[ər.] кил. aman.
[ər.] сущ. аманат (1. садал чӀалахъ яз, ихтибар авуна вахтуналди са затӀ тапшурмишун, вугун; // əmanət almaq аманат яз къачун, вахгун шартӀуналди, вах
сущ. аманатчи (аманат вуганвай кас; аманат кассада пул авай кас).
[ər. əmanət və fars. ...dar] сущ. 1. аманатчи, аманат хуьзвай кас; 2. пер. клас. аманат.
[ər.] прил. 1. аманатдин рекьелди, аманат яз; 2. amanatabənd.
прил. 1. аманат яз вуганвай; 2. amanatabənd.
сущ. эмбиз (пирамида хьиз кӀукӀ алаз кӀватӀнавай магьсул).
сущ. мам; хуру; əmcək uşağı мамунихъ (хурудихъ) галай аял, некӀедихъ галай аял; əmcəkdən kəsmək мамунихъай гатӀурун (галудун), хурудихъай гатӀурун, ая
прил. 1. мамар авай, мамар квай; 2. пер. гьеле ацун тавунвай.
icb. хъваз тун (хурудай нек); мам (хуру) гун; хурудай нек гун.
1. сущ. кӀвалах, зегьмет; əmək çəkmək зегьмет чӀугун (кил. əmək qoymaq); əmək qoymaq зегьмет тун, зегьмет чӀугун, кӀвалахун; əməyi itmək (zay olmaq, ə
1. прил. кӀвалахзавай, вичин зегьметдалди кьил хуьзвай (яшамиш жезвай), зегьметкеш; 2. сущ. кӀвалахдар, зегьметчи, зегьметкеш
сущ. зегьметдалди кьил хуьн (яшамиш хьун), зегьметкешвал.
прил. 1. са кардал гзаф зегьмет чӀугунвай, чӀехи хидметар авай (мес. алим); 2. лайихлувилер авай, лайихлу
сущ. 1. са кардал чӀехи хидметар аваз хьунухь; 2. рах. лайихлувилин тӀвар (вичин еке къиметлу зегьметдиз, кӀвалахриз килигна гьукуматди ганвай; кил
сущ. 1. санал кӀвалахзавайди, кӀвалахдин юлдаш; 2. са идарада, санал кӀвалахзавай кас; къуллугъчи, кӀвалахдар; əməkdaşların siyahısı кӀвалахдаррин сия
сущ. 1. кӀвалахун; // əməkdaşlıq etmək а) садаз куьмек авун, кӀвалахдал юлдашвал авун; а) кӀвалахун; jurnalda əməkdaşlıq etmək журналда кӀвалахун; 2
сущ. ист. зегьметдин (кӀвалахунин) югъ (кӀвалахдарри ийизвай кӀвалах гьисабунин тек).
сущ. бот. курквачӀ; // курквачӀдин.
прил. кил. əməksevən.
прил. кӀвалах (зегьмет) кӀани, кӀвалахдал (зегьметдал) рикӀ алай.
сущ. кӀвалахдал (зегьметдал) гзаф рикӀ хьун, кӀвалахдал (зегьметдал) рикӀ алайвал.
кил. əməksevən.
кил. əməksevənlik.
1. нареч. зегьметсуз, кӀвалах тавуна, зегьмет чӀугун тавуна; 2. прил. зегьмет алачир, асант (мес. кар)
[ər.] сущ. амал (1. кӀвалах, кар; 2. са кар кьилиз акъудун, авун; əməl etmək (eləmək) амал авун, авун, кьилиз акъудун; əmələ gəlmək а) арадал атун, ма
[ər.] сущ. амал, макьсад, мурад, кӀани затӀ.
[ər. əməl və fars. ...baz] сущ. рах. амалдар, тедбирлу, тедбирдалди (гьилледалди) кар аквадай; гьиллебаз
сущ. макьсадар (амалар) сад тир, са макьсад патал алахънавай ксарикай гьар сад.
[ər.] сущ. фяле, кӀвалахзавайди, кӀвалахдар.
[ər. “əmələ” söz. cəmi] сущ. куьгьн. фялеяр, кӀвалахзавайбур, кӀвалахдарар.
сущ. арадал атун, туькӀуьн; // арадал атунин.
прил. 1. авун (кьилиз акъудун) лазим (важиб) тир; 2. кӀвалахдихъ, тежрибадихъ галаз алакъалу тир; 3. тек гафуналди ваъ, кӀвалахдалди (кардалди) тир; *
1. прил. рах. гьакъисагъ, вичин крарал дуьз, дуьз рекье авай, чӀуру крарихъ галаз ара авачир, къени, михьи; 2
[ər. “əməliyyə” söz. cəmi] сущ. операция (1. са макьсад (мурад) патал ийизвай ва сад-садахъ галаз алакъалу тир крар, кӀвалахар; 2
1. прил. лайихлу, хъсан; // рази амукьдай, таъмин ийидай (мес. жаваб); 2. нареч. хъсан(ди)з, хъсандаказ, лайихлудаказ (мес
1. прил. лап хъсан, вири тӀалабриз жаваб гудай, са рехнени (нукьсанни) квачир, ферли, абурлу, вижевай, там, бегьем (мес
кил. əməlli-başlı.
прил. 1. дидедикай нек хъун тавун ва я хъваз тахьуникди яхун тир; яхун, зайиф, тифрикь (мес. кӀел); 2
сущ. кичегь (кьилин кӀарабдин вилик ва юкьван пай); // кичегьдин (мес. кӀараб).
сущ. ими (1. бубадин стха; 2. жувалай яшлу касдив рахадамаз гьуьрмет патал лугьудай тӀвар).
сущ. имидсвас, имидин паб (нугъ. имис).
кил. əmidostu.
прил. фитӀиндай; // əmici tel фитӀиндай чӀарахв, набататдин дувулдин лап шуькӀуь чиликай яд ва мс. фитӀиндай чӀун, пай
сущ. 1. имидсвас, имидин папаз лугьудай лакӀаб; 2. маса дишегьлидив рахадамаз ва я адаз эвердамаз гьуьрмет патал лугьудай лакӀаб
сущ. 1. имидсвас (гьуьрмет патал имидин папаз лугьудай лакӀаб); 2. имидхцин сусаз (папаз) лугьудай лакӀаб
сущ. 1. имидруш, имидин руш; 2. пер. маса рушарив рахадамаз ва я абуруз эвердамаз гьуьрмет патал лугьудай лакӀаб
[ər.] прил. эмин (1. умун, ихтибарлу, хатасуз, секин, динж (мес. чка, рехъ); 2. архайин; əmin etmək эмин авун, тамам чӀалахъарун, чӀалахъарна архайин
сущ. ислягьвал, асайиш. умунвал, секинвал, динжвал, эпсинвал.
1. нареч. секиндаказ, регьятдаказ, архайиндаказ; 2. прил. секин, динж, регьят, архайин.