bax quq-qu
1. “Quğuldamaq”dan f.is. 2. is. Göyərçinin çıxardığı səs
f. Göyərçin kimi səs çıxarmaq. Göyərçin quğuldayır
təql. Quqqu kimi quşların çıxardığı səs
təql. Xoruz banlaması, xoruzun çıxardığı səs. Gördü ki, bir xorusirənginmu; Eyləyir bir ağacda quq-qulu-qu
is. zool. Adətən özünə yuva tikməyib, özgə quşların yuvasında yumurtlayan, boz, çil-çil, uzunquyruq meşə quşu
“Quqquldamaq”dan f.is
f. 1. Quq-qu səs çıxarmaq. Turac quqquldayır. Alabaxta quqquldayır. 2. Xoruz kimi səs çıxarmaq, banlamaq, quq-qu eləmək
“Quqquldaşmaq”dan f.is
qarş. Ağız-ağıza verib quqquldamaq
is. Turac, alabaxta kimi quşların çıxardığı səs
is. məh. 1. Bütöv çıxarılmış qoz içi, ləpələri ayrılmamış qoz. 2. Bütöv halda çıxarılmış nar içi
is. məh. Açılmamış qızılgül; qönçə
is. 1. Qədim dövrlərdə: müharibədə əsir tutulub satılan adam. Neçə qul azad elədim; Qəsd etmədim cana, Nigar! “Koroğlu”
is. Tənha yerlərdə və qaranlıqda vahiməyə düşən adamın gözünə canlı kimi görünən qorxunc xəyal; qulyabanı
top. Nökərlər, xidmətçilər. [Hacı Murad:] …Yanında qul-qaravaş ilə qonaqlığa gedəndə, cəmi arvadlar ona həsrət aparacaqlar
is. məh. Açıq-sarı rəngli at. Qula madyan
is. 1. bax qırxayaq 1-ci mənada. 2. məc. dan. Hər kəsdən söz bilməyə, söz çəkməyə çalışan adam; xəbəraparan, casus
is. 1. İnsan və heyvanlarda eşitmə orqanı. Qulağı ağrımaq. Qulaq həkimi. – Nəvəsi onun … burnundan, qulağından yapışır, boğazının altını qıdıqlayır
1. sif. anat. Qulağın alt tərəfində, ya yanlarında olan. Qulaqaltı vəzi. 2. is. bax qulaqbalışı. Kosanın qaralmış kirli qulaqaltısı otaqcanın ortasına
is. Qulağın dal tərəfi. ◊ Qulaqardına vurmaq (vermək) – qulaq asmamaq, qəsdən fikir verməmək, özünü eşitməməzliyə, bilməməzliyə qoymaq
is. Yatarkən qulaq altına qoyulan kiçik yastıqca
sif. Qulaqları batıracaq qədər bərk, şiddətli, gurultulu. Qulaqbatırıcı səs. Qulaqbatırıcı gurultu. – Kənddə qulaqbatıran bir haray vardı
is. dan. Yüngül tənbeh, yüngül cəza. [Dayısı Nadirə:] Bacıoğlu, görünür, qulaqburması yadından çıxıb, ha? – deyə altı il əvvəl döyüldüyünü xatırlatdı
is. Kiçik qulaq. Balığın ürəyi iki kameradan: qulaqcıq və qarıncıqdan ibarətdir. Cəbrayılbəyli
is. dan. 1. Sərt olmaq üçün itlərin qulaqlarını kəsməklə məşğul olan adam. İt qulaqkəsəndən qorxar. (Ata
“Qulaqlamaq”dan f.is
f. dan. Qulağından tutmaq. Qısraq şeydir, öküz deyil ki, qulaqlayıb cütə qoşasan. S.Rəhimov. // Bərk yapışıb buraxmamaq
“Qulaqlaşmaq”dan f.is
qarş. 1. Bir-biri ilə xəlvəti danışmaq, pıçıldaşmaq. …Urmi və Xoy konsulları da onlarla tez-tez danışır və qulaqlaşırdı( lar)
sif. 1. Qulaqları olan (bax qulaq 2-ci mənada). Sifətini qulaqlı papaq altında gizlətmiş dəmiryolçu qarşımdan ötürdü
is. 1. İsti papağın qulağı örtən hissəsi, habelə şaxtadan qorunmaq üçün qulaqlara keçirilən isti qalpaq, yaxud qulaqları örtən örtü
sif. 1. Qulağı, yaxud qulaqları olmayan, qulaqları kəsilmiş. Qulaqsız it. 2. Qulağı, qulaqlığı olmayan
zərf Ötəri, əhəmiyyət vermədən. Hərdənbir qulaqucu oğlunun söhbətini eşidən Maral burada Züleyxanın dadına çatdı
is. Həmsöhbət. Nigar xanım dedi: – Gərək Telli xanımı Çənlibelə mənə qulaqyoldaşı gətirəsiniz. “Koroğlu”
is. Qədim zamanlarda: qul, kölə, nökər, xidmətçi (oğlan). Bir neçə dəqiqə keçəndən sonra qulamlar İlyası aralığa alıb gətirdilər
bax qulun. [İskəndər xan:] Görəsən genə nə olubdur ki, kişi qulan kimi bağırır… N.Vəzirov. Otlayıb doymuş bir qulan başını dik tutaraq, uzaqlara baxır
is. Qoşqu ləvazimatının hamısı. ◊ Nə qulan-quşqun – bir şeyin, bir hərəkətin daha möhtəməl, daha təbii olduğunu bildirir
bax qulunca
is. bot. Bişirilib yeyilən zoğlu yabanı bitki. Bacı və qardaş ətəklərinə yığdıqları qulancarı yerə töküb … oturdular
is. [qul və fars. beçə] köhn. 1. Kiçik qul. 2. Keçmişdə təvazö üçün özünə, yaxud öz uşaqlarına işarə olaraq deyilirdi
bax qulyabanı. Və belə gülünc bir zamanda, belə qulbiyabanı bir insanların tarixini yazmaq üçün, əhval və ətvarını təsvir etmək üçün məgər Molla Nəsrə
“Qul” söz. oxş. Nola əgər gəhi sorasan halımı, çu mən; Bir qulcuğazınam sənin, ey padşahcığım. Kişvəri
is. tar. Quldarlıq cəmiyyətində: qullara sahib olan adam
is. tar. Qullara, kölələrə sahib olma, köləlik əsasında qurulma. Quldarlıq cəmiyyəti. Quldarlıq quruluşu
is. 1. Quldurluqla məşğul olan adam; çapqınçı, yolkəsən, soyğunçu. Quldur dəstəsi. – Çar jandarmeriyası və çar polisləri Bakı şəhərini … qarətçilərə,