“Yarıtmaq”dan f.is
f. 1. Görməli olduğu və ya tapşırılmış bir işi qənaətbəxş, kifayətləndirici dərəcədə yerinə yetirmək
sif. Bir iş üçün əlverişli və münasib olmayan, yaxud tapşırılan və ya görməli olduğu bir işi lazımınca, qənaətbəxş surətdə yerinə yetirə bilməyən (yax
is. Yarıtmama; tapşırılan işi lazımınca və layiqincə yerinə yetirməmə. // Verilən tələbləri təmin etməmə; yararsızlıq
sif. Tamamilə tox olmayan, doyunca yeməyən (çox vaxt “yarıac” sözü ilə birlikdə işlənir)
bax yarımuçuq
zərf və sif. Bədəninin yuxarı hissəsi bir qədər dik və bir şeyə söykənmiş vəziyyətdə. Yarımuzanmış halda oxumaq
sif. Tam yetişməmiş, bir az yetişmiş
sif. Tam yetkin olmayan
sif. Tam ayıq olmayan, mürgüləmə halında olan, yuxulamaq üzrə olan, yaxud hələ tamamilə yuxudan ayılmamış
sif. Azca yumşaq, yaxud oturacağı yumşaq, söykənəcəyi isə bərk olan. Yarıyumşaq divan. Yarıyumşaq stul
sif. Tam yumulu olmayan, azacıq yumulu. Yarıyumulu göz. – Nadir … gözünü yarıyumulu (z.), yarıaçıq saxlayıb … Aya tərəf baxmağa başladı
zərf Çox ciddi olmayaraq, qismən zarafatla (adətən “yarızarafat, yarıciddi” şəkildə). Yarızarafat demək
bax yarızarafat
sif. Yarı, sevgilisi olan. Gözüm görür, yarlı yarın dindirir; İstərəm ki, səndən kamım alım, yar! Aşıq Abbas
bax yar-yaraqlı. Niftalı koxa … həmişə biçinçilərə baş çəkməyə gələndə burada uzanıb dincələrdi. İndi də həmişəki kimi elə yarlı-yaraqlı palazın üstün
bax yar-yaraşıqlı. Gözəlin büllur tək gərək bədəni; Eyləyə özünə heyran görəni; Yarlı-yaraşıqlı boyu, gərdəni; Nə uzun, nə gödək, miyanə gərək
bax yar-yoldaşlı
is. 1. tar. Qızıl Orda xanlarının, özlərinə tabe olan ayrı-ayrı yerlərin idarəsinə aid fərmanı. 2. Malların və ya başqa bir şeyin üstünə yapışdırılan
is. klas. Dostluq, yoldaşlıq; məhəbbət, sədaqət. Əzmi-kuyində könül yarlıq istər bizdən; Əlimizdən nə gəlir xeyri-duadən qeyri
1. “Yarmaq”dan f.is. 2. is. Dingdə döyülmüş dən. Buğda (arpa) yarması. Bir az yarma çək. – Axşam, lampa işığında Telli əl dəyirmanı ilə yarma çəkirdi
sif. 1. Yarıq. Qolu yarma köynək. Yarma cibli şalvar. 2. B ax yarmaça 1-ci mənada. Yarma odun
is. Yarmadan bişirilmiş dəmyə
is. 1. Yarılmış, ikiyə ayrılmış odun parçalarından hər biri. Yarmaçalardan ocağa qoy. Meşədən bir yük yarmaça gətirdi
“Yarmaçalamaq”dan f.is
f. İki yerə bölmək, yarmaça halına salmaq; yarmaq, parçalamaq. Kötüyü yarmaçalamaq
“Yarmaçalanmaq”dan f.is
məch. Yarmaça halına salınmaq, ikiyə böldürülmək; yardırılmaq, parçaladılmaq
“Yarmaçalatmaq”dan f.is
icb. Yardırtmaq, parçalatmaq, yarmaça etdirilmək. Ağacı yarmaçalatdım ki, tez qurusun
is. Yarma ilə düyüdən bişirilən çilov. Yarmaçilova yarmaaşı da deyilir
f. 1. Bir şeyi zərbə ilə vurub ortadan uzununa aralamaq, bölmək, parçalamaq. Odunu yarmaq. Ağacı yarmaq
“Yarmalamaq”dan f.is
f. 1. Dəni iri üyütmək, üyüdüb yarma etmək, yarma halına salmaq. Buğdanı əl dəyirmanında yarmalamaq. 2
“Yarmalanmaq”dan f.is
məch. 1. Yarma halına salınmaq, iri üyüdülmək. 2. Doğranmaq, yardırılmaq (odun)
“Yarmalatmaq”dan f.is
icb. 1. Yarma halına saldırmaq. 2. Doğratmaq, yardırmaq, parçalatmaq
sif. Yarma üçün yarayan, yarma üçün ayrılmış. Yarmalıq buğda
[alm.] İlin müəyyən vaxtlarında və müəyyən yerlərdə vaxtaşırı düzəldilən bazar. Beynəlxalq yarmarka. – [Ağa Qurban:] Keçən il getmişdim Nijni yarmarka
is. Dağda, qayada, düz yerdə, yaxud ağacda yarıq yer. Yarnağa su doldu. Yarnağa düşdü
[rus.] k.t. Toxumların böyüməsini və yetişməsini sürətləndirmək, məhsuldarlığını artırmaq üçün onların səpindən qabaq xüsusi surətdə işlənməsi (yarovi
bax yarpaqvari
sif. Yarpağının üzəri tükcüklərlə örtülmüş bitkilərin ümumi adı
is. 1. Ağac və s. bitkilərin yastı və cinslərinə görə müxtəlif şəkildə olan yaşıl rəngli tənəffüs orqanı
is. zool. Bitkilərin yarpaqlarına ziyan verən cücü
bax yarpaqbükən
“Yarpaq”dan kiç
is. zool. Bitkilərin yarpaqlarını və cavan budaqlarını yeyən cücü
“Yarpaqlamaq”dan f.is