“Qabardılmaq”dan f.is
məch. Qabarıq hala (şəklə) salınmaq, şişirdilmək
is. [fr.] 1. Əsasən palto və kostyum tikmək üçün əla yun parça növü. 2. Sif. mənasında. Həmin parçadan tikilmiş
sif. 1. Qabarmış, şişmiş, səthi hamar olmayan. Qabarıq şüşə. Qabarıq naxış. // is. Şiş, çıxıntı, ur. 2
sif. Qabarıq şəkildə olan; qabarıq
is. Qabarıq şeyin halı
bax qabardılmaq
[fr.] Bir şeyin ölçüsü, böyüklüyü, həcmi
“Qabarlamaq”dan f.is
f. 1. Qabar olmaq, suluqlamaq. 2. Döyənək olmaq, bərkimək
“Qabarlanmaq”dan f.is
bax qabarlamaq
“Qabarlatmaq”dan f.is
icb. 1. Suluqlandırmaq, qabarlı etmək. 2. Çox sürtməkdən, toxundurmaqdan, əzməkdən bədənin bir yerinin ət təbəqəsini bərkişdirmək, döyənəkləşdirmək
sif. Qabarla örtülmüş; döyənək. Atamın fikri və iradəsi də qabarlı əlləri kimi bərk və möhkəmdi. M.İbrahimov
is. Qabarlı şeyin halı
“Qabarmaq1”dan f.is
1. “Qabarmaq2”dan f.is. 2. is. coğr. Dəniz suyunun səviyyəsinin vaxtaşırı olaraq qalxması, artması hadisəsi
f. Qabar əmələ gəlmək, qabar olmaq. Var ol, bala, yorulsa da, qabarsa da əl; Bir daş üstə bir daş qoya gərək hər insan
f. 1. Yüksəlmək, qalxmaq, daşmaq. Dağlarda qarlar əriyincə, çayların suyu qabarırdı. Dənizin sakit səthi ehmalca qabardı
is. Qabarıq, suluq, döyənək
1. “Qabartmaq”dan f.is. 2. sif. Çıxıntılı, qabarıq. Qabartma naxış. Qabartma yazı. // Qabarıq şəkillərdən, naxışlardan ibarət
f. 1. Qabarıq hala salmaq, şişirtmək, köpürtmək. 2. Yüksəltmək, yuxarıya qaldırmaq, daşdırmaq. Külək dənizin suyunu qabartdı
sif. Qabartmaları, qabartmalar şəklində bəzəyi olan. Yan divarlardan birisində … güzgülər vurulmuşdu; o birisində zərif naxışlı əlvan qabartmalı taxça
sif. Yunu qaba olan, yunu zərif olmayan. Qabayunlu qoyun
is. 1. Bir şeyin üstünü örtən sərt örtü. Ağacın qabığı. Yumurtanın qabığı. Qoz qabığı. – Mağaranın içi yumşaq ağac qabıqları ilə döşənmişdi
“Qabıqlanmaq”dan f.is
f. 1. Qabıq bağlamaq, qabıq tutmaq. Fındıq hələ qabıqlanmayıb. 2. Qat-qat soyulmaq, qat-qat qopmaq. 3
sif. Qabıqla örtülü olan, qabığı olan (meyvə və s.). // Qılaflı. Qabıqlı böcək
is. bot. Əkin yerlərində və yamaclarda bitən alaq otu
sif. Qabığı olmayan (meyvə və s.); üstündə qabığı olmayan, qabıqla örtülü olmayan; qılafsız. Qabıqsız və sümüksüz böcəklər (yumşaqbədənlilər)
is. zool. Bitkilərin qabığını yeyən ziyanverici (böcək)
is. anat. 1. Fəqərələri döş sümüyü ilə birləşdirən qövsşəkilli sümük. İnsanın yeddi cüt yuxarı və beş cüt aşağı qabırğası vardır
sif. anat. Qabırğaların altında olan. Qabırğaaltı ət
sif. anat. Qabırğaların arasında olan. Qabırğaarası əzələ
is. Kiçik qabırğa
sif. 1. Qabırğası olan. 2. Qabırğa kimi çıxıqları, yanları olan (qab və s.). 3. məc. Kök, ətli-canlı, yekə, dolğun, sağlam
is. dan. Uzanmış halda edilən söhbət. Gecə hava durğun və isti olduğundan, yataqlarını eyvanda yanyana döşəyərək, bir neçə saat qabırğasöhbəti etdilər
sif. [ər.] 1. İstedadlı, qabiliyyətli, hər şeyi tez qavrayan zehinli, zəkalı. Qabil uşaq. Qabil tələbə
is. [ər.] 1. İstedad, fitri zəka; bir şeyi tez qavrama, tez mənimsəmə bacarığı. Musiqiyə qabiliyyət. Onun riyaziyyat elmlərinə qabiliyyəti böyükdür
sif. 1. Qabiliyyətli, istedadlı, bacarıqlı, zehinli. Qabiliyyətli uşaq. Qabiliyyətli tələbə. Qabiliyyətli usta
sif. Qabiliyyəti, istedadı, bacarığı olmayan; istedadsız, bacarıqsız. Qabiliyyətsiz adam. – [Kor kişi] … günəşin işığına baxa bilməzdi
is. Qabiliyyəti, istedadı, bacarığı olmama; istedadsızlıq, bacarıqsızlıq. Bu işdə onun qabiliyyətsizliyi meydana çıxdı
“Qabilləşmək”dən f.is
f. Daha da qabil olmaq, qabiliyyəti, istedadı, bacarığı artmaq. // Məharətli olmaq, ustalaşmaq, kamilləşmək
is. Qabil olma; istedadlılıq, bacarıqlılıq, mahirlik. [Növrəstə:] Yox, qabillikdə iş yoxdur. Mollaxanada köhnə qayda ilə, köhnə əlifba ilə dərs verird
is. dan. Yarpağının içində süd kimi ağ maye olan bir bitki; qabsındıran, kasasındıran
is. Qulpsuz və ya qulplu qapağı olan kiçik qazança. □ Qablama qazan – kip qapağı olan qazança. [Qoçu Heybətin] çox gülünc görünüşü vardı
“Qablamaq”dan f.is
f. 1. Qoymaq, kip qoymaq. Qazanın qapağını qablamaq. 2. Yerbəyer etmək, yerləşdirmək; qayda ilə bir şeyin içinə qoymaq, yığmaq