is. 1. uş. Çörək. 2. Qırıntı, ovuntu. Çörək pəpəsi
bax pəpə 1-ci mənada
məməyeyəndən-pəpəyeyənə kimi (qədər) – bax məməyeyən. Əhalidə olan bu sevinc məməyeyəndən-pəpəyeyənə kimi hamının ürəyindən axıb gəlirdi
is. [fars.] 1. Quş tükü. 2. Qanad (klassik ədəbiyyatda çox vaxt “pərü bal” şəklində işlənmişdir). Bilməm bu qəfəsdə nola halım; Sındırdı bəla pər ilə
zərf və sif. [fars.] 1. Bir yerdə və müntəzəm halda olmayan; nizamsız, qarmaqarışıq, dağınıq. Qoşun dəstə-dəstə, pərakəndə bir halda gəlib-keçirdi
is. Pərakəndə şeyin hal və vəziyyəti; dağınıqlıq, nizam-intizamsızlıq, qarmaqarışıqlıq. Gənc leytenantın … üzündə, uzun qara kirpikli gözlərinin qapan
is. İki şeyi bir-birinə bağlamaq (bənd edib bərkitmək) üçün metal mil və onun döyülüb yastılanan ucu
“Pərçimləmək”dən f.is
f. 1. Pərçimlə bağlamaq, bərkitmək. Döşəməsilənin hissələrini pərçimləmək. 2. Soxmaq, sancmaq. Xəncəri ürəyinə pərçimləmək
“Pərçimlənmək”dən f.is
məch. 1. Pərçimlə bağlanmaq, bərkidilmək. 2. Özünə yer eləmək, girmək. Kitab da vardır ki, hər sətri mismar; Zorla pərçimlənir beynə, ağıla
is. [fars.] 1. Qapı, pəncərə və s.-dən asılan örtü və ya bir yeri iki hissəyə ayırmaq üçün asılan iri parça
zərf Bir pərdədən o biri pərdəyə keçərək, pərdələri səsləndirərək (bax pərdə 4-cü mənada). Səsləndi pərdəpərdə ruhumdakı rübabım
sif. Pərdələr arasında olan (bax pərdə 3-cü mənada). Pərdəarası fasilə
“Pərdələmək”dən f.is
f. 1. Qabağını örtmək, tutmaq, görünməz etmək. Duman günəşi pərdələdi. 2. məc. Üstünü örtmək, ört-basdır etmək, gizlətmək
“Pərdələnmək”dən f.is
məch. 1. Örtülmək, qabağı tutulmaq, görünməz olmaq. Ayın solğun işığı hərdən bulud ilə pərdələnib, uşaqları qaranlığa qərq edirdi
sif. 1. Pərdəsi olan, pərdə salınmış, pərdə asılmış. Pərdəli qapı. – Pəncərəsi ipək pərdəli evlərdə; Min təlaş var, min həşir
is. Damın üstünə, taxta və ya küləşin altına qoyulan tir. Nazik pərdi. Damın pərdisi çürümüşdür. – Külək əsir, şaxta kəsir; Pərdilərdən asılmışdır sır
“Pərdiləmək”dən f.is
f. Dama pərdi düzmək, damın üstünə pərdi uzatmaq. Damı pərdiləmək
sif. Pərdi üçün yarar, pərdi üçün yonulub hazırlanmış. Pərdilik şalban. // İs. mənasında. Pərdilik kəsmək
is. Burnun xarici deşiklərindən hər biri. [İlyas:] Hirsindən [Tərlanın] geniş açılmış burun pərələri elə bil od saçırdı
is. Girdə yastı metaldan (əsasən qızıldan, gümüşdən) düzəldilmiş yastı, ortası deşik bütöv dəyirmi nazik lövhəciklərdən ibarət qadın bəzəyi
bax pərə. …Burun pərəkləri geniş açılmış … zərif Qarabağ atı birdən qılçaları biçilmiş kimi yerə sərildi
sif. Üzərində pərək olan, üzərinə pərək yapışdırılmış və ya səpilmiş (bax pərək1). [Xanımın] …ortadan ayrılmış saçlarının üzərində qızıl pərəkli araqç
sif. bax sallaqqulaq
pərən-pərən düşmək (olmaq) – bir-birindən aralı düşmək, birbirini itirmək, hərə bir yerə dağılmaq. Balaca uşaqlar ayaqyalın titrəyə-titrəyə və ağlaya
is. [fars.] 1. Xidmətçi, qulluqçu, qul, cariyə. 2. məc. Pərəstiş edən, pərəstişkar. □ Pərəstar olmaq – baxmaq, xidmət etmək, himayə etmək
is. Baxma, himayəçilik, himayə etmə, pərəstar olma. □ Pərəstarlıq etmək – bax pərəstar olmaq (“pərəstar”da)
is. [fars.] 1. Sitayiş etmə, tapınma, ibadət etmə, səcdə etmə. □ Pərəstiş etmək – sitayiş etmək, tapınmaq, ibadət etmək, ilahiləşdirmək, səcdə etmək
is. 1. Pərəstiş edən, tapınan sitayiş edən; ibadət edən. □ Pərəstişkar olmaq – pərəstiş dərəcəsində sevmək, məftun olmaq, vurulmaq
zərf Pərəstiş edərcəsinə, sitayişkaranə, dərin hörmətlə. Şeyda dərhal yerindən qalxar, pərəstişkaranə bir tövrlə ona doğru irəlilər
is. [lat. Circinus] Göyün Cənub yarımkürəsində bürc
sif. [fars.] Bacarıqlı, bacaran, usta. [Hacı Murad:] De görüm, yeməkdə pərgarsan, ya yox! S.S.Axundov
is. [fars.] Dairə çəkmək və çertyojlarda xəttin uzunluğunu ölçmək üçün iki qollu alət; sirkul. Pərgarla dairə çəkmək
is. [fars.] Qayda, səliqə, nizam; bir şeyin saz vəziyyəti. Evimizə ozan gəlibdir; Pərgar pozan gəlibdir; Gündüz olan işləri; Gecə yazan gəlibdir
“Pərgarlamaq”dan f.is
f. Nizam-intizam yaratmaq, qaydaya, səliqəyə salmaq; sahmanlamaq. Sabahdan etibarən öz evlərini lazımınca pərgarlarsan
“Pərgarlaşmaq”dan f.is
f. Ustalaşmaq, mahirləşmək, bişmək, məharət qazanmaq. İşdə pərgarlaşmaq. – Və o gündən … zenit topları düşmən tanklarını yandırmaqda pərgarlaşmağa baş
is. Ustalıq, mahirlik, bacarıq, məharət
is. [fars.] 1. Əsatirdə: cinlərin çox gözəl və cazibəli qadın şəklində təsəvvür olunan qismi. 2. məc
[fars. pəri və ər. cəmal] bax pəriüz(lü). Yüz vədeyi-vüsal eləsin ol pəricamal; Nərgis gəlib görünməsinin ehtimalı yox
[fars.] bax pəriüz(lü). Bu pəriçöhrələr eşqində gözəldir, Vahid! Qəzəli sən deyəsən, mən oxuyam əzbərdən
[fars. pəri və ər. sima] bax pəriüz(lü). Ey pərisima, sənin didarının müştaqiyəm. M.P.Vaqif
[fars. pəri və ər. surət] bax pəriüz(lü)
sif. və zərf [fars.] 1. Dağınıq, qatma-qarış, nizamsız. Ağarmış saçları çiyninə tökülmüş, pərişan saqqallı bir qoca … dar küçə ilə gedirdi
is. 1. Dağınıqlıq, qatmaqarışıqlıq, nizamsızlıq. Pərişanlıq zülfün öz qaydasıdır; Nə badi-səbadən, nə şanədəndir