin hamısı bir yerdə; şərqşünaslıq

    Полностью »
  • ORİYENTALİZM

    [lat.] 1. Şərqə, Şərq mədəniyyətinə göstərilən maraq; Şərqi öyrənmə. 2. Bir şeydə nəzərə çarpan Şərq ruhu, Şərq xüsusiyyəti; şərqçilik

    Полностью »
  • ORİYENTİR

    [lat.] Hərəkətin istiqamətini müəyyənləşdirmək, hədəfi tapmaq üçün açıq yerdə yaxşı görünən hərəkətsiz şey

    Полностью »
  • ORKESTR

    [fr. orchestre, əsli yun. orchestra – qədim yunan teatrında səhnə qabağında yer] 1. Musiqi əsərini müxtəlif alətlərdə bir yerdə ifa edən çalğıçılar də

    Полностью »
  • ORKESTRLƏMƏ

    “Orkestrləmək”dən f.is

    Полностью »
  • ORKESTRLƏMƏK

    f. 1. mus. Orkestr musiqi əsərini partitura şəklində işləmək, yazmaq. Operanı orkestrləmək. 2. Hər hansı musiqi əsərini orkestrdə ifa olunmaq üçün uyğ

    Полностью »
  • ORKESTRLƏNMƏ

    “Orkestrlənmək”dən f.is

    Полностью »
  • ORKESTRLƏNMƏK

    məch. mus. Orkestrdə ifa olunmaq üçün işlənilmək, uyğunlaşdırılmaq (musiqi haqqında)

    Полностью »
  • ORKESTROVKA

    [rus.] Orkestr üçün işlə( n)mə, uyğunlaşdır(ıl)ma; orkestrləmə

    Полностью »
  • ORQAN

    [yun. organon – alət] İçərisinə körüklərlə hava doldurulan borular sistemindən ibarət olan iri klavişli musiqi aləti; ərğənun

    Полностью »
  • ORQAN

    [yun. organon – alət] 1. İctimai həyatın hər hansı bir sahəsində müəyyən vəzifəni ifa edən idarə, təşkilat və s

    Полностью »
  • ORQANÇALAN

    is. Orqanda çalan musiqiçi

    Полностью »
  • ORQANÇI

    is. Orqanda çalan musiqiçi

    Полностью »
  • ORQANİZM

    [lat.] 1. Hər cür canlı vücud (insan, heyvan, bitki). Ən sadə orqanizmlər. Bitki orqanizmi. // Canlı insan və ya heyvan bədəni

    Полностью »
  • ORMAN

    is. Meşə. Ətraf bir orman kimi ağaclıq idi. S.Hüseyn. Bülbüllər ormanda edirlər fəğan; Aydınlıq gecədir gündüztək hər yan

    Полностью »
  • ORMANLI

    sif. Meşəli, çox ağaclı. Bəli, bizim kənd, daha doğrusu, bizim oba Səngər adlanan, meşəli, ormanlı uca dağın ətəyində yerləşir… S

    Полностью »
  • ORMANLIQ

    is. Meşəlik. Burası qalın, sıx ormanlıq, sərt qayalıq, uçurumlu dərdlərlə qucaqlanmışdı. A.Şaiq

    Полностью »
  • ORNAMENT

    [lat. ornamentum – bəzək] Rəssamlıqda, heykəltəraşlıqda və s.-də: təkrarlanan həndəsi elementlərdən və ya bitki və heyvan motivlərindən ibarət naxış,

    Полностью »
  • ORNAMENTAL

    sif. [lat.] Ornamentlərdən ibarət olan; ornament mahiyyətində olan, ornament mahiyyəti daşıyan. Ornamental memarlıq əsəri

    Полностью »
  • ORNAMENTÇİ

    is. Ornament ustası olan sənətkar

    Полностью »
  • ORNAMENTÇİLİK

    is. Ornamentçinin işi, sənəti

    Полностью »
  • ORNAMENTLİ

    sif. Ornamenti olan, ornamentlərlə bəzədilmiş; ornamental. Ornamentli divar yazısı

    Полностью »
  • ORNİTOLÓGİYA

    [yun. ornitos – quş və logos – nəzəriyyə] Zoologiyanın quşlar bəhsi

    Полностью »
  • ORNİTOLOJİ

    sif. [yun.] Ornitologiyaya aid olan, ornitologiya ilə əlaqədar olan

    Полностью »
  • ORNİTÓLOQ

    [yun.] Ornitologiya mütəxəssisi

    Полностью »
  • OROGEN

    is. [yun.] Geosinklinalların inkişafının ikinci mərhələsi

    Полностью »
  • OROQRAFİK

    sif. [yun.] Oroqrafiyaya aid olan, oroqrafiya ilə əlaqədar olan

    Полностью »
  • OROQRÁFİYA

    [yun. oros – dağ və grapho – yazıram] Fiziki coğrafiyanın, Yer səthinin relyefini öyrənən şöbəsi

    Полностью »
  • ORONİM

    [yun.] Dağ adları

    Полностью »
  • ORTA

    1. is. Bir şeyin kənarlarından, uclarından az-çox bərabər dərəcədə aralı olan yer; bir şeyin mərkəzi

    Полностью »
  • ORTABAB

    sif. 1. Ortayaş(lı), orta yaşlarda olan; nə cavan, nə qoca. …Şərəf ortabab, qara və arıq övrətdi. C.Məmmədquluzadə

    Полностью »
  • ORTABABLIQ

    is. Orta yaşda, orta vəziyyətdə olma. [İmanov] ortaboylu, bozumtul qısa saçlarını geri daramış, buğdayısifət, gözləri tünd-qara, gülümsər bir kişi idi

    Полностью »