is. köhn. Keçmişdə: varlıların qoçu saxlaması, qoçulara arxalanması. // Qoçuluq etmə, qoçuluqla məşğul olma; xalqı tədhiş edib əziyyət vermə; qoçuları
is. köhn. Qolçomaqlıq, qolugüclülük, zorakılıq. // Qoçuların başlı-başınalığı. Doğrudan da, mədənlərdə oğurluq, qoçuluq gündən-günə artırdı
is. etnoqr. Keçmişdə: arasıkəsilmədən yağış yağdıqda kənd uşaqlarının toplaşıb həyət-həyət gəzərək nəğmə oxuma mərasimi və bu mərasimdə oxunan nəğməni
is. Eşşəyin balası (bəzən söyüş yerində işlənir). Qoduq hürkəndə anasından qabaq düşər. (Ata. sözü)
“Qoduqlamaq”dan f.is
f. Bala doğmaq, balalamaq (eşşək haqqında)
dan. “Qoduqlanmaq”dan f.is
f. dan. Birinin qabağında kiçilmək, alçalmaq, yaltaqlanmaq
is. dan. Dustaqxanaya zarafatla verilən ad. Qumru kənd soveti milisini çağırıb, … [Xuduşu] qoduqluğa saldırdı
is. Kiçik, yağlı və ya yağsız, südlü girdə çörək; kökə. Yağlı qoğal. – Mehmanlara hazır elə min dürlü naharı; Ver küncə qoğalı
is. 1. Biri ilə qohumluq əlaqəsi olan adam. Yaxın qohum. Uzaq qohum. Ata tərəfindən qohum. – Hazırda mən öz qohumlarım və öz elim ilə bərabər cəbhəyə
top. [qohum və ər. əqrəba] Qohumlar. [Xortdan:] Qohuməqrəba yığılıb onu evdən qovdular, qaldı küçədə
top. Qohumlar, əqrəba. Kimim vardır qohum-qardaş el olsun; Qərib öldüm, bikəs öldüm, yad öldüm. M.V.Vidadi
bax qonum-qonşu. Mirzə Kələntəri həyətdə görməyən qohum-qonşu təəccüblə ondan soruşdular. S.Rəhimov. Qohum-qonşu qadınlarla görüşmək Büləndi çox yormu
bax qohum 1-ci mənada. Hacı Abtalıb istəyir səninlə qohum-quda olsun. H.Sarabski
is. [qohum və fars. …baz] Öz qohumlarını həddindən artıq sevən adam; öz qohum və yaxın adamlarının mənafeyini ictimai mənafedən yüksək tutan, yalnız o
is. Öz qohum-qardaşını həddən artıq sevmə; yalnız öz qohumlarının yaxın adamlarının mənafeyini güdmə, birinci növbədə onların xeyrini nəzərdə tutma
sif. Öz qohumlarını, öz yaxın adamlarını çox sevən, onların qeydinə qalan. Qohumcanlı adam
is. Öz qohumlarını, öz yaxın adamlarını çox sevmə, onların qeydinə qalma
“Qohumlaşdırmaq”dan f.is
f. Qohum etmək, yaxınlaşdırmaq
“Qohumlaşmaq”dan f.is
f. 1. Əslində qohum olmayıb, sonradan bir-birinə qız verib almaqla qohum olmaq. [Məhərrəm bəy:] Mən özümü çox xoşbəxt hesab edərdim ki, sənin ilə qohu
sif. Qohumları olan. Yarı az sevirəm qohum-qardaşdan; Qohumlu bəxtəvər, gözüm yoldadır. Ə.Cavad
is. 1. Ən yaxın əcdad ümumiliyi əsasında insanlar arasında əmələ gələn münasibət; əqrəbalıq. Yaxın qohumluq
[qohum və fars. …pərəst] bax qohumbaz
bax qohumbazlıq
is. zool. Qiymətli dərisi (xəzi) olan bir heyvan
bax qoxumaq. Alnını aydınlıq öpərək oxşar; Gül-çiçək qoxar gül yanağın sənin! A.Şaiq. Çiçəklər, otlar, güllər bahar günəşinin ilıq şüası altında ruhla
is. Maddələrin buruna təsir etmə xassəsi, burunla hiss olunan şey; iy. Tənbəki qoxusu. Çiçəklərin gözəl qoxusu
“Qoxulamaq”dan f.is
f. 1. Burunla nəfəs çəkərək, bir şeyin iyini almaq, iyini duymağa çalışmaq. Gülü qoxulamaq. 2. məc. Yoxlamaq, öyrənməyə, tanımağa, bilməyə çalışmaq
bax qoxutmaq
“Qoxulanmaq”dan f.is
f. İylənmək, iy vermək
sif. Müəyyən iyi olan. Bənövşə qoxulu yardan ayrılan; Gündə yasa batar, günü zar olar. M.P.Vaqif
“Qoxumaq”dan f.is
f. 1. Müəyyən iy vermək. Bu yerlərdə müşkü ənbər qoxuyur; Nazlı dilbər gəzən yerdir bu yerlər. Aşıq Kərəm
sif. İylənmiş, üfunətli. Qoxumuş pendir. Qoxumuş meyvə. – Yolun üstündə qoxumuş bir köpək cəmdəyi düşmüşdü
sif. Heç bir qoxusu olmayan, heç bir iy verməyən. Qoxusuz çiçək. Dadsız və qoxusuz meyvə. Qoxusuz dərman
“Qoxutmaq”dan f.is
1. t-li. Bir şeyi çox saxlayıb iyləndirmək, köhnəltmək, çürütmək. 2. t-siz. Qoxu vermək, iy yaymaq, üfunətlənmək
is. 1. İnsan bədəninin, çiynin başından barmaqların ucuna qədər olan iki üzvündən hər biri. Sağ, sol qol
[ing.] idm. 1. köhn. Futbol, xokkey, su polosu və s. oyunlarda oyunçuların topu vurub keçirdikləri qapı, yaxud ayrılmış yer
zərf Qucaqlaşaraq, qollarını bir-birinin boynuna salaraq. □ Qolboyun olmaq – qucaqlaşmaq. Dur, qolboyun olaq fürsət var ikən; Nə qəmə, qüssəyə batmaq
top. 1. Ağacın böyük və kiçik şaxələri. Hündür, dümdüz şam ağaclarının qol-budaqları üşüyürmüş kimi qar ləpələri altında titrəşirdi
sif. Böyük şaxələri, budaqları olan. İçimdə bir qəzəb baş qaldırır; qol-budaqlı ağacların bu mütiliyinə; qüvvət qarşısında bu acizliyin
is. Bədənin qol və qabırğalar olan hissəsi. □ Qol-qabırğasını əzmək (qırmaq, qırıb tökmək) – döymək, əzişdirmək, kötəkləmək
is. 1. bax qanad 1-ci mənada. 2. Şaxə, qol-budaq. Ot saçaqları sallanan bir təpədə iri qol-qanadı qurumuş bir ağac vardı
is. Əl-ayaq, ətraf üzvlər. Qolqıçını əzmək. – Tərlan hər gündə döyərdi Laçını; Sındırardı yazığın qol-qıçını