“Qıdıqlaşmaq”dan f.is
qarş. Bir-birini qıdıqlamaq
sif. Qıdığı gələn, qıdığı tutan, tez qıdıqlanan, qıdığa çox həssas olan. Qıdıqlı adam
is. dan. Tez-tez və anlaşılmaz danışma
is. Mayeləri qaba tökmək və ya süzmək üçün alt tərəfində dar lüləsi olan konusşəkilli cihaz
is. məh. bot. Çoxillik sürünən ot bitki və onun qıfa oxşayan çiçəyi
is. Qıfıllamaq (bağlamaq) üçün açarla bağlanıb açılan alət; kilid. Qapının qıfılını açmaq. – Məktəbin qapısında böyük bir qıfıl asılmışdı
1. sif. Möhkəm bağlanmış, qıfıl ilə bağlanmış. 2. ədəb. Aşıq ədəbiyyatında: müəmmalı sual (tapmaca) şəklində şeir forması
is. Qıfıl qayıran usta
“Qıfıllamaq”dan f.is
1. t.-li. Qıfıl ilə bağlamaq. Qapını qıfıllamaq. Dükanı qıfılladılar. – Musa kişi Əli əmniyyəbaşı yatan otağı çöl tərəfdən qıfıllayıb, uşaqlarının yan
“Qıfıllanmaq”dan f.is
məc. Qıfıl ilə bağlanmaq
f.sif. Qıfılla bağlanmış. [Kitabçada] göstərilir ki, elmin qıfıllanmış qapıları əməkçi xalqın üzünə açılır
“Qıfıllatmaq”dan f.is
icb. 1. Qıfılla bağlatmaq. 2. məc. Ağzını yumdurmaq, danışmağa qoymamaq
sif. Qıfılla bağlanmış, bağlı. Qıfıllı qapı. Qıfıllı sandıq. Darvaza küçə tərəfdən qıfıllıdır. // Qıfılı olan
sif. Qıf şəklində olan, qıfaoxşar
is. Qoyun, keçi, dəvə və başqa heyvanların xırda yumrular şəklində olan ifrazatı (nəcisi). Balam, nə işimiz var? Deyərik: dəvə gördün, qığın da görməd
təql. Körpə uşaqların gülərkən çıxardıqları səs
is. 1. Yanar, yaxud qızarmış bir şeydən sıçrayan od zərrələri; çırtdaq, cılğam, çınqı. O ki qaldı “qığılcım” kəlməsinə, azərbaycanca qığılcım ən kiçik
“Qığılcımlanmaq”dan f.is
f. Qığılcım çıxarmaq, qığılcım saçmaq; qığılcım kimi işıq vermək, qığılcım kimi parlamaq; bərq vurmaq
sif. Qığılcım verən, qığılcım çıxaran, qığılcımsaçan. // məc. Odsaçan, coşqun, ehtiraslı, qızğın
bax qığılcımlı. [Toğrul] qığılcımsaçan böyük gözlərini bir an yerə dikərək, [növbətçinin] gözləri içinə dərin-dərin baxdı
“Qığıldamaq”dan f.is
f. Qığ-qığ etmək (körpə uşağın gülərək çıxardığı səs). Əşrəf hər səhər quşlar kimi erkən oyanar, kiçik beşiyinin içində qığıldamağa başlar
“Qığıldanmaq”dan f.is
bax qığıldamaq. [Xudaverən] yasavulun ayaq tərəfindən oynaqlayıb, – “Dədə, dədə!” – deyə qığıldandı. S
“Qığıldaşmaq”dan f.is
qarş. Bir yerdə, hamı birdən qığ-qığ səs çıxarmaq (körpə uşaqlar haqqında). // Yerbəyerdən qığıldamaq
is. Körpə uşağın çıxardığı səs, qığ-qığ səs çıxarması
is. anat. Orqanizmin azca sərt, elastik birləşdirici toxumadan ibarət olan hissəsi və ya sümüklərin oynaqlarının üstünü örtən gəmircək, xımırtdək
sif. Qığırdağı olan, yaxud qığırdaqdan ibarət olan. Qığırdaqlı sümük. Qığırdaqlı balıqlar
“Qığlamaq”dan f.is
f. Qığ buraxmaq, qığ ifraz etmək (qoyun, keçi, dəvə haqqında)
is. Qoyunun, keçinin gödək bağırsağı
is. məh. Ağacı, odunu yararkən qopub düşən parçalar, baltanın altından çıxan odun qırıqları, talaşa
f. məh. Odunu balta ilə xırda-xırda doğramaq, qıxmıq halına gətirmək
təql. Qıjıltı səsi. Gəştə çıxsa ərşə qara qarğalar; Çalar qanadların, ay eylər qıj-qıj. Aşıq Ələsgər
zərf Çox sürətlə, çox iti, qıjıltı ilə. Araz qıjhaqıj axır, dumanlı gecədir, gahgah ildırım çaxır. M
is. bot. Rütubətli yerlərdə bitən uzun və dilik-dilik yarpaqları olan bir bitki. Əbil pendirlə qıjını lavaşın arasına qoyub, dürməklədi və çox iştaha
“Qıjılamaq”dan f.is
f. Qablaşdırılan meyvənin altına və üstünə qıjı qoymaq, qıjı ilə örtmək. Alma yeşiklərini qıjılamaq
icb. Qıjı qoydurmaq, qıjı ilə örtdürmək
“Qıjıldamaq”dan f.is
f. Qıjıltı səsi çıxarmaq, qıjqıj etmək. Çay yaman qıjıldayır. Tapançanın gülləsi qıjıldayıb keçdi. – Ox qıjıldadı və … Buğacın iki kürəyinin arasına s
is. Qıjı otu bitən yer. Arxın qırağı başdan-başa qıjılıqdır. Öküz qıjılıqda yatıbdır
is. Çox iti axan suyun, yaxud havanı yarıb keçən cismin çıxardığı səs. Qalın meşə, yaşıl ot adam boyunda, gözəl quşların nəğmələri, iti bulaqların qıj