icb. 1. bax əmizdirmək. Uşağı əmizdirtdinmi? 2. Əmməsinə imkan vermək. İnəyi əmizdirtdi
“Əmizmək”dən f.is
bax əmizdirmək
is. [ər. “mülk” söz. cəmi] 1. Mülklər (torpaq, əkin yerləri, malikanə və s.). [Mirzə Kərim:] Dövlətlilərin mal, əmlakı keçir ümum camaat ixtiyarına
is. Yenicə ota düşən və eyni zamanda anasını əmən quzu, keçi. Əmliklər çəkdirəm şişə; Bir ağır yığnağım ola! “Koroğlu”
[ər.] 1. bax amma. Şeir bir zivərdir, əmma biz kimi naqislərə; Ol ki naqisdir, onu möhtaci-zivər qılmamış
is. [ər.] Bəzi Şərq ölkələrində: sarınmış uzun ağ parça, yaxud tirmə zolağından ibarət baş geyimi; sarğı; çalma
[ər. əmmamə və fars. …dar] bax əmmaməli. [Baş nazir:] Bu əmmamədarlar hamıdan bədtərdirlər. P.Makulu
1. sif. Başında əmmamə olan. Bunlar keçəndən sonra əmmaməli həşəratı nə eləyək? C.Məmmədquluzadə. Mənim əmmaməli yoldaşım birdən ucadan müsəlmanca səs
“Əmmək”dən f.is
is. [ər.] klas. Bibi. Aya, onlar deyil idi ki, analarını, bacılarını və qızlarını və əmmələrini və xalələrini nikah edərdilər
f. 1. Dodaq və dilin müvafiq hərəkəti vasitəsilə döşdən südü soraraq içmək. Quzular qoyunları əmirdilər
is. [ər.] klas. Əminlik, əmniyyət, asayiş, sakitlik. // Rahatlıq, asudəlik. Meyxanədir, Füzuli, cəhanda məqami-əmn; Cəhd et, bir ev hübab kimi onda tu
is. [ər.] İranda: jandarm, polis (məmuru). Bir anda əmniyyələr soxuldular otağa; Hamısı çəkib birdən tüfəngləri ayağa
is. İranda: polis başçısı, jandarm başçısı
is. [ər.] 1. Təhlükəsizlik, qorxusuzluq, əminlik, sakitlik, ictimai asayiş. Düşmən sərhədimizdən nə qədər uzaqda olsa, səadət və əmniyyətimiz də o qəd
sif. Qorxusuz, əmin, sakit. Əmniyyətli yer
sif. 1. Əmniyyət və asayişi olmayan; qorxulu və təhlükəli olan. Əmniyyətsiz yer. 2. Etibarsız, inanıla bilməyən, bel bağlana bilməyən
is. 1. Əmniyyət və asayiş olmadığı hal, vəziyyət. 2. Etibarsızlıq, inanıla bilməmə, bel bağlana bilməmə
is. [ər.] İş. [Şah:] Sizi bir əmrdən ötrü məsləhətə çağırmışam, gərək haman xüsusda bir tədbir göstərəsiniz
is. [ər.] 1. Bir işin görülməsi üçün verilən hökm, göstəriş. [İskəndər:] Gərək hər əmrimə baş əysin cahan; Ovcumda top kimi oynasın dövran
is. [ər. “mərəz” söz. cəmi] köhn. Azarlar, xəstəliklər. Sirayətli əmraz. – Mən çəkirəm onun işvəylə nazın; Gör canda artırdı necə əmrazın
is. Olmuş, olub bitmiş iş. Əmri-vaqe qarşısında qalmaq. Əmri-vaqe qarşısında qoymaq. – Zeynal heç inanmayırdı ki, Mehriban öz çocuqlarından əl çəkə bi
is. [ər. əmr və fars. …namə] Əmr yazılmış kağız, yazılı əmr. Əmrnaməyə görə. Əmrnamə ilə tanış olmaq
is. [ər. “misal” söz. cəmi] 1. klas. Oxşar(lar), bənzər kimi(lər). Şiəyəm, əmma nə bu əşkaldən; Sünniyəm, əmma nə bu əmsaldən
is. [ər. “məta” söz. cəmi] iqt. kit. Mübadilə üçün istehsal edilən əmək məhsulları; mal. Əmtəə insanın hər hansı bir ehtiyacını təmin edən, habelə baş
sif. iqt. Əmtəə kimi satılacaq; satlıq, bazarlıq. Əmtəəlik heyvan
is. [ər. əmtəə və fars. …şünas] Əmtəəşünaslıq mütəxəssisi. Əmtəəşünas vəzifəsi
is. Malların növlərindən, keyfiyyətlərindən, istehlak dəyərindən bəhs edən elmlərin məcmusu
[ər.] 1. riyaz. Şaquli olaraq yuxarıdan aşağıya enən və düzbucaq əmələ gətirən xətt; şaquli xətt. 2. Polad toppuz
sif. [ər.] Şaquli. Əmudi xətt
is. [ər. “mal” söz. cəmi] köhn. Mallar. Biz məgər aclara vəqf eyləmişik malımızı? Ta ki hər müstəhəqə bəzl edək əmvalımızı
is. 1. Sormaq üçün körpə uşağın ağzına verilən içiboş rezin borucuq. Uşağa əmzik ver, ağlamasın. – [Xarrat:] Uşaqlar əmziklə bəslənirdilər… T
f. məh. Döş kimi sallanmaq
sif. 1. Südəmər uşağı olan. Əmzikli qadın. 2. Əmzik keçirilmiş, əmziyi olan. İnək və camışları, xüsusən ilkinə doğan düyələri mütləq balasız sağmağa,
ədat. Keyfiyyət bildirən sifətlərin və zərflərin əvvəlinə gətirilərək üstünlük, şiddət bildirir. Ən böyük çay
is. [ər. “nemət” söz. cəmi] Bəxşiş, hədiyyə, mükafat. Ənam almaq. Ənam vermək. – [Odabaşı:] Hətta Mirzə Əhməd ağa qız üçün ənam göndərmişdi
is. [ər.] 1. Kaşalota oxşar bir balığın mədəsindən çıxarılan gözəl qoxulu maddə. Ənbər qara, boz, sarı rəngli, çox yağlı maddədir
sif. [ər. ənbər və fars. …bar] klas. şair. Ənbər saçan, ətir saçan. Ənbərbar zülf. – Görməmişəm belə bir səfalı zülf; Çox sünbüli-ənbərbarı tutmuşam
sif. [ər. ənbər və fars. bu] 1. klas. şair. Ənbər qoxulu, ənbər kimi ətirli. 2. Ağ, parlaq, ipi dənəli əla düyü növü
is. köhn. Qızıldan döş bəzəyi. Keçmişdə bir çox kəndlərdə qadınlar döşlərinə ənbərçə taxırdılar
is. Dəyirman çarxını işlədən suyun yığılıb şiddətlə töküldüyü nov. Dəyirmanın suyu ənbərəyə yığılır, oradan tökülür və çarxı işlədir
sif. [ər. ənbər və fars. …fəşan] klas. şair. Ənbər saçan, ətir səpələyən; ənbər qoxuyan. Badi-səba İsa kibi gərçi dirildir ölüyü; Ənbərfəşan zülfün də
sif. [ər.] Ənbər kimi, ətirli, xoşiyli
sif. [ər. ənbər və fars. …in] klas. şair. Ənbər kimi ətirli, ətir saçan. Cənnətin ənbərin qapıları usta Ağabalanın üzünə açıldı
is. Dəmirçi tutğacı, maşası. Dəmirçilər qızğın dəmiri ənbirlə tutub döyürlər
is. [ər. “nəbi” söz. cəmi] Nəbilər, peyğəmbərlər
is. [fars.] 1. Son, axır, nəhayət, nəticə. Hər işi əncamı ilə ölçərlər. Əncamı xeyir olsun (axırı xeyir olsun)
is. Qapı və pəncərə qanadlarını çərçivəyə bağlayan və onların açılıbörtülməsinə imkan verən dəmir hissə; rəzə
is. [fars.] İçində xaş-xaş kimi xırda tumları olan ətli, şirin, yumşaq qabıqlı, yumru meyvə. Əncir mürəbbəsi