f. Turş olmaq. Alçadan ağzım turşaldı
“Turşaltmaq”dan f.is
f. 1. Turş etmək. 2. “Üzünü”, “üz-gözünü” və s. sözlərlə məc. – narazılıq, məmnunsuzluq əlaməti olaraq üz-gözünü yığmaq, büzüşdürmək, qaşqabağını tökm
sif. [fars.] 1. Dadı həm turş, həm də şirin olan; meyxoş. Turşaşirin nar. // is. Belə dadan içki, maye
is. [fars.] Turş dadan, uzunsov yarpaqları olan yeyilən göyərti. İki dəstə turşəng. Dovğaya turşəng tökmək
is. bot. Bütün il boyu tökülməyən gümüşü-yaşıl rəngli yarpaqları olan zərif kol bitkisi
“Turşlaşdırmaq”dan f.is
f. Turş hala salmaq, turş etmək
“Turşlaşmaq”dan f.is
f. Turş olmaq, turş hala gəlmək, turşumaq
is. 1. Turş şeyin halı; turş dad, turş dadma. 2. məc. Narazılıq, inciklik. …[Qonaq] elə ki balaca bir turşluq sezdi, daha onun üçün hər şey qurtardı
sif. Azacıq turş dadan; turştəhər. Turşməzə nar. Turşməzə dovğa. – [Hümmətəli] həmişə cibini meyvə qurusu ilə, turşməzə konfetlərlə doldurar, rast gəl
is. Turşməzə şeyin halı; turşməzə dad, turşməzə dadma
is. Müalicə sularından birinin adı (Şuşada Turşsu deyilən bulağın adından)
is. 1. İçi doğranmış sarımsaq, bibər, göyərti və s. ilə doldurulub sirkəyə qoyulan badımcan, bibər, göy pomidor
is. İçi doğranmış sarımsaq, bibər, göyərti və s. ilə doldurulub sirkəyə qoyulan badımcan
is. Qızardılmış ət, soğan, şabalıd və albuxaradan ibarət plov xuruşu (qarası). Turşuqovurma bişirmək
sif. Xuruşu (qarası) turşuqovurmadan ibarət olan (plov haqqında). [Səriyyə:] Mənim plovum Adilin çox xoşuna gəlirdi
sif. Turşusu olan, turşu ilə bişirilən, turşu ilə yeyilən. [Məşədi Səməd:] Hələ bunun turşulu dolması var
is. Turşu (1-ci mənada) hazırlamaq üçün. Turşuluq badımcan
“Turşumaq”dan f.is
f. 1. İstidən, çox qalmaqdan və s. səbəblər üzündən qıcqırıb xarab olmaq, şişib qoxumaq. Qatıq turşuyub
f.sif. 1. İstidən, çox qalmaqdan və ya başqa səbəbdən qıcqırmış, qıcqırıb xarab olmuş, şişib qoxumuş
“Turşutmaq”dan f.is
f. 1. Turşumasına səbəb olmaq; qıcqırtmaq. Qatığı turşutmaq. Südü turşutmaq. 2. “Üzünü “, “üz-gözünü” və s
sif. xüs. Turşu təsir etməyən. Turşuyadavamlı materiallar. Turşuyadavamlı qablar
is. Turşuyadavamlı şeyin halı. Materialların turşuyadavamlılığı
bax narınc. [Əmrah:] Alması, heyvası, narı, turuncu; Payız yaxşı olur qora bağları. “Əmrah”
bax narıncı
[alm. Tusche] Xüsusi surətdə hazırlanmış qara və ya başqa rəngli sulu boya (çertyoj, rəsm çəkmək və yazmaq üçün)
[alm. Tusch] Bir təntənə münasibətilə (birisinin şərəfinə düzəlmiş məclisdə, birini təbrik zamanı, mükafat veriləndə və s
1. is. Qabaq, qarşı, ön, qənşər. Arvad çay verdikdən sonra [ərinin] tuşunda stulda oturdu. Ə.Vəliyev
is. və sif. Nişanı tuş vuran, nişanı düz vuran, mahir atıcı (nişançı), sərrast atıcı
is. 1. Nişanalma, nişanlama, qarovullama. 2. sif. bax tuşatan, tuşvuran. [Qoca:] Belə tuşqul atıcı mən görməmişəm, qarovullamağı da çox uzaq çəkmədi,
“Tuşqullamaq”dan f.is
bax tuşlamaq. Alı tutduğu işin nəticəsini fikirləşmədən bu dəfə həmən yasavulu tuşqulladı. M.Hüseyn
“Tuşqullanmaq”dan f.is
bax tuşlanmaq. [Oğulun] enli kürəklərinə tuşqullanan (f.sif.) tapançanı kaş anasının ürəyinə sıxaydılar
“Tuşlamaq”dan f.is
f. 1. Nişan almaq, nişanlamaq, tuş qarovullamaq, hədəfə yönəltmək. Yaşar haman saat tüfəngi [qurda] tuşlayıb çaxdı
“Tuşlanmaq”dan f.is
məch. Nişan alınmaq, nişanlanmaq, tuşqullanmaq, yönəldilmək. [Səfər:] Stolun üstündə parlayır naqan; Düz mənə tuşlanır bu ara lülə
is. Ağ, qara növləri olan xırda, şirəli meyvə və onun ağacı (ağ tut şirin, qara tut isə turşməzə olur)
is. 1. Bir şeyin tutulacaq yeri; dəstə, qulp, tutqac. Pəri nənənin qılçaları titrədi, o, qapını tutacağından çəkdi
bax tutalım ki. [Məmmədhəsən əmi Məşədi Oruca:] İndi mən gedib, tutaq, ziyarət edib gəlmişəm evimə, sən nə deyirsən, gəlməzsən mənim görüşümə?… C
“Tutaqlaşmaq”dan f.is
bax tutaşmaq. Xırmançıların gəldiyini görən Alo ürəklənərək özünü qaratikan kollarının başından tulladı
ara s. Deyək ki, fərz edək ki, belə hesab edək ki. Tutalım, çox ağıllı tacirsən; İş aparmaqda xeyli mahirsən