sif. 1. Müəyyən vaxtı və müddəti nəzərdə tutan; müddətli. Vədəli borc. 2. Bir yerə müəyyən vaxtda dəvət olunmuş, dəvətli
sif. 1. Müəyyən vaxtı, müddəti olmayan; müddəti, vaxtı təyin edilməmiş; müddətsiz, daimi. Vədəsiz pasport
is. [ər.] Sözünün üstündə durma; borcunu, təəhhüdünü yerinə yetirməkdə möhkəmlik; səbat, etibar. Gördük bəyü bəyzadələrin yoxdu vəfası; Çox-çoxdu cəfa
sif. [ər. vəfa və fars. dar] şair. Vəfalı, dostluğunda sabit və sədaqətli olan, dostunu unutmayan. Ey dilbəri-dildarım, sənsən əbədi yarım; Vey yari-v
is. Vəfalılıq, dostluqda səbat və sədaqət. [Vaqif İrakli xana:] İnşallah, bundan sonra da sədaqət və vəfadarlığımızda paydar olarıq
sif. Dostluğunda, məhəbbətində sadiq, möhkəm, sabit, etibarlı, sədaqətli. Vəfalı yoldaş. – Vəfalı dost yad olmaz, görməsə yüz il səni
is. Dostluqda, məhəbbətdə möhkəmlik, sabitlik; sədaqət, etibar
sif. Dostluqda, məhəbbətdə sabit və möhkəm olmayan; vəfası olmayan; sədaqətsiz, etibarsız. Nə qədr təndə canım var, işim fəğan olacaq; Vəfasız oldu mə
is. Dostluqda, məhəbbətdə sədaqətsizlik, səbatsızlıq, etibarsızlıq. [Nurəddinin] içərisindən xəbəri olmayan adamlar onun belə lal durmasını vəfasızlıq
is. [ər.] Ölmə, ölüm. Ancaq bir nəfəri Mirzənin vəfatı yandırdı. O adam usta Zeynal idi. Ə.Haqverdiyev
bağl. klas. Və əgər. Gər dərd vəgər dəva sənindir; Hakim sənsən, riza sənindir. Füzuli
nida [fars.] Bəh, bəh-bəh, əcəb, pah. Mərhəbalar! Vəh, nə əncam etdi, amma millət a! M.Ə.Sabir. // Ba x vah
bax vəhhabi
bağl. [fars.] O halda ki, halbuki. [İkinci qadın:] Vəhalonki savadsız qadınlar üçün savad kursları açıb, tamam savadsız qadınları savadlandırırıq
is. [ər.] Dini ehkama görə Allahın birliyi və varlığı
is. [ər.] 1. Birlik, bütövlük, bölünməzlik. [Dəmirov] bilirdi ki, qüvvət vəhdətdədir. S.Rəhimov. 2. Ümumilik, eynilik, tam oxşarlıq
is. [ər.] İslamda başlıca ehkamı vahid Allaha səcdə etməkdir
is. XVIII əsrin sonlarında Mərkəzi Ərəbistanda yaranmış dini-siyasi cərəyan
is. [ər.] Əsli-əsası olmayan fikir; xəyal. // Yersiz qorxu, vahimə, şübhə. Gözü qəmzən gəlib can qəsdinə, amma budur vəhmim; Düşə nahəq yerə qanlar ik
bax vahimə. Meşənin vəhməsi Pəri xanımı götürdü. Ürəyinə qorxu düşüb çıxdı çinar ağacına. (Nağıl). □ Vəhmə basmaq – bax vahimə basmaq (götürmək, bürüm
“Vəhmələndirmək”dən f.is
bax vahimələnmək. [Ana] hərarətli dodaqları ilə gurultudan vəhmələnən uşağının ağlar gözlərini öpərkən, başına ağır bir şey dəydi
bax vahiməli. Evdə nəyinsə intizarını çəkən vəhməli bir sükut vardı. Ə.Əbülhəsən
sif. [ər. vəhm və fars. …nak] Qorxaq, vahiməyə düşən, şübhəyə düşən, vahiməyə, xəyala uyan
sif. [ər.] Vəhşi, yabanı, əhliləşməmiş. Ətrafını teyrü vəhş almış; Vəhşət onu bir hisarə salmış. Füzuli
is. [ər.] 1. Vəhşilik, mədəniyyətsizlik. [Məşədi bəy:] Yəqin sənin də bacın vəhşilərlə pəncələşməkdən yorulub, özünü yandırıb
sif. [ər. vəhşət və fars. əfza] klas. Dəhşəti (vəhşəti) artıran, insanı dəhşətə gətirən. Hicrətdən ta bu günə qədər din və iman xatirinə elə işlər gör
sif. Qorxulu, dəhşətli. [Münəccimbaşı:] Nə lazım olmuşdu ki, belə vəhşətli xəbəri … verib, bu qalmaqala səbəb ola
sif. 1. İbtidai halda olan, ibtidai mədəniyyət pilləsində olan; ibtidai. Vəhşi tayfalar. İnsanlar vəhşi halında yaşadıqları zaman
zərf və sif. Vəhşi kimi; amansızcasına, azğıncasına. Vəhşicəsinə öldürmə. Vəhşicəsinə hərəkət. Vəhşicəsinə rəftar
“Vəhşiləşmək”dən f.is
f. Vəhşi halına gəlmək
is. 1. Vəhşi heyvanın halı, vəziyyəti, xassəsi. Pələngin vəhşiliyi. 2. Vəhşi hərəkət, azğınlıq, qudurğanlıq
sif. [ər.] Vəhşi xasiyyətli, vəhşi, mədəniyyətsiz, çox qaba, azğın
[ər.] bax vəhşicəsinə. Vəhşiyanə hərəkət
is. [ər.] Vəhşilik. Lənət olsun o günə ki, maarif və mədəniyyət qapıları bizim üzümüzə bağlanıb, bizi cəhalət və vəhşiyyət vadisində sərgərdan qoydu
is. [ər.] İslam dini etiqadına görə, bir fikir və ya hökmün Allah tərəfindən peyğəmbərə ilham olunması, çatdırılması, verilməsi
is. [ər.] 1. Bir işi görmək üçün birisinə verilən hüquq; vəkillik. Mələkənin hüzuruna göndərilən heyətə geniş vəkalət verilmişdir
zərf [ər.] Vəkalət yolu ilə, vəkalətlə
is. [ər. vəkalət və fars. …namə] Vəkillik kağızı; birinin bir işi görmək üçün vəkil olduğuna dair vəkil edən şəxs və ya idarə tərəfindən verilən sənəd
is. [ər.] 1. Vəkalətə əsasən iş görən şəxs. [Səkinə xanım:] Mənim bu saatda nə atam var, nə anam, nə qardaşım; özüm öz vəkiliməm
is. Vəkilin gördüyü iş, vəkil vəzifəsi. □ Vəkillik etmək – 1) vəkil sifəti ilə məhkəmədə və s.-də başqasının işini aparmaq; 2) başqasının əvəzinə danı
is. [ər.] Baş vermiş hadisə, macəra, qəziyyə
is. [ər.] İslamiyyətdə: dini məqsədlə bir şəxs tərəfindən hər hansı bir iş üçün təxsis edilən və ya bağışlanan mal-mülk, pul və s
is. [ər.] Vəqf olunmuş şeylər – mal, mülk, pul və s. (bax vəqf)
[ər.] bax vəqfnamə
is. [ər. vəqf və fars. …namə] Bir vəqfin şərtlərini və idarə olunma qaydalarını müəyyən edən sənəd (bax vəqf)
[ər.] bax vaxt