is. Qıllı olma, tüklülük
“Qılmaq”dan f.is
f. köhn. Etmək, görmək, yerinə yetirmək, əda etmək, icra etmək. Çün gəldi özünə, qıldı nalə; Yağdırdı xəzanı üzrə jalə
is. dan. Kəsər alətləri itilətdikdə onların ağzında əmələ gələn tük kimi qırıntılar. Ülgücü qayışa çək, qılovu getsin
f. dan. İtilənmiş bıçağı və s.-ni qayışa çəkərək qılovunu yox eləmək; itiləmək
sif. Ağzında qılov qalmış (itilənmiş kəsər alətlər haqqında)
is. bot. Taxıl fəsiləsindən çoxillik yem bitkisi
“Qımılda(n)maq”dan f.is
f. Yerində hərəkət etmək, yavaşca tərpənmək. Mirzə Əliməmmədin o sakit qüruru sönmüşdü, rəngi qaçmış, qımıldanmağa belə halı yox idi
“Qımıldaşmaq”dan f.is
f. Hərə öz yerində qımıldanmaq, tərpənmək, hərəkət etmək; tərpəşmək. // Məc. mənada. Günü-gündən millətlər qımıldaşırdı və özləri üçün hökumətdən növ-
“Qımıldatmaq”dan f.is
f. Yavaşca tərpətmək, oynatmaq. [Dursun] qırxıq, yuvarlaq başını qımıldadaraq: – Vay, işim nə olacaq? – dedi
is. Qımıldama, xəfif hərəkət, tərpəniş. Lakin dodaqlarında sezilən xəfif bir qımıltı onun gülmək istədiyini … aşkara çıxarırdı
is. dan. Təbəssüm, təbəssüm əlaməti. Lakin onun gözündə sevinc dolu bir işıq; Rəngsiz dodaqlarında mehriban bir qımışıq
“Qımışmaq”dan f.is
f. Dodaqaltı gülmək, gülümsəmək. Usta bu sualın mənasını bilməsə də, Yunisi gülmək tutdu. Qımışıb, özünü saxladı
is. 1. Turşumuş at (bəzən dəvə) südündən hazırlanan qidalı içki. Qımızla müalicə. – Buyur, zəhmət çək, atından düş yerə; Varımızdır qımız, çörək, bal,
f. məh. Tərpətmək, dikəltmək, durğuzmaq, qalxızmaq
f. məh. Tərpənmək, qalxmaq istəmək, durmağa çalışmaq
f. məh. Tərpətmək, qalxızmaq, durğuzmaq
is. 1. Xəncər, qılınc və s. kəsər silahları qoymaq üçün qab. …Şeypur səsləri ucaldı, atlılar bir kərə qılınclarını qınından çıxardılar
is. Qınama, danlama, məzəmmət, töhmət, danlaq. Qorxmamışıq dost görünən düşmənlərin qınağından. R.Rza
“Qınamaq”dan f.is
f. Məzəmmət etmək, danlamaq, təqsirləndirmək, töhmətləndirmək. Ey məni qınayan, ağlama, deyib; Ağlar yarı gedən bəs ağlamazmı? M
“Qınanmaq”dan f.is
məch. Məzəmmət edilmək, danlanmaq; təqsirləndirilmək, töhmətləndirilmək
is. [ər. ğunc] Naz, qəmzə, işvə, özünü əzib-büzmə. Başı kəllədən daraqlı, ətəyi yerlə sürünən xanım qıncla (z
“Qıncanmaq”dan f.is
f. Naz eləmək, nazlanmaq, özünü əzib-büzmək
is. məh. Süddə bişən sıyıq un xörəyi, horra
məh. 1. is. bot. Quraqlıq yerlərdə bitən nazik, uzun, tikanlı ot. 2. sif. Bir-birinə yapışmış, dolaşıq, kilkə
is. məh. Bitkilərin yeməli tumlarının qabığı, qını
sif. Qını olan. [Buğacın] …belində zərif nəqşli tirmə qurşağa taxılmış, ağ şirmayı dəstəkli, qırmızı qınlı bir bıçaq … var idi
sif. Qına oxşar, qınşəkilli, qın kimi
cəm, tar. XI-XII əsrlərdə cənubi rus torpaqlarını tutmuş, peçeneqlərə yaxın türkdilli xalq. Əya kim qulların qoçdur, Nəsimi qamudən kəmtər; Bəsa türkü
sif. Yarıörtülü, yarıyumulu, tam açıq olmayan (göz haqqında)
sif. 1. Tünd-qırmızı, çox qırmızı, lap qırmızı. Qıpqırmızı alma. – …Bu adamın üzü ətli, yanaqları qıpqırmızı, vücudu sapsağlam idi
sif. Çox qırmızı, tünd-qırmızı
“Qıpmaq”dan f.is
bax qırpmaq
is. dan. Naz, qəmzə, şivə. □ Qır vermək (satmaq) – nazlanmaq, naz eləmək
is. 1. Neft qalıqlarından hazırlanan, damlara, səkilərə və s.-yə salınan qara rəngli qatı maddə. Qır salmaq
is. köhn. Düzən, çöl. Cənnət qoxan qırlar, əngin obalar; Bir atlazdır, yaşıl ucu görünməz. A.Şaiq
is. Dayaz quyudan su çəkmək və ya başqa məqsədlər üçün bir ucu qarmaq şəklində ağac və s. Qır ilə quyudan su çəkmək
is. bax qıc. Gözündən qan damırdı, əlində yalın qılınc; Yaxınlaşıb Əliyə, yapışdı, oldu qır-qıc. R.Rza
təql. Qarğanın çıxardığı səs; qırıltı. Qır-qır etmək. – Sübh olunca gecələr darğa kimi; Yatmayır, qır-qır edir qarğa kimi
is. məh. Qır-qır səs çıxaran uşaq oyuncağı