bax qəhərlənmək
is. [ər.] 1. Tropik ölkələrdə bitən qəhvə ağacının girdə ətirli dənləri. Qovrulmuş qəhvə. Üyüdülmüş qəhvə
is. Günorta yeməyindən bir neçə saat qabaq yeyilən yemək və ya içilən qəhvə, çay və s. Küncdəki stol başında üç kişi oturub qəhvəaltı edirdi
is. 1. Qəhvəxana; qəhvə satılan yer. // Sif. mənasında. Yetdi bir mərtəbəyə surəti-kar; “Parlaman” qəhvəçi dükan oldu
is. Qəhvəçinin işi, peşəsi
is. [ər. qəhvə və fars. …dan] İçində qəhvə dəmləmək üçün qab. Qəhvədandan stəkanlara qəhvə tökmək
is. [ər. qəhvə və fars. …xanə] Qəhvə içilən yer, kiçik yeməkxana. Xudayar bəy oğlanın dalınca dar yol ilə gedib girdi qəhvəxanaya
sif. Qəhvə rəngli, boz ilə sarı arasında olan rəng. Qəhvəyi parça. – [Rəis] tünd qəhvəyi rəngli yun parçadan frenç və şalvar geymişdi
is. [ər.] 1. Ürək (adətən insanın daxili aləmi, onun hisslərinin, təəssüratının, əhvali-ruhiyyəsinin simvolu, rəmzi təzahürü mənasında işlənir)
sif. Ürəkaçan, xoş, gözəl. Öz-özünə aşıq deyən hər kəsdə; Qəlbaçan səs, şirin söhbət gərəkdir. Aşıq Bəylər
zərf [ər.] Can və könüldən, ürəkdən, səmimi olaraq. Qəlbən bağlı olmaq. Qəlbən sevmək. Qəlbən sizə hörmətim var
sif. məh. Yüksək, hündür, uca. Qazamat istidir, yata bilmirəm; Barısı qəlbidir, aşa bilmirəm. “Qaçaq Nəbi”
sif. Daşürəkli, rəhmsiz, insafsız. Çalış ki, bir güllən çıxmasın boşa; Dəysin o faşistə, o qəlbidaşa
sif. və is. Hər şeyə, hər kəsə şübhə ilə baxan, heç kəsin xoşbəxtliyini istəməyən, hər şeydə bir pislik görən; xain ürəkli
is. Qəlbiqara adamın keyfiyyəti
sif. İncimiş, küskün, ürəyi bir şeydən sınmış
“Qəlbilənmək”dən f.is
f. məh. Yüksəlmək, ucalmaq, yuxarı qalxmaq, yüksəklərə qalxmaq. Mən aşiq qəlbiləndi; Ay doğdu qəlbiləndi; Nəyə desən and içim; Bu qəlb o qəlb iləndi
“Qəlbiləşdirmək”dən f.is
f. məh. Yüksəltmək, ucaltmaq, yuxarı qaldırmaq
bax qəlbilənmək
f. məh. Yüksəltmək, hündürləşdirmək. Baş altını qəlbilətmək
sif. Ürəyiyumşaq, rəhmli, şəfqətli, hər şeydən tez təsirlənən. Qəlbinazik adam. – Özün çox qəlbinaziksən, hamını da elə bilirsən
is. Ürəyi yumşaqlıq, şəfqətlilik, şəfqət
və s. bax xəlbir, xəlbirləmə və s
bax qəlbiqırıq
[ər.] bax qala
is. [ər.] 1. Qalibiyyət; müharibədə, döyüşdə tam müvəffəqiyyət. Qələbə bayramı. Düşmən üzərində qələbə
is. İzdiham, tünlük, basabas; çoxlu adam olan yer. Əhmədli kəndinin meydançası çox qələbəlik idi. H.Nəzərli
[ər. qələ və fars. …bənd] bax qalabənd
bax qalabəndlik
bax qalabəyi
is. [ər. qələ və fars. …çə] Kiçik qala, qalaça. Bu qələçələri təmir etməkdən qərəz bu idi ki, tayifeyi-Xəzər Dərbəndə qələbə və təsəllüt edə bilməsinl
is. [ər.] 1. Mürəkkəbə batırıb yazmaq üçün ucu şiş və yarıq yazma aləti. Dəmir qələm. Qələmi əlinə alıb yazdı
is. [ər.] köhn. Qələm ilə mürəkkəb qabı birgə olan yazı cihazı. Qələm-davatını götürüb … düşdü Koroğlunun yanına
is. Kiçik qələm
is. [ər. qələm və fars. …dan] Qələmqabı, qələm qoymaq üçün uzunsov qutu. Məşədi Molla Həsən əvvəl eynəyi taxır gözünə, sonra qələmdanı açır
is. 1. Karandaş. 2. Qara lövhə üzərində ağ yazı yazmağa məxsus nazik çubuq şəklində azca yumşaq mədəni maddə; qrifel
is. bot. Düz uzanıb qalxan uca ağac. Şıdırğı yaz yağışından sonra qarağac, qələmə, şam ağaclıqları sükuta qərq olmuşdu
is. Qələmə ağacları bitmiş yer
sif. [fars.] Narıngüllü Buxara dərisindən tikilmiş. [Zərgər Hacı Məmmədin] qara rəngə boyanmış top qara saqqalı, başında Buxara dərisindən qələmi papa
is. [ər. qələm və fars. …kar] 1. Parça və s. üzərində incə naxışlar çəkən usta, nəqqaş. 2. Qıraqları haşiyəli və ortası güllü parça
is. Qələmkar peşəsi
is. Qələm qoymaq üçün qab; qələmdan. Bu stolun üstündə cürbəcür qələm, qələmqabı, mürəkkəbqabı, mərmər suçəkən, zəng və bu kimi şeylər vardı
sif. Qaşları sanki qələmlə çəkilmiş, nazik, gözəl qara qaşlı. Qələmqaşlı, xumargözlü bu dilbər; Dinməsə də, ürəyində sözü var
“Qələmləmək”dən f.is
f. 1. k.t. Qələm eləmək, peyvənd etmək (ağacı), cins və yaxşı meyvə verən ağacdan calaq vurmaq. 2. Ağacın qurumuş qol-budağını kəsmək
məch. k.t. Qələm edilmək, peyvənd edilmək. Bu ağacların hamısı qələmlənmişdir