sif. şair. Pəriyə oxşayan, pəri kimi gözəl (gözəlin epitetlərindən biri)
is. [fars.] Folklorda və şeirdə gözəlin epitetlərindən biri. Adam gərək görsün həqqi aradə; Hanı sənin kimi bir pərizadə
is. [fars.] 1. Qu quşunun yumşaq tükü. Şiraslan üst-başı lələk, pərqu içində özünü içəriyə soxdu. M.Süleymanov
sif. 1. Pər (3-cü mənada) olan. Balığın pərli üzgəci. 2. Pər (4-cü mənada) olan. Pərli çarx
dan. bax qollu-budaqlı. …Pərli-budaqlı buynuzunu şax tutub yeriyən maral onu görən kimi yaxınlaşıb əlini iylədi
is. bot. Yumşaq, ətli yarpaqları və incə çiçəkləri olan, yerə yatıq, bişirilib yeyilən yabanı ot-bitki
is. [fars.] köhn. Yox etmə, ləğv etmə, məhv etmə. Məktəbdə qoyun ustulu, dasqanı, – deyirlər; Pərpuç eləyin çubifələqqanı, – deyirlər… M
is. [fars. parə səng – daş parçası] 1. Tərəzinin gözlərini tarazlaşdırmaq üçün qoyulan daş və s. Boş tərəzinin gözləri bir-birilə taraz gəlmədi
is. k.t. Təkrar şum, ikinci şum
“Pərşumlamaq”dan f.is
f. k.t. Pərşum etmək, ikinci dəfə şumlamaq, təkrar şumlamaq
sif. Əhvalı pozğun, tutqun, pərişan, bir şeydən inciyərək pozulmuş, məyus olmuş, incimiş; incik. Qüdrət İsmayılzadə … evinə çox pərt (z
zərf Pərt halda. Mirzə Əliməmməd isə pərt-pərt qapıya baxaraq doğma qardaşının buraya gəlməsindən heç də razı qalmadı
“Pərtləşmək”dən f.is
f. Bir səbəb (söz, hərəkət və s.) üzündən pərt olmaq, ürəyi sınmaq, məyus olmaq, tutulmaq, qanı qaralmaq
is. Pərt olmuş adamın halı; məyusluq, inciklik, qanıqaralıq. Rəhimbəy [oğlunun] pərtliyini yalnız neçə gündən bəri saxladığı küsü ilə izah edirdi
is. [fars.] klas. İşıq, nur, ziya, şüa, parlaqlıq. Xurşid rüxündən aldı pərtöv. Füzuli
sif. [fars.] Səliqəsiz, nizamsız, laqeyd. // Narahat; rahatlıq, sakitlik, dinclik bilməyən, daim çalışıb-çapalayan
is. Səliqəsizlik, nizamsızlıq; laqeydlik. // Narazılıq, rahatsızlıq; sakitlik, dinclik bilməmə, daim çalışıb-çapalama
is. [fars.] 1. Adətən işığın ətrafına dolaşan kiçik gecə kəpənəyi. Məndən öyrənibdir oda yanmağı; Düşəndə xəbər al pərvanələrdən
is. [fars.] : pərvaz etmək – bax pərvazlanmaq. Sürü yaxınlaşdıqca çöldəki quşlar qalxıb uçuşur, sonra oturur, yenə sürü yaxınlaşanda havaya pərvaz edi
“Pərvazlamaq”dan f.is
f. 1. Uçurmaq. Quşu pərvazlamaq. 2. məc. Ruhlandırmaq, qanadlandırmaq. Bu sayaq unudub ağır möhnəti; Rəna pərvazladı ilk məhəbbəti
“Pərvazlanmaq”dan f.is
f. 1. Uçmaq. Göyərçinlər pərvazlanır; Qərar tutmur yuvada. S.Rüstəm. Yalnız arabir su üzərində dəstə ilə uçuşan və təkdənbir suyun səthinə qədər enib,
“Pərvazlaşmaq”dan f.is
f. Pərvazlanmağa başlamaq, yenicə qanad açmaq. [Uşaqlar] hərdən əllərini quma verib dırmaşanda yeni pərvazlaşan (f
is. [fars.] Allah, Tanrı. Kamalında, camalında eyib yox; Pərvərdigar vermiş hər hünər sənə. M.P.Vaqif
is. [fars.] Bəsləmə, yediribiçirmə, qulluq etmə, yetişdirmə, qulluq, tərbiyə. Üç körpə uşağın pərvəriş, təlim və tərbiyəsi anam Dürnisənin öhdəsinə dü
is. [fars.] Ülkər, Yeddiqardaş ulduzu; Sürəyya. Bizim palıdlarımız kəmənd atır Pərvinə; Ay da, ulduz da düşər palıdın kəməndinə
is. [fars. pəst] Aşağı səs, alçaq səs. Bülbül oxur, səsi var; Həm zili, həm pəsi var. Şirin sözlü dilbərin; Can alan qəmzəsi var
dan. bax bəs2. Camaat yerbəyerdən dərvişi alqışlayıb deyirdilər: – Pəs belə padşah olmaz. (Nağıl). …Pəs rəfiqlərimizi intizarçılıqdan çıxartmaqdan ötr
is. [fars.] Alçaq keyfiyyətli sirkə, şərab və s
zərf Alçaq səslə, aşağı səslə; alçaqdan, yavaşcadan. O xımır-xımır pəsdən oxuyan kim idi? – deyə soruşdu
is. [fars.] : pəsənd eləmək (etmək) – bəyənmək, xoşlamaq, saymaq. O zaman ayları, ulduzları sən; Gecələr eyləyəcəksənmi pəsənd? M
is. [fars.] Aşağı səsdə oxuyan, bəmdə oxuyan xanəndə. [S.Şuşinski] həm bəm səsdə (pəsxan), həm orta səsdə (miyanəxan), həm də zildə (zilxan) məharətlə
sif. [fars. pəsmandə] dan. Yatıb qalmış, satılmayan, işə getməyən, artıq qalan. Nemətullayevin rəhbərliyi altında rayona gələn mallar bölünə-bölünə da
is. [fars.] köhn. 1. Alçaq (hündür, uca, yüksək olmayan). 2. mus. Aşağı registrdə yavaş səslə oxumaq; bəm
is. [fars.] 1. Hissə, detal. Maşının pəstəhası. 2. məc. Fırıldaq, hiylə, kələk, hoqqa. [Niyaz:] Di yaxşı, şələni götür, düş yola, səndən çox pəstəhala
is. köhn. 1. Üzüm salxımı. 2. Tumluq üçün saxlanan tərəvəz bitkisi
is. Bir şey almağa hüquq verən vərəqəcik. Benzin pətəsi. – Bir gün anam yüklərin hesabını saxlamaq üçün ona pətə verdikdə, o, anamın əlini tutdu
is. Bir-birinə yapışmış xırda gözcüklərdən ibarət arı yuvası. İskəndərin atası əkinçi idi: iki inəyi, 10-15 qoyun-keçisi, 6 da arı pətəyi var idi
is. Arı pətəkləri olan yer, arıçılıq təsərrüfatı; arıxana
is. Mədə (quşlarda). Pətənəkləri çuvaldan böyük, iştahaları həddən ziyadə… Utanmaq bilməzlər, həya etməzlər… N
is. Tövlə. [Bir şəxs:] Məmmədhəsən əmi, tez oğlanı göndər, pəyədən eşşəyi çıxartsın… C.Məmmədquluzadə
sif. Yekə, zorba, zırpı (bəzən söyüş mənasında). [Həsən:] Bilməm bu pəzəvəng haradan gəldi də işləri bərbad etdi
is. Yekəlik, zorbalıq, zırpılıq