bax qarışqa. Qarıncaların yuvasında iki cür qarınca olur: qanadlı və qanadsız. H.Zərdabi. Kəpənəklər uçuşur; Qarıncalar qaçışır; Azuqəsin toplayır
is. 1. Kiçik qarın. 2. zool. Cücülərin bədəninin, ayaqlardan geridə olan hissəsi
“Qardaş” sözünün qədimi forması. Həman doxsan altıncı ildə qarındaşı Süleyman ibni-Əbdülməlik xilafətə əyləşdi
is. 1. Qoca nənə; ata, ya ananın anası. Birdən xoruzlar hinlərdə banladı, Qarınənə sübh olduğun anladı
sif. və is. Qarnına qul olan, qarnına həddindən artıq qulluq edən, çoxyeyən; doymaz, yeyimcil. Qarınqulu adam
is. Qarınqulu, yeyimcil, doymaz adamın hal və sifəti, daima yemək ardınca düşmə; yeyimcillik. [Koxa:] Düzü bu yaşa çatmışam, – dedi, – heç qarınqululu
sif. 1. Qarnı böyük, yekəqarın, şişman. Qarınlı adam. Qarınlı at. – Ağayar ucaboylu, sifətcə çox yapışıqlı, yaşı təzəcə qırxı ötmüş qarınlı bir kişi i
is. Açıq əlin baş barmağı ucundan çeçələ barmağın ucuna qədər olan məsafə (ölçü kimi işlənir). □ Bir qarış – çox kiçik
is. dan. Qarışıq, səliqəsiz, tərtibsiz, nizamsız. [Məmmədəli:] Bu ev çox qarış-bulaşdır. N.Vəzirov
zərf 1. Qarışla ölçərək. Qarış-qarış ölçmək. Yeri qarış-qarış bölmək. // Hər dəfəsində bir qarış. Yaşıl otlar gecələr qarış-qarış qalxır
zərf və sif. Bir-birinə qarışmış, qarışıq-dolaşıq. Otaqda şeylər qarışquruş haldadır. Qarış-quruş yuxular görmək
bax qarışdırıcı 2-ci mənada. Onların arasını qarışdıran var
is. və sif. 1. Bir şeyi qarışdırmağa məxsus alət, cihaz. Gilli məhlulu hazırlamaq üçün gil qatından, ya da hidravlik qarışdırıcıdan istifadə edilir
is. Fitnə-fəsad törətmə, ara pozma; fitnəçilik, fəsadçılıq
“Qarışdırılmaq”dan f.is
“Qarışdırmaq”dan məch
“Qarışdırmaq”dan f.is
f. 1. Bir şeyi başqa şeyə qatıb, bir-birindən ayrılmayacaq, yaxud çətin ayrılacaq hala salmaq. Una qənd qarışdırmaq
sif. 1. Müxtəlif şeylərdən və ya növlərdən ibarət olan, başqa şey və ya şeylər qatılmış olan; yekcins olmayan, saf və xalis olmayan, müxtəlif ünsürlər
sif. Çox qarışıq, çox dolaşıq, anlaşılmaz. Qarışıq-dolaşıq yazıların içində kitabın adını tapa bilmədim
sif. Qarışıq olan, başqa şeylə qarışdırılmış, saf və xalis olmayan
is. 1. Qarışıq şeyin halı. 2. Tərtibsizlik, nizamsızlıq, qaydasızlıq. 3. Hərc-mərclik, nizamsızlıq; asayişin, əmin-amanlığın olmaması
sif. Başqa şey(lə) qarışdırılmamış, heç bir qarışığı, xəlitəsi olmayan; saf, xalis. Qarışıqsız yağ. Qarışıqsız un
is. Torpaq altında böyük cəmiyyət halında yaşayan zərqanadlılar fəsiləsindən kiçik cücü. Qara qarışqa
“Qarışlamaq”dan f.is
f. Qarışla ölçmək
“Qarışmaq”dan f.is
f. 1. Başqa şeyin, ya şeylərin içərisinə girib orada itib getmək, ayrılmayacaq, fərqlənməyəcək, seçilməyəcək hala düşmək
f. dan. 1. Ərə verməyib evdə saxlamaq, qocaltmaq (qızı). [Gülçöhrə:] Mən deyirəm ki, evdə qalıb qarıtıb qocalasan? Ü
is. Ağzı, boğazı yaxalama, dezinfeksiya etmə. // Ağzı, boğazı dezinfeksiya etmək üçün işlədilən maye dərman
is. xüs. Ağır şeyləri qaldırmaq üçün yüksəkdə mil üstündə dolanan və üzərindən ip sallanan çarx. // Ümumiyyətlə, üzərinə ip, sap sarınan çarx
is. zool. Şimal meşələrində yaşayan ağ rəngli bir quş
“Qarlamaq”dan f.is
f. Qar yağmaq. Hava soyudu, deyəsən, qarlayacaqdır. // Qarla örtülmək
“Qarlaşmaq”dan f.is
1. f. Qara dönmək, qar şəklinə çevrilmək. 2. qarş. Əylənmək üçün bir-birinə qartopu atmaq; qar atmaq; qargülləsi oynamaq
sif. 1. Qarla örtülmüş, qarla örtülü. Qarlı dağlar. Qarlı çöllər. Qarlı damlar. – Qarlı, qartallı bir yığın dağlar; Ta uzaqlardan bəmbəyaz parlar
sif. Daim qar və boran olan, havası sərt olan. Qarlı-boranlı hava. Qarlı-boranlı çöllər
is. Çoxlu qar olan yer, qar basmış yer. Həcər meşəli qarlıqlarla irəlilədi. S.Rəhimov
“Qarmaq2”dan f.is
is. 1. Şey asmaq, yaxud qaldırmaq üçün ucu yuxarıya doğru əyilmiş qalın mıx, çəngəl. Əti qarmaqdan asmaq
f. bax qanırmaq. Hətta utanmadan boylu qadının; Qollarını qarıb gəzdi polislər. M.Rahim
sif. və zərf 1. Bir-biri üstünə, necə gəldi tökülmüş, bir-birinə qarışmış; qat-qarışıq, nizamsız, qaydasız, tərtibsiz
is. 1. Nizamsızlıq, tərtibsizlik, qarışıqlıq, qaydasızlıq. Bu evə yenicə köçmüşük, hələ qarmaqarışıqlıqdan heç şey tapmaq olmaz
sif. Buynuzları qarmaq kimi əyri olan. Gülüşgəlin qarmaqbuynuz inəkdən yaxşıca süd sağır. S.Rəhimov
is. Balaca qarmaq
“Qarmaqlamaq”dan f.is
f. 1. Bir şeyi qarmağa keçirmək, qarmağa vurmaq, qarmağa ilişdirmək, qarmaqdan asmaq, yaxud qarmaqla qaldırmaq
“Qarmaqlanmaq”dan f.is
məch. 1. Qarmağa keçirilmək, qarmaqdan asılmaq, yaxud qarmaqla qaldırılmaq. // Qarmaqla tutulmaq (balıq)