f.is. кил. üzmək¹.
f.is. кил. üzmək².
f.is. кил. üzmək³.
гл. 1. атӀун (мес. цуьк, пеш); 2. галудун; атӀана гадарун (мес. мишерди тӀуб); 3. ччара авун; хкудун (мес
гл. галудун, юргъунарун, такьатдай авудун.
гл. 1. сирнав авун, сирнавун; сирнав ийиз хьун; arxası üstə üzmək далудихъ сирнавун; yanakı üzmək къвалаба сирнавун; // цин винелай ва я кӀаникай фин
[ər.] сущ. 1. уьзуьр; üzr istəmək (diləmək) уьзуьр кӀан хьун, вичи авур тахсир ва я пис гьерекатдилай гъил къачун хагьиш авун; 2
къушм. 1. килигна, килигай; кьурвал; -далди, -дал; şəriət üzrə boşamaq шариатдалди (шариатдин къанунриз килигна) рахкурун, тӀалакьар вахгун, кӀудун; p
[ər. üzr və fars. ...xah] сущ. клас. уьзуьр кӀанзавай (тӀалабзавай), уьзуьр къахчуна багъишламишун тӀалабзавайди
сущ. уьзуьр кӀан хьунухь, уьзуьр; üzrxahlıq etmək уьзуьр кӀан хьун, багъишламишун тӀалабун.
1. прил. уьзуьрлу, себеб кьабул ийиз жедай, себеб авай; üzrlü səbəb уьзуьрлу себеб; 2. нареч. уьзуьрлу яз, себеб аваз (мес
прил., нареч. уьзуьрсуз, себебсуз; уьзуьр (себеб) авачир (авачиз).
прил. ччин алачир (1. ччар алачир, ччин (ччарар) къачур (мес. нек, къатух); 2. ччин авачир, ччин алганвачир (мес
1. прил. ччин ахъа, шаршав алачир (мес. дишегьли); 2. нареч. ччин ахъаз, шаршав алачиз.
прил. пел ахъа, виждан михьи, намуслу, гьакъисагъ.
сущ. пел ахъавал, намуслувал.
1. прил. виняйгъуз (тир), хуш квай (мес. чӀигъир); 2. нареч. виняйгъуз, (ччин, кьил) агъадалди, агъабалди, агъуз (мес
прил. регъуь тежер, регъуьвал течир, эдебсуз, кубут (мес. кас).
сущ. регъуь тежервал (тахьунухь), эдебсузвал, кубутвал.
прил. 1. кил. üzgüçü; 2. сирнавдай, цин винел акъваздай, гьерекат ийидай (мес. маяк).
прил. галуддай, юргъунардай, такьатдай авуддай.
прил., нареч. ччин элкъуьрнавай, алакъа атӀанвай, мукьвабур ва мс. гадарна фенвай, абурухъ далу элкъуьрнавай, хаин (мес
сущ. ччин элкъуьрнавай касдин гьерекат; ччин элкъуьрун, далу элкъуьрун; хиянатвал.
кил. gülərüzlü.
кил. gülərüzlülük.
прил. ччин хъуьрен тийир, ччин чӀуру, атӀугъай, хъел авай; // пер. гъамлу.
сущ. 1. тупӀал; qaşsız üzük къаш авачир тупӀал, закӀал; üzük gətirmək (aparmaq) этногр. тупӀал гъун (тухун), рушак лишан кутун патал гададин кӀвалай р
кил. üzgün.
ÜZÜK-ÜZÜK сущ. тупӀал-тупӀал (закӀал-закӀал), тупӀалдал къугъвадай са къугъунин тӀвар.
прил. тупӀал хьтин, тупӀалдиз ухшар; закӀал хьтин, гьалкъа хьтин (мес. деталь).
прил., нареч. регъуь жедай, пис кар авур; хажалатлу.
сущ. 1. регъуь жедай гьал (кар), хажалатлувал; русвагьвал, беябурчивал; üzüqaralıq etmək регъуь жедай (пис) са кар авун; 2
прил. 1. ччин тванвай, ччинал чӀар алачир (мес. итим); 2. виликра: авамвал кӀани ксари, ччин твадай, кӀелнавай ксариз лугьудай тагькъир квай тӀвар
нареч. 1. ччин кӀаникна, ччинихъди (мес. къаткун); 2. кукухъ(ди), винел пад кӀаникна.
f.is. кил. üzülmək.
гл. 1. гуждай аватун, такьатдай аватун, къуьгъуьл хьун, зайиф хьун, (азарлу хьуникди ва мс.); куьлягь хьун, пелеш хьун (гзаф галатуникди ва мс
f.is. кил. üzülüşmək.
гл. 1. бурж вахгана, гьахъ-гьисаб авуна куьтягьун; 2. ччара хьун, аралу хьун, яргъаз хьун, къакъатун, алакъа атӀун
сущ. цпицӀ(ар), уьзуьм; // цпицӀдин, уьзуьмдин (мес. ттар, меже).
сущ. цпицӀбан, уьзуьмчи.
сущ. цпицӀбанвал, уьзуьмчивал; // цпицӀбанвилин, уьзуьмчивилин.
сущ. цпицӀбагъ, уьзуьмлух.
къушм. -виляй, себеб яз (себеб, нетижа къалурун манада); yoxsulluq üzündən кесибвиляй.
сущ. 1. руьгьдин азаб, гъам, дерт; 2. такьатсузвал, зайифвал, юргъунвал, галатун.
прил. инсан галуддай, азаб гудай; сугъул, гъамлу, дертлу (мес. мани).
прил. ччин кӀеви, ччин кӀевнавай, ччин ахъа тушир.
нареч. рах. вичин абур хвена, беябур тахьана, ччина яд амаз.
qarş. сирнавун (гзафбуру санал).
нареч. ччинихъди, ччин кӀаник тир гьалда (мес. ярх хьун).