сущ. винел пад, ччин пад, ччин; parçanın avand tərəfi парчадин ччин (пад); ** avand olmaq, avanda düşmək аванд хьун, хъсан хьун, югъурлу хьун, агалкьу
гл. хъсанарун, дуьзарун, туькӀуьрун, къайдада ттун, гуьнгуьна ттун.
сущ. аванд хьун, хъсан хьун, дуьз хьун, туькӀуьн, къайдада гьатун, гуьнгуьна гьатун.
[fr.] авангард (1. воен. кьушундин ва я гимийрин кӀвенкӀве авай, вилик квай десте; 2. пер. кӀвенкӀвечи десте, кӀвенкӀвен десте)
сущ. авангардвал, кӀвенкӀвечивал, регьбервал; // авангардвилин.
[fr.] сущ. аванс, бигъ; avans almaq аванс къачун.
сущ. кьусу (луьткве гьалдай).
сущ. 1. авар (халкь); avar dili авар чӀал; 2. ист. авар (къадим туьрк чӀаларал рахадай тайифайрикай садан тӀвар)
сущ. нугъ. авари, гамишдин бала, барцӀак (кьве чӀуран).
[fars.] авара (1. сущ. куьчебан, са кардални машгъул тучиз буш-буш къекъведайди; кар-кеспи авачирди; // прил
нареч. авара-авара, буш-буш, са карни тийиз; avara-avara veyllənmək авара-авара къекъуьн.
кил. avaralıq.
гл. авара-авара къекъуьн, буш-буш камар ягъун (вахт акъудун), менфятлу са кардал машгъул тахьун, са карни тийиз гьакӀ гьатун
гл. рах. 1. авара хьун; темпел хьун, са кардални машгъул тахьун; 2. харапӀ хьун, пис хьун, чӀур хьун
сущ. аваравал; avaralıq etmək аваравал авун, са кардални машгъул тахьун, буш-буш камар ягъун, са карни тийиз гьакӀ гьатун
сущ. кьусучи.
сущ. кил. avarçəkən.
[fars.] кил. avara.
сущ. кьусуяр ялун, кьусуйралди луьткве гьалун.
прил. кьусуяр алай; avarlı qayıq кьусуяр алай луьткве.
[fars.] сущ. аваз (1. ван; 2. гьава, ванерин сад-садав кьурвал; // мани, хуш ван); avaz etmək аваз авун, аваздалди кӀелун (лугьун)
[fars. “avaz” söz. cəmi] сущ. муз. авазат, авазар (юкьван асиррин Мукьвал тир РагъэкъечӀдай патан музыкада эхиримжи ругуд пердедикай ибарат тир ванери
[fars.] сущ. кил. avaz.
гл. рангар атӀун, рангар катун, рангар хъипи хьун.
прич. рангар атӀай, хъипи хьайи (мес. ччин).
сущ. интонация (рахадайла ва кӀелдайла ван агъуз жез-виниз жез дегиш хьунин тегьер, виниз жез-агъуз хьун (ван), ванцин тон)
qarş. ван-ванце ттун, ван-ванце ттуна санал кӀелун (лугьун).
прил. аваз авай, ван авай; иер (гуьзел, хуш) ван авай.
нареч. аваз алачиз, аваздалди тушиз, ади ванцелди.
кил. abduq.
сущ. авеста (Зардуштан тӀварцӀихъ галаз алакъалу тир мукъаддас улубрин кӀватӀал).
[fr.] авиация (цава, гьавада къекъведай аппаратар, самолётар ва мсб. вири).
[fr.] авиатор, лётчик.
[lat.] август; пахун (лезги календарда).
сущ. нугъ. чарчар, шур-шур, чембер.
гл. нугъ. нек квай гьайвандин регъуь тӀушунун, регъуь чуькьуьн (квай нек вири ацун патал).
[yun.] автобиография (са касди, авторди вичи кхьей вичин биография, вичи кхьей таржумагьал).
[alm.] автобус; // автобусдин; автобусрин.
[yun. avto və dükan] сущ. автотуьквен, автолавка.
[alm.]: avtogen qaynaq тех. автосварка.
сущ. хуьс. автогенщик.
[yun. avto və xizək] сущ. автосани, автогъел (живедилай фидай кьамар квай автомобиль).
[yun. avto və qələm] сущ. авторучка, автокъелем.
[yun.] автограф (1. са касди-авторди вичин гъилелди кхьей са затӀ ва я адан къул; avtoqraf vermək автограф гун; 2
[yun.] автография (1. са хатӀунин, шикилдин, цӀарцӀин авайвал акъудай ччин (сурет); 2. хуьс. литографиядал чап ийидай оригинал гьазурунин къайдайрикай
[lat.] хим. тех. автол.
[yun. avto və fr. maşın] автомашина, автомобиль.
[lat.] автомобиль; // автомобилдин; автомобилрин.
сущ. автомобилист.
[yun. avto və ər. müfəttiş] автоинспектор.