гз. ист. хазарар (V-Х лагьай виш йисара Агъа Волгадилай Кавказда кьван ва ЧIулав гьуьлуьн кефер паюна кьван чкада девлет авур туьркчӀалан халкь)
XƏZNƏ [ər.] сущ. хазина (1. пул, жавагьирар ва мс. къиметлу затӀар хуьдай чка; 2. са уьлкведиз махсус тир пул, мал-девлет, ччил ва мс
сущ. хазиначи, хазинадар.
[ər. xəzinə və fars. ...dar] сущ. хазинадар (1. куьгьн. хазинадиз килигзавай девлетдин къуллугъчи; 2
сущ. хазинадарвал, хазинадардин везифа, хазиначивал.
прил. хаз алай, хаз галай; хев хаздикай тир, хаздин хев галай (мес. палту).
прил. хаз патал тир, хаздиз виже къведай (мес. хам).
сущ. хазри, хизри (кефер патай жедай кӀеви гар).
xıx eləmək аялрин рахунра: хих авун, хитӀун, кьил атӀун, тукӀун (мес. верч).
кил. xırıldamaq 1).
гл. “хих-хих” авуна метӀер яз тун, ацукьарун (мес. деве).
прил., сущ. хъурхъуш, алукӀуниз виже текъвер; герексуз, иски хьайи, сур хьайи, цӀуру, куьгьне, бижгъер-бижгъер хьайи, иски-уьскуь
прил. ханвай, виже техкъвер; шупӀ хьайи.
сущ. 1. хиртер (жими затӀунин кӀане ацукьдай); 2. пер. хьана алатай са вакъиадилай, кардилай кьулухъ инсанда гел тадай хушуниз текъвер, залан гьисс
кил. xalta.
кил. xaltalı.
прил. хиртер квай, кӀане хиртер авай.
сущ. куьлуь-шуьлуь; лазим тир, виже къведай куьлуь затӀар.
нареч. рах. 1. яваш-яваш, явашдаказ, сакит-сакит, вичи-вичикди; 2. тӀимил-тӀимил, яваш-яваш.
сущ. анат. физиол. гьайвандин ва инсандин организмдин скелетдин бязи паяр сад-садахъ гилигзавай эластик ва мягькем ткань
сущ. хине; ** bu xına o xınadan deyil, bu xına o xınaya oxşamır и хине а хинедикай туш, и хине а хинедиз ухшар туш (везият, шараит пис хьун, залан хьу
сущ. бот. хинедцуьк, бальзамин.
кил. xınaçiçəyi.
сущ. этногр. хине эцигун, хинеда ттун (мехъерилай вилик гъуьлуьз физвай рушан чӀарар, гъилер, кӀвачер хинеда твадай адет)
гл. хине эцигун, хинеда ттун (мес. гъил, чуру).
гл. хине эцигиз тун, хинеда ттваз тун.
прил. 1. хине алай, хинеда ттунвай (мес. тупӀар); 2. хинедай кьацӀай.
кил. xınaqoyma.
прил. хинедин ранг алай, хинедин рангуниз ухшар (мес. парча).
кил. xıncım-xıncım.
прил. сивив кьван, сиве-сивди.
нареч. кӀус-кӀус, тике-тике, куьлуь-куьлуь, цӀил-цӀил; xıncım-xıncım etmək (eləmək) кӀус-кӀус авун, тике-тике авун, кӀускӀусун
гл. кӀус-кӀус хьун, тике-тике хьун, цӀил-цӀил хьун, хана авахьун (мес. дакӀардин шуьше).
сущ. сал, бустан; хир.
сущ. хвал, гез (тфенгдин, тапанчидин луьледа ва мс.).
1. прил. хир-хирдай, туьтер ифей хьтин ван авай; 2. сущ. хирхир, хир-хирдай ван, туьтер ифей ван.
сущ. бегьем дигмиш тахьанвай хелер (гатун хали).
нареч. сивив кьван, сиве-сивди.
сущ. саларбан, бустанчи; хирчи.
гл. гъирчӀ-гъирчӀ авун, чӀарх-чӀарх авун, жакьракь авун, жиркь авун, чирх-чирх авун.
гл. гъирчӀ-гъирчӀ ийиз тун (мес. сарарив).
сущ. гъирчӀ-гъирчӀ, жиркь-жиркь, чирх-чирх.
прил. терс, инадкар (мес. кас).
кил. xirid; xırd eləmək хиритӀ авун, маса гун.
прил. 1. куьлуь, гъвечӀи (мес. майишат, кархана, везифа); бицӀи; xırda əl гъвечӀи гъил; xırda daş куьлуь къван; 2
1. нареч. яваш-яваш, заланз-заланз, явашдаказ; куьлуьз-куьлуьз; 2. прил. гъвечӀи-гъвечӀи, куьлуь-куьлуь, бицӀи-бицӀи (мес
1. сущ. куьлуь-шуьлуь, гьар жуьредин куьлуь затӀар; 2. прил. куьлуь, гъвечӀи, еке метлеб авачир, куьлуь-шуьлуь (мес
1. кил. xırdavat. 2. куьлуь-шуьлуь, гьар жуьредин куьлуь затӀар, куьлуь-шуьлуьяр; 3. тӀимил, жизви (мес
прил. 1. куьлуь, гъвечӀи, куьлуь-шуьлуь; // сущ. гъвечӀи, куьлуь затӀ ва мс.; 2. пер. еке метлеб авачир, гъвечӀи, жизви (мес
прил. буйдиз гъвечӀи, гъвечӀи буй авай, гъвечӀи (куьлуь) буйдин, аскӀан (мес. гада).