bax qarsalanmaq
“Qarsıtmaq”dan f.is
f. Üzdən yandırmaq
f. məh. bax qarsalamaq. Yerdən qalxan alov adamın üz-gözünü qarsır, ağızda dil quruyur, dodaq cadar-cadar olub partlayırdı
1. is. Bir şeylə üzbəüz olan yer və ya şey, müqabil tərəf; qabaq. Evin qarşısı. Dağın qarşısı. Məktəbin qarşısı
zərf Üz-üzə, bir-birinə qarşı. Səlimi gəlib salamlaşdı və onunla [Firidunla] qarşı-qarşıya oturdu. M
zərf 1. Qabaqda, öndə, üzbəüz. Qarşıda durmaq. – Qarşımda qalınca bir kitab mütaliəsi ilə məşğul olan bir qadın oturmuşdu
sif. 1. Bir şeyin lap qabağındakı, önündəki; üzbəüzdəki; qabaq tərəfində olan, irəlidəki. Qarşıdakı bağda oturmaq
zərf Qabaqdan, öndən, qabaq tərəfdən, irəlidən. Meydana qarşıdan gəlmək. Gülləni qarşıdan atdılar. Qarşıdan qabağıma bir dovşan çıxdı
“Qarşılamaq”dan f.is
f. 1. Qabağına çıxmaq, qarşısına çıxmaq, görüşünə çıxmaq. Qonaqları qarşılamaq. – Xanım onu eyni təbəssümlə qarşıladı
“Qarşılanmaq”dan f.is
“Qarşılamaq”dan məch. Qonaqlar axşam vağzalda qarşılandılar. Natiq gurultulu alqışlarla qarşılandı. – Özünü hörmətə layiq sanmadı; Böyük qəlb xidmətə
“Qarşılaşdırılmaq”dan f.is
məch. 1. Bir-biri ilə tutuşdurulmaq, müqayisə edilmək. 2. Üz-üzə gətirilmək, üzləşdirilmək
“Qarşılaşdırmaq”dan f.is. Dilləri qarşılaşdırma üsulu
f. 1. Bir-biri ilə tutuşdurmaq, müqayisə etmək. Rəqəmləri qarşılaşdırmaq. Faktları qarşılaşdırmaq. 2
“Qarşılaşmaq”dan f.is
f. 1. Qarşı-qarşıya gəlmək, üz-üzə gəlmək, rastlaşmaq. Böyük çətinliklərlə qarşılaşmaq. – Firidun onlara [tələbələrə] fikir verməyib gəzmək istərkən Q
is. 1. Bir şeyin müqabili, əvəzi, cavabı (mükafat, ya cəza). Yaxşılığın qarşılığı. Birinin zəhmətinin qarşılığını vermək
sif. 1. Bir-birinə edilən, birbirinə göstərilən, hər iki tərəfə aid olan. Qarşılıqlı yardım. Qarşılıqlı məhəbbət
sif. Qabağı alına bilməyən, önüalınmaz; labüd. Qarşısıalınmaz nəticələr. Qarşısıalınmaz hadisə
sif. 1. Qocalmış, qoca. Qart qoca. Qart qarı. Qart toyuq. – Ağır yaralanmış o qart canavar; Qəzəblə sıçrayır hey üstümüzə
təql. Bərk, ya kövrək bir şeyi dişlərkən, yaxud qaşınarkən hasil olan səs. Xiyarı qart-qart dişləyib yedi
is. dan. Kəsər alətləri itiləmək üçün daş; bülöv. Dəryazları qart ilə itiləmək. Qart daşı. Mən də qart daşlara verdiyim bu hiss; Bu incə mənadan necə
təql. dan. Anlaşılmaz danışıq səsi, anlaşılmaz danışma, pis danışma (bir dildə). Qart-qurt eləmək. – …Ay qardaşlar, bizlərdə qardaşlıq həmiyyəti yoxdu
is. 1. Dağlıq və ya çöllük yerlərdə yaşayan əyri dimdikli yırtıcı və qüvvətli iri quş; qaraquş. Dağ qartalı
bax qırğıburun(lu). Xanın bütün diqqəti yuxarı başda əyləşmiş qartalburunlu, şahbaz baxışlı, çevik hərəkətli və boy-buxunlu Ömər xanda idi
sif. Qartallar olan, üzərində qartallar uçan, qartal yuvaları olan. Qartallı qayalar. – Al-yaşıl geyinmiş uca dağların; Qartallı qoynundan uzaqlaşmışa
is. Yapıncı; keçədən çoban bürüncəyi. Dünya malından var: sicim çatısı; Patavası, çuxası, həm qartısı
“Qartımaq”dan f.is
f. 1. Qocalmaq. [Sultan bəy:] …Nə axmaq sözdür; necə yəni ərə getmək istəmirsən; evdə qalıb qocalıb qartımayacaqsan ki?… Ü
f.sif. 1. Qocalmış. 2. məc. Təzəliyini, təravətini itirmiş, köhnəlmiş (insan, heyvan, bitki haqqında)
f. Çox qartlaşmaq
f. Bədəninin bir yerini bərk qaşımaq, dırnaqla qart-qart qaşımaq
“Qartlanmaq”dan f.is
qayıd. Bərk qaşınmaq, dırnaqla qaşınmaq
f. bax qartlaşmaq
“Qartlaşmaq”dan f.is
f. 1. Qocalmaq. 2. məc. Gəncliyini, təravətini itirmək; sərtləşmək, qabalaşmaq
f.sif. Qocalmış. Qartlaşmış toyuq
is. 1. Qocalıq. 2. məc. Sərtlik, qabalıq, köhnəlik
is. 1. Sağalmaq üzrə olan yaranın üzündə əmələ gələn köz, qasnaq, bərk qabıq. 2. İnsan və ya heyvanın dərisi üzərindən qopub tökülən qalın kir, quru d
f. Bərkimək, sərtləşmək
“Qartmaqlanmaq”dan f.is
f. 1. Üzü qartmaq bağlamaq, köz tutmaq, qasnaqlanmaq, qasnaq bağlamaq, qartmaqla örtülmək (yara). 2. Çirkdən qabıq bağlamaq, qartmaq bağlamaq
sif. Qartmaq bağlamış, qartmaq örtmüş, qasnaqlı
bax qargülləsi. Qartopu oynamaq. – Qar yağır lopa-lopa; Uşaqlar adamları tez-tez basır qartopa. R.Rza